Otto I (książę Brunszwiku-Getyngi)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto I
"
książę Brunszwiku-Getyngi
Okres

od 1367
do 1394

Poprzednik

Ernest

Następca

Otto II Jednooki

Dane biograficzne
Dynastia

Welfowie

Data urodzenia

ok. 1340

Data śmierci

13 grudnia 1394

Miejsce spoczynku

Wiebrechtshausen

Ojciec

Ernest

Matka

Elżbieta heska

Żona

Mirosława holsztyńska, Małgorzata z Jülich

Dzieci

Otto II Jednooki, Wilhelm, Anna, Elżbieta

Multimedia w Wikimedia Commons

Otto I (ur. ok. 1340 r., zm. 13 grudnia 1394 r. w Hardegsen) – książę Brunszwiku-Getyngi od 1367 r. z dynastii Welfów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nagrobek Ottona I

Otto był synem księcia Brunszwiku-Getyngi (niewielkiej i poszarpanej części księstwa brunszwickiego) Ernesta oraz Elżbiety, córki landgrafa Hesji Henryka II Żelaznego. Już za życia ojca został dopuszczony do współrządów, a po jego śmierci w 1367 r. objął samodzielną władzę w odziedziczonym księstwie (bracia zmarli przed śmiercią ojca). Przydomek der Quade (zły, zdradliwy) zawdzięczał niekończącemu się pasmu wojen i konfliktów, jakie wypełniło jego panowanie. Prowadził walki przeciwko licznym miastom oraz sąsiadom, brał udział w wojnie o sukcesję w Lüneburgu. Zarówno w tym, jak i innych konfliktach odznaczał się zmienianiem stron, które popierał. Miał też roszczenia do tronu heskiego i próbował zrealizować je siłą, doprowadzając do kilku konfliktów zbrojnych. W 1387 r. doszło do walk z mieszczanami Getyngi (wieńczących długoletnie spory), podczas których uległ zniszczeniu zamek książęcy; odtąd Otto rezydował w Hardegsen.

Zmarł ekskomunikowany, co sprawiło, iż musiał być pochowany w niepoświęconej ziemi. Zdjęcie ekskomuniki uzyskała kilka lat później wdowa po księciu, dzięki czemu jego ciało mogło być przeniesione do specjalnie wzniesionej w tym celu kaplicy w Northeim.

Rozliczne wojny, często przegrywane, a także zamiłowanie księcia do turniejów spowodowały ciągły deficyt finansowy. Pozostawił on swemu synowi i następcy księstwo bardzo zadłużone, a wiele jego zamków i praw zastawionych.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą żoną Ottona była poślubiona w 1357 lub 1358 r. Mirosława, córka Jana III, hrabiego Holsztynu-Plön i Kilonii. Zmarła nie pozostawiwszy Ottonowi potomków między 1376 a 1379 r. W 1379 r. Otto ożenił się po raz drugi, z Małgorzatą, córką księcia Bergu Wilhelma I. Z tego małżeństwa pochodziło czworo dzieci:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_I_(książę_Brunszwiku-Getyngi)&oldid=72277402”