Otakar Ostrčil

Otakar Ostrčil
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1879 ; Praga
Pochodzenie	czeskie
Data i miejsce śmierci	20 sierpnia 1935 ; Praga
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, dyrygent
	Multimedia w Wikimedia Commons

Otakar Ostrčil (ur. 25 lutego 1879 w Pradze, zm. 20 sierpnia 1935 tamże^[1]) – czeski kompozytor i dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1897–1901 odbył studia filologiczne na Uniwersytecie Karola^[1]. Uczył się prywatnie gry na fortepianie u Adolfa Mikeša (1893–1895) i kompozycji u Zdenka Fibicha (1895–1900)^[1]^[2]. Od 1908 do 1922 roku prowadził w Pradze amatorski zespół Orchestrální sdružení, z którym wykonywał dzieła współczesnych kompozytorów czeskich^[1]^[2]. W latach 1914–1918 był dyrygentem opery Teatru na Vinohradach^[1]. Od 1919 roku był kierownikiem artystycznym^[1], a od 1920 roku jako następca Karela Kovařovica także dyrygentem opery Teatru Narodowego w Pradze^[1]^[2]. W latach 1924–1933 pełnił funkcję prezesa towarzystwa muzyki współczesnej^[1]. Od 1926 do 1929 roku był wykładowcą dyrygentury w Konserwatorium Praskim^[1]^[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości kontynuował tradycje romantyczne w muzyce czeskiej, wzbogacając swój język dźwiękowy także o elementy modernistyczne^[2]. Jako dyrygent utrzymywał działalność teatrów operowych na wysokim poziomie, prezentując opery współczesnych kompozytorów czeskich takich jak Leoš Janáček, Otakar Zich czy Otakar Jeremiáš, a także przywracając na sceny zapomniane już dzieła twórców XIX-wiecznych^[1]. Był propagatorem awangardy muzycznej, wykonywał m.in. mało znane ówcześnie w Czechach utwory Gustava Mahlera^[1]. Poprowadził czeskie premiery Peleasa i Melisandy Claude’a Debussy’ego, Pietruszki Igora Strawinskiego (1925), Wozzecka Albana Berga (1926) i Króla Rogera Karola Szymanowskiego (1932)^[1].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Selská slavnost (1898)
Suita G-dur (1898)
poemat symfoniczny Pohádka o Šemiku (1899)
Symfonia A-dur (1905)
Impromptu (1911)
Suita c-moll (1912)
Sinfonietta (1921)
poemat symfoniczny Léto (1925–1926)
wariacje symfoniczne Křízová cesta (1928)

Utwory kameralne

Kwartet smyczkowy H-dur (1899)
Sonatina na altówkę, skrzypce i fortepian (1925)

Opery

Vlasty skon (1900–1903, wyst. Praga 1904)
Kunálovy oči (wyst. Praga 1908)
Poupě (1909–1910, wyst. Praga 1911)
Legenda z Erinu (1913–1919, wyst. Brno 1921)
Honzovo královstvi (1928–1933, wyst. Brno 1934)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 231–232. ISBN 978-83-224-0808-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2675. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Otakar Ostrčil – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 231–232. ISBN 978-83-224-0808-7.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2675. ISBN 0-02-865529-X.

[1]

[2]