51°50′50″N 15°42′35″E/51,847222 15,709722Otyń
| |||||
| |||||
 Rynek | |||||
| |||||
| Państwo |  Polska
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo |  lubuskie
| ||||
| Powiat | nowosolski | ||||
| Gmina | Otyń | ||||
| Prawa miejskie | 1329–1945; 2018 | ||||
| Burmistrz | Barbara Zofia Wróblewska | ||||
| Powierzchnia | 7,8646 km² | ||||
| Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
1637[1] 208,1 os./km² | ||||
| Strefa numeracyjna | (+48) 68 | ||||
| Kod pocztowy | 67-106 | ||||
| Tablice rejestracyjne | FNW | ||||
Położenie na mapie gminy Otyń  | |||||
Położenie na mapie Polski  | |||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |||||
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego  | |||||
| 51°50′50″N 15°42′35″E/51,847222 15,709722
| |||||
| SIMC | 0912824 | ||||
Urząd miejski Rynek 167-106 Otyń | |||||
| Strona internetowa | |||||
Otyń (niem. Deutsch-Wartenberg, Wartenberg) – miasto w Polsce położone na historycznym Dolnym Śląsku, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, nad rzeką Śląska Ochla. Otyń posiadał prawa miejskie w latach 1329–1945 i odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Otyniu pochodzą z roku 1322, nosił wówczas nazwę Wartinberg. Było to miasto otwarte bez obwarowań należące do księstwa żagańskiego. W połowie XV wieku stało się własnością rycerską, gdy bracia Hans i Nikiel von Rechenberg kupili majątek otyński od króla czeskiego Władysława. W latach 1649–1776 miasto należało do zakonu Jezuitów. W 1702 roku w mieście wybuchł pożar, niszczący jego znaczną część.
W 14 lutego 1945 Otyń został bez walk zajęty przez armię radziecką. Podczas zajmowania miasta Rosjanie spalili fabrykę rowerów i zrabowali klasztor. Odebranie po wojnie Otyniowi tytułu miasta znacznie zmniejszyło jego rolę w okolicy. W okresie PRL największym zakładem produkcyjnym był PGR. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim. W 1970 Otyń zamieszkiwało blisko 1100 osób[3]. W latach 90. Otyń rozpoczął intensywny rozwój gospodarczy.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[4]:
- historyczny układ urbanistyczny, z XIV-XIX wieku
- kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, późnogotycki z 1585 roku, przebudowany w 1607 roku, 1704 roku, wieża zrekonstruowana w latach 2013-14 po zawaleniu się 8 sierpnia 2012[5]; obecnie sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju, ul. Kościelna
- zespół klasztorny jezuitów, z XVI-XVII wieku, z lat 1703-1721:
- kościół
- ruiny zamku gotyckiego z XV wieku, późniejszego klasztoru jezuitów
- ratusz, Rynek, późnoklasycystyczny z XVIII wieku,1844 roku, XIX wieku
- dom, ul. Chrobrego 35, z połowy XIX wieku
- zespół folwarczny, ul. Lipowa 7, z XVIII wieku:
- dom mieszkalny
- chlewnia, obecnie obora
- spichlerz - magazyn
- aleja lipowa
- domy, ul. Mickiewicza 2 (d.1), 4 (d. 2), 5 (d. 9), 6 (d. 3), 8 (d. 4), 9 (d. 11), 10 (d. 5), 19, z XVIII wieku, z połowy XIX wieku
- dom, ul. Rejtana 9
- domy, Rynek 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, z XVIII wieku, z połowy XIX wieku, z połowy XX wieku
- dom, ul. Sienkiewicza 2 (d. Chrobrego 47), z XVIII wieku.
Sport[edytuj | edytuj kod]
W Otyniu działał Klub Sportowy Orzeł Otyń, który obecnie zawiesił swoją działalność. W Szkole Podstawowej działa klub sportowy UKS "Spartakus" Otyń. Trenują tam gracze tenisa stołowego.[potrzebny przypis]
Współpraca[edytuj | edytuj kod]
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Ruiny zamku
Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego
Figura św. Jana Nepomucena
Stacja kolejowa w Otyniu
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Otyń (przystanek kolejowy), obecnie budynek mieszkalny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19].
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2017 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedzib władz niektórych gmin (Dz.U. z 2017 r. poz. 1427)
- ↑ Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. M-R. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 419.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 52-53. [dostęp 3.2.13].
- ↑ 9 sierpnia 2012 zawaliła się następna część wieży kościoła./1,102433,12278217,Zawalila_sie_wieza_kosciola_kolo_Nowej_Soli__Ewakuacja.html Tok FM, Zawaliła się wieża kościoła koło Nowej Soli. Ewakuacja. 8 sierpnia 2012
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona parafii w Otyniu
- Galeria archiwalnych zdjęć
- Wartenberg 1 Deutsch, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 117.
| Miasta na prawach powiatu | |
|---|---|
| Miasta powiatowe | |
| Miasta gminne |
|
