Otto Nadolski

Otto Nadolski
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1880 ; Glinik
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1941 ; Lwów
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor inżynier
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Otto Nadolski (ur. 18 listopada 1880 w Gliniku, zm. 4 grudnia 1941 we Lwowie) – polski doktor inżynier hydrotechnik, prezydent Lwowa (1928–1930) jako komisarz rządowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Politechniki Lwowskiej, od 1919 profesor zwyczajny budownictwa wodnego na tej uczelni, trzykrotny rektor Politechniki Lwowskiej (w latach akademickich 1926/27, 1933/34 i 1935/36). Był komisarzem rządowym miasta Lwowa (jego zastępcą był Tadeusz Obmiński^[1]), doprowadził do utworzenia Wielkiego Lwowa. Według stanu z 1914 był sekretarzem sekcji balneotechnicznej Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie^[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika pospolitego ruszenia w Korpusie Oficerów Artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. 25 marca 1936 został wybrany prezesem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego^[3].

Zaprojektował instalacje wodociągowe dla Ciechocinka, Drohobycza i Sanoka (1934)^[4]. Był autorem modernizacji w kurortach w Krynicy, Busku, Iwoniczu, Istebnej, Żegiestowie i Truskawcu.

W wyborach samorządowych z maja 1939 ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Lwowa startując z Listy Chrześcijańsko-Narodowej i został zastępcą radnego J. Krausa^[5].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[7]^[8]
Złoty Krzyż Zasługi (1 września 1930)^[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ś. p. prof. dr. Tadeusz Obmiński. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 163 z 20 lipca 1932.
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1048.
↑ Nowe władze Pol. Tow. Politechnicznego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 73 z 28 marca 1936.
↑ Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka, Sanok 2005, s. 29.
↑ Wykaz mandatów w wyborach do Rady miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 123 z 3 czerwca 1939.
↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 354. ISBN 83-04-02817-4.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
↑ Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 258 z 13 listopada 1937.
↑ M.P. z 1930 r. nr 206, poz. 291 „za zasługi na polu organizacji i rozwoju Targów Wschodnich we Lwowie”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Otto Nadolski w: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (niem.)
Stanisław M. Brzozowski: Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939.. ipsb.tymczasowylink.pl. [dostęp 2014-11-20].
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Otto Nadolski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 17, nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dzieła Otto Nadolskiego w bibliotece Polona
Otto Nadolski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-14].

[1] Ś. p. prof. dr. Tadeusz Obmiński. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 163 z 20 lipca 1932.

[2] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1048.

[3] Nowe władze Pol. Tow. Politechnicznego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 73 z 28 marca 1936.

[4] Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka, Sanok 2005, s. 29.

[5] Wykaz mandatów w wyborach do Rady miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 123 z 3 czerwca 1939.

[6] Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 354. ISBN 83-04-02817-4.

[7] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

[8] Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 258 z 13 listopada 1937.

[9] M.P. z 1930 r. nr 206, poz. 291 „za zasługi na polu organizacji i rozwoju Targów Wschodnich we Lwowie”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Księstwo halicko-wołyńskie (do 1349)	Berthold Stecher Matthäus Stecher
Rzeczpospolita Obojga Narodów (1349–1772)	Peter Stecher Hanuszko Czerkes Rusin Janusz Tłumacz Mateusz Mikułka Paweł Kampian Stanisław Gąsiorek Stanisław Scholz Bartłomiej Uberowicz Marcin Kampian Erazm Sykst Jan Alnpeck Józef Bartłomiej Zimorowic Marcin Anczewski Dominik Wilczek Józef Jaśkiewicz Jakub Bernatowicz
Monarchia Habsburgów, Cesarstwo Austrii, Austro-Węgry (1772–1918)	Marcin Mercenier Franciszek Longchamps de Bérier Franciszek Antoni Lorenz Jan Hoffman Jan Homme Emil Gerard Festenburg Michał Gnoiński Karol Höpflingen-Bergendorf Franciszek Kröbl Julian Szemelowski Florian Ziemiałkowski Aleksander Jasiński Michał Gnoiński Wacław Dąbrowski Edmund Mochnacki Godzimir Małachowski Michał Michalski Stanisław Ciuchciński Józef Neumann Tadeusz Rutowski
II Rzeczpospolita (1918–1939)	Władysław Stesłowicz (p.o.) Józef Neumann Jan Strzelecki (p.o.) Otto Nadolski (p.o.) Jan Brzozowski-Haluch Wacław Drojanowski Stanisław Ostrowski
II wojna światowa (1939-1944)	Fiodor Jeremenko Jurij Polanśkyj Hans von Kujath Egon Höller
USRR (1944-1991)	Wiaczesław Sekretariuk Wołodymyr Piechota Bohdan Kotyk
Ukraina (od 1991)	Wasyl Szpicer Wasyl Kujbida Lubomyr Buniak Zinowij Siryk (p.o.) Andrij Sadowy