Ottavio De Liva
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 1965 |
| Internuncjusz apostolski w Indonezji | |
| Okres sprawowania |
1962–1965 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
8 lipca 1934 |
| Nominacja biskupia |
18 kwietnia 1962 |
| Sakra biskupia |
27 maja 1962 |
| Data konsekracji |
27 maja 1962 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Konsekrator |
kard. Franz König | ||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Ottavio De Liva (ur. 10 czerwca 1911 w Udine, zm. 23 sierpnia 1965 w Dżakarcie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
8 lipca 1934 otrzymał święcenia prezbiteriatu z rąk arcybiskupa Udine Giuseppe Nogary i został kapłanem archidiecezji Udine. Później pracował w dyplomacji papieskiej, m.in. w Nuncjaturze Apostolskiej w Czechosłowacji, gdzie badał głośną sprawę domniemanego cudu w Číhošť. Wraz z zamknięciem przez komunistyczny rząd nuncjatury, został wydalony z Czechosłowacji[1].
18 kwietnia 1962 papież Jan XXIII mianował go internuncjuszem apostolskim w Indonezji oraz arcybiskupem tytularnym heliopolitańskim. 27 maja 1962 w Udine przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa wiedeńskiego kard. Franza Königa. Współkonsekratorami byli arcybiskup Udine Giuseppe Zaffonato oraz urzędnik Sekretariatu Stanu abp Lino Zanini.
Jako ojciec soborowy wziął udział w drugiej i w trzeciej sesji soboru watykańskiego II. Urząd internuncjusza apostolskiego w Indonezji pełnił do śmierci 23 sierpnia 1965.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cud w Czihoszti. Gość Niedzielny. [dostęp 2019-06-01]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ottavio De Liva [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-06-01] (ang.).
- Archbishop Ottavio De Liva. GCatholic. [dostęp 2019-06-01]. (ang.).