Otton Blutreich

Otton Józef Blutreich
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1896 ; Zaleszczyki
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1979 ; Gliwice
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Otton Józef Blutreich (ur. 12 marca 1896 w Zaleszczykach, zm. 26 sierpnia 1979 w Gliwicach) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Zaleszczykach, w rodzinie Izydora. Był starszym bratem Serafina (1900–1957), kapitana lekarza Wojska Polskiego, lekarza 6 Batalionu Strzelców Karpackich^[1]^[2]. W 1914 złożył maturę w c. k. Gimnazjum z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu^[3].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był c. i k. Pułk Piechoty Nr 41. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[4].

26 lipca 1927 został odkomenderowany na 10. normalny trzymiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu^[5]. 27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. W marcu tego roku został przeniesiony z 40 pp do 50 Pułku Piechoty w Kowlu na stanowisko kwatermistrza^[7]^[8]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 31 Pułku Piechoty w Sieradzu na stanowisko dowódcy batalionu^[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził batalionem marszowym 19 Pułku Piechoty, który do 12 września wchodził w skład grupy obrony rzeki Wereszycy, a następnie wszedł w skład załogi Składnicy Uzbrojenia nr 6 w Hołosku i stanowił jej trzon aż do kapitulacji 21 września^[10]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau^[11].

Zmarł 26 sierpnia 1979 w Gliwicach. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach (sektor B5-A-8)^[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 13711
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[13]
Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[14]^[13]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)^[15]
Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)^[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2020-12-14].
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 224, 773.
↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego Nr 5-B z 15 lipca 1967, poz, 55.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 327, 583.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 324.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 104.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36, 578.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 158.
↑ Dalecki 1989 ↓, s. 164, 165, 197, 201, 219, 224, 273, 274, 280, 337, 387, 388.
↑ Straty ↓.
↑ Cmentarze komunalne w Gliwicach - wyszukiwarka osób pochowanych [online], gliwice.grobonet.com [dostęp 2022-09-19] .
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 583.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-12-14].

[1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2020-12-14].

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934224,_773-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 224, 773.

[3] Dziennik Urzędowy Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego Nr 5-B z 15 lipca 1967, poz, 55.

[CITEREFRanglisten1918327,_583-4] Ranglisten 1918 ↓, s. 327, 583.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_25_z_31_października_1927_roku,_s._324-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 324.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_28_stycznia_1930_roku,_s._24-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_31_marca_1930_roku,_s._104-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 104.

[CITEREFRocznik_Oficerski193236,_578-8] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36, 578.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_7_czerwca_1934_roku,_s._158-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 158.

[CITEREFDalecki1989164,_165,_197,_201,_219,_224,_273,_274,_280,_337,_387,_388-10] Dalecki 1989 ↓, s. 164, 165, 197, 201, 219, 224, 273, 274, 280, 337, 387, 388.

[CITEREFStraty-11] Straty ↓.

[12] Cmentarze komunalne w Gliwicach - wyszukiwarka osób pochowanych [online], gliwice.grobonet.com [dostęp 2022-09-19] .

[CITEREFRocznik_Oficerski193236-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.

[14] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[15] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

[CITEREFRanglisten1918583-16] Ranglisten 1918 ↓, s. 583.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]