Przejdź do zawartości

Othenio Abel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Othenio Abel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1875
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1946
Mondsee

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: zoologia, paleontologia
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Doktorat

1899

Profesura

1907

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wiedeński
Uniwersytet w Getyndze

Rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego

Othenio Lothar Franz Abel (ur. 20 czerwca 1875 w Wiedniu; zm. 4 lipca 1946 w Mondsee) – austriacki paleontolog i biolog ewolucjonista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Lothara Abela, architekta, i Mathildy Franziski Antonii Schneider[1]. Uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Wiedeńskim, po ukończeniu studiów prawniczych i ścisłych. Uczeń Eduarda Suessa. Specjalizował się w wymarłych kręgowcach oraz w paleoekologii. Wprowadził do nauki termin paleobiologia, który jest używany do dziś. Wprowadził także pojęcie i ideę inercji biologicznej, według której raz zapoczątkowane tendencje w rozwoju filogenetycznym organizmów utrzymują się potem w trakcie ich ewolucji siłą inercji. Koncepcja ta obecnie ma już znaczenie tylko historyczne.

W 1907 został profesorem nadzwyczajnym w Wiedniu, a w latach 1917-1934 był profesorem zwyczajnym paleontologii w Wiedniu. W latach 1932-1933 rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego[2]Od 15 stycznia 1927 członek korespondent Rosyjskiej Akademii Nauk[3]. W latach 1935-1940 był profesorem na Uniwersytecie w Getyndze[4].

W 1901 poślubił Friederickę Dengg[1]. Miał syna Wolfganga i córkę Elfriedę[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]