Osztawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Osztawa
Ощава
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Błagojewgrad

Gmina

Kresna

Powierzchnia

35,746 km²

Wysokość

968 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


72[1]

Nr kierunkowy

074337

Kod pocztowy

2847[2]

Tablice rejestracyjne

E (Бл)

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Osztawa”
Ziemia41°47′24,36″N 23°13′39,72″E/41,790100 23,227700

Osztawa (bułg. Ощава[3]) – wieś w południowo-zachodniej Bułgarii, w obwodzie Błagojewgrad, w gminie Kresna. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku wieś liczyła 72 mieszkańców.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Przez Osztawę przepływa Diabelna rzeka. Na obszarze wsi znajdują się dwa źródła chłodnej wody mineralnej. Miejscowość znajduje się na drodze .

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1873 roku miejscowość posiadała 115 domostw i 380 mieszkańców[4]. W 1900 roku według Wasiła Kynczowa wieś zamieszkiwało 1350 ludzi – wszyscy chrześijanie[5]. W 1905 wybudowano szkołę podstawową, a mieszkańców było 1440[6]. W czasie wojen bałkańskich do legionu Macedońsko-Adrianopolskiego wstąpiło 5 ochotników[7]. W 1930 roku została zbudowana cerkiew Świętego Todora Tirona.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców[1]

Osoby związane z Osztawą[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Справка за населението на с. Ощава, общ. Кресна, обл. Благоевград. Код по ЕКАТТЕ - 54537. nsi.bg. [dostęp 2013-08-01]. (bułg.).
  2. Baza kodów Pocztowych – Bułgaria. geopostcodes.com. [dostęp 2013-08-01]. (bułg.).
  3. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo geograficzne świata. Europa – część I. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2009, s. 57. [dostęp 2013-08-01]. (pol.).
  4. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.. Sofia: Македонски научен институт, 1995, s. 142-143.
  5. Васил Кънчов: Македония. Етнография и статистика. 1900. [dostęp 2013-08-02]. (bułg.).
  6. D.M. Brancoff: La Macédoine et sa Population Chrétienne. Paryż: 1905.
  7. Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав. Главно управление на архивите, 2006, s. 868.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]