Otto von Knobelsdorff

Otto von Knobelsdorff

generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1886 Berlin
Data i miejsce śmierci	21 października 1966 Hannover
Przebieg służby
Lata służby	1905–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	dowódca 1 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa
Odznaczenia

Otto von Knobelsdorff (ur. 31 marca 1886 w Berlinie, zm. 21 października 1966 w Hannoverze) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych Wehrmachtu.

Życiorys

Pochodził ze starego pruskiego rodu szlacheckiego. Ukończył szkołę kadetów w Bensbergu (obecnie dzielnica Bergisch Gladbach), a następnie pruską wyższą szkołę kadetów w Gross-Lichterfeld (obecnie część Berlina).

W 1905 roku wstąpił jako kandydat na oficera do 94 pułku piechoty, gdzie w 1908 roku został oficerem, w pułku tym służył do I wojny światowej. Jeszcze przed wybuchem wojny w styczniu 1914 roku został adiutantem 94 pułku piechoty.

Po wybuchu wojny wraz z pułkiem udał się na front i przez całą wojnę był na froncie wraz z pułkiem.

Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku i służył w Reichswehrze, w tym czasie był dowódcą artylerii w Berlinie. Po utworzeniu Wehrmachtu nadal pozostał w wojsku i 15 października 1935 roku został dowódcą 102 pułku piechoty.

W chwili wybuchu II wojny światowej był członkiem sztabu XXIII Korpusu Armijnego, który stacjonował na zachodzie Niemiec, zajmując stanowiska obronne na granicy z Francją. W dniu 1 lutego 1940 roku został dowódcą 19 Dywizji Piechoty i na jej czele wziął udział w kampanii francuskiej. 1 listopada 1940 roku 19 Dywizja Piechoty została przekształcona w 19 Dywizję Pancerną. Na czele tej dywizji wziął udział w ataku na ZSRR. Dowodził nią do dnia 6 stycznia 1942 roku, gdy z powodu ciężkiej choroby trafił do szpitala.

Po wyzdrowieniu 1 maja 1942 roku został dowódcą X Korpusu Armijnego, a 1 czerwca 1942 roku został dowódcą II Korpusu Armijnego, którym dowodził 10 października 1942 roku, po czym został dowódcą XXIV Korpusu Pancernego. 1 grudnia 1942 roku został dowódcą XXXXVIII Korpusu Pancernego. 9 października 1943 roku poważnie zachorował i trafił do szpitala. Po wyzdrowieniu przeniesiony został do rezerwy OKH. 1 lutego 1944 roku został dowódcą XXXX Korpusu Pancernego, który początkowo walczył na froncie wschodnim, a potem został przeniesiony na front zachodni.

6 września 1944 roku został dowódcą 1 Armii, walczącej na froncie zachodnim, dowodził nią do 30 listopada 1944 roku. Wtedy ponownie został przeniesiony do rezerwy OKH. Nie otrzymał więcej żadnego przydziału. 9 kwietnia 1945 roku dostał się do niewoli amerykańskiej, w której przebywał do 21 grudnia 1947 roku.

Awanse

Armia Cesarstwa Niemieckiego

• kandydat na oficera (Fahnenjunker) (1905)
• podporucznik (Leutnant) (18.08.1908)
• porucznik (Oberleutnant) (18.08.1914)
• kapitan (Hauptmann) (22.03.1916)

Reichswehra

• major (Major) (01.02.1929)
• podpułkownik (Oberstleutnant) (01.06.1933)

Wehrmacht

• pułkownik (Oberst) (01.06.1935)
• generał major (Generalmajor) (01.01.1939)
• generał porucznik (Generalleutnant) (01.12.1940)
• generał wojsk pancernych (General der Panzertruppe) (01.08.1942)

Odznaczenia

• Krzyż Rycerski z Liśćmi Dębu i Mieczami (21.09.1944)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (12.11.1943)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (17.09.1941)
• Krzyż Żelazny kl. I
• Złoty Krzyż Niemiecki (16.02.1943)
• Okucia do Krzyża Żelaznego kl. I
• Krzyż Żelazny kl. II (1914)
• Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II
• Krzyż Kawalerski kl. II z Mieczami Orderu Sokoła Białego
• Krzyż Zasługi Wojskowej kl. III z mieczami (Austro-Węgry)
• Krzyż Kawalerski kl. II z mieczami Orderu Ernestyńskiego
• Krzyż Wojenny Wilhelma-Ernesta (Wielkie Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach)
• Krzyż Wojenny (Księstwo Lippe)

Bibliografia

• Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Эксмо, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).brak strony w książce
• Knobelsdorff, Otto von. Lexikon-der-Wehrmacht. [dostęp 2019-09-07]. (niem.).