Otto I (biskup Münsteru)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto I
Data i miejsce śmierci

6 marca 1218
Cezarea

Biskup Münsteru
Okres sprawowania

1204–1218

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Otto I (zm. 6 marca 1218 w Cezarei) – biskup Münsteru od 1204 z rodu Oldenburgów, uczestnik V wyprawy krzyżowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Otto był synem Henryka, hrabiego Oldenburga-Wildeshausen[1][2], zmarłego w 1167, oraz Salomei z rodu hrabiów Geldrii. W chwili śmierci ojca był małoletni i dostał się pod opiekę swego stryja Ottona, prepozyta kapituły katedralnej w Bremie. Otto swoją karierę kościelną zaczął od stanowiska kanonika w Bonn, w 1194 był kanonikiem w Bremie[1], a w 1201 został prepozytem kapituły katedralnej w Bremie[1][2].

W 1203 został wybrany na biskupa Münsteru głosami większości tamtejszej kapituły katedralnej, podczas gdy mniejszość wsparta przez możnych z księstwa biskupiego opowiedziała się za Fryderykiem z Clarholz[1][2]. W 1204 wyznaczeni przez papieża Innocentego III duchowni rozstrzygnęli spór o biskupstwo na korzyść Ottona[2]. W tym okresie w Rzeszy toczył się konflikt o władzę między Ottonem IV z rodu Welfów a Filipem Szwabskim z rodu Hohenstaufów. Otto pochodził z niechętnego Welfom rodu Oldenburgów, jednak Otto IV nie interweniował przeciwko jego wyborowi, być może nie chcąc powodować zadrażnień w swych stosunkach z papieżem. Otto, jako nowy biskup złożył przysięgę Ottonowi IV[1].

Jednak już w 1205 Otto wraz ze swym bratem, biskupem Osnabrücku Gerardem przeszedł na stronę Filipa Szwabskiego[1][2], który w tym okresie zyskiwał przewagę nad konkurentem[1]. Po śmierci Filipa obaj bracia przyłączyli się do stronnictwa Ottona IV, jednak po 1211, gdy ten został ekskomunikowany, ponownie od niego odstąpili[2]. Starali się uzyskać dla Gerharda stanowisko arcybiskupa Hamburga-Bremy, o które ten konkurował z księciem duńskim Waldemarem[1][2].

W 1214 Otto otwarcie opowiedział się po stronie następcy Filipa, Fryderyka II Hohenstaufa[1]. Wystąpili przeciwko niemu wówczas mieszkańcy Münsteru, a sam Otto w drodze na spotkanie z Fryderykiem został pojmany w Kolonii i uwięziony przez Ottona IV w Kaiserswerth. Dopiero w kolejnym roku został uwolniony po zajęciu zamku przez hrabiego Bergu Adolfa III. Udał się wówczas do Akwizgranu do Fryderyka Hohenstaufa[1][2].

Latem 1217 Otto wyruszył na V wyprawę krzyżową. Podróżował przez Europę drogą lądową, wraz z królem Węgier Andrzejem II i księciem Austrii Leopoldem VI. Pod koniec października był w Akce[1][2]. Wziął udział w rozbudowie twierdzy w Cezarei[1], gdzie zachorował i 6 marca 1218 zmarł[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Otto I.. W: Germania Sacra: Historisch-statistische Beschreibung der Kirche des alten Reiches. Wilhelm Kohl (bearb.). T. Neue Folge, 37.3: Das Bistum Münster: Die Diözose. Berlin - Nowy Jork: Walter de Gruyter, 2003, s. 263–281. ISBN 3-11-017592-4. (niem.).
  2. a b c d e f g h i j Walther Ribbeck: Otto I.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 24. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1887, s. 706–707. (niem.).