Przejdź do zawartości

Otton Hedemann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otton Hedemann
Ilustracja
Data urodzenia

29 kwietnia 1887

Data i miejsce śmierci

18 maja 1937
Wilno

Zawód, zajęcie

nauczyciel, historyk

Narodowość

polska

Otton Hedemann (ur. 29 kwietnia 1887, zm. 18 maja 1937 w Wilnie) – nauczyciel, historyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w okolicach Mińska jako syn Duńczyka Magnusa Jana Hedemanna i Polki Jadwigi z domu Andrzejewskiej. Ojciec był inżynierem pracującym na terenach polskich przy melioracjach. Otton Hedemann odbył studia humanistyczne w Kijowie. Zamieszkiwał w okolicach miasta Homel. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości osiadł w II Rzeczypospolitej. Pracował jako nauczyciel historii, od 1922 w gimnazjum w Brasławiu.

Publikował prace w zakresie historii regionalnej Polski. Na łamach miesięcznika „Echa Leśne” zamieszczał artykuły na temat historii Puszczy Białowieskiej, oparte na pracach archiwalnych. Jego ostatnie dzieło dotyczące Puszczy Białowieskiej zostało ukończone i opublikowane już po jego śmierci.

Zmarł 18 maja 1937 w Wilnie po przebytej operacji[1].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zgon historyka polsko-duńskiego w Wilnie. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 110 z 20 maja 1937. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]