Owczarek wschodnioeuropejski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Owczarek wschodnioeuropejski
Ilustracja
Inne nazwy

VEO ros. Восточноевропейская овчарка (Vostochnoevropeiskaya ovcharka)

Kraj patronacki

Rosja

Kraj pochodzenia

ZSRR

Wymiary
Wysokość

Psy: 67-72 cm Suki: 62-67 cm

Klasyfikacja
FCI

Grupa 1. Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła Sekcja 1. Owczarki

Owczarek wschodnioeuropejski (VEO, ros. Восточноевропейская овчарка) – rasa psa nieuznana przez FCI, powstała w ZSRR w latach 40 XX w.

Rasa uznana przez Rosyjską Federację Kynologiczną, reprezentującą Rosję w FCI[1]. Podlega próbom pracy[2].

Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

W 1904 roku sprowadzono z Niemiec pierwsze osobniki psów rasy owczarek niemiecki, na bazie których rozpoczęto hodowlę. Dążono do uzyskania dobrego psa użytkowego, zdolnego do pracy w trudnych warunkach klimatycznych, do czego nie nadawały się owczarki niemieckie. W tym celu wykorzystano psy importowane oraz miejscowe, o pożądanym fenotypie.

Początkowo wykorzystywane w charakterze psów - sanitariuszy, w 1907 roku zaczęły być używane w charakterze psów służbowych[3]. Rasa szybko stała się jedną z wiodących w kraju, wykorzystywanych w wojsku, straży granicznej i organach MWD oraz gospodarce narodowej. Podczas II wojny światowej, sprawdziła się m.in. w charakterze psów wartowniczych, przeciwpancernych i sabotażowych[4].

Pierwszy wzorzec został zatwierdzony w 1955 roku. Po zakończeniu II wojny światowej, VEO zyskały popularność również jako psy stróżujące, pasterskie, towarzyszące oraz przewodniki osób niewidomych.

W 2002 Rosyjska Federacja Kynologiczna zatwierdziła wzorzec rasy[5].

Pokrój[edytuj | edytuj kod]

Owczarek wschodnioeuropejski to pies o mocnej lub mocnej-suchej budowie, dobrym umięśnieniu i mocnym, ale nie grubym kośćcu. Wykazuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są większe i masywniejsze od suk.

Szata jest gęsta, twarda, średniej długości. Podszerstek dobrze rozwinięty, gęsty i miękki. Umaszczeniami występującymi w rasie są czaprakowe, podpalane czarno-szare i czarno-płowe, czarne oraz wilczaste z zabarwieniem szarym lub płowym[6].

Temperament i charakter[edytuj | edytuj kod]

Owczarek wschodnioeuropejski to pies aktywny, zrównoważony, pojętny i odważny. Nieufny w stosunku do obcych, czujny, z dobrze wyrażoną, aktywną reakcją obronną. Z uwagi na silny charakter oraz duże pokłady energii, rasa wymaga przynajmniej podstawowego wyszkolenia z zakresu posłuszeństwa, a wielu jej przedstawicieli także dużej ilości codziennego wysiłku fizycznego i psychicznego[7].

VEO to pies inteligentny i odpowiedni do wszechstronnego użytkowania, może być z powodzeniem wykorzystywany jako pies służbowy, stróżujący, pies ratowniczy, pies przewodnik. Rasa jest również popularna w psich sportach. Z powodzeniem występuje w rosyjskich dyscyplinach krajowych (OKD, ZKS, ringu rosyjskim), i międzynarodowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mitglieder und Vertragspartner der FCI [online], www.fci.be [dostęp 2020-09-16].
  2. n, I группа FCI — Пастушьи и скотогонные собаки [online], РКФ [dostęp 2020-09-16] (ros.).
  3. Апухтина Фаина Ивановна, Из истории породы, „Клуб служебного собаководства”.
  4. Стандарт РКФ ВОСТОЧНОЕВРОПЕЙСКАЯ ОВЧАРКА от 18.03.2020, СОКО - РОССИЙСКАЯ КИНОЛОГИЧЕСКАЯ ФЕДЕРАЦИЯ (РКФ) Комиссия РКФ по стандартам, 18 marca 2020, s. 2.
  5. Третья собака-поводырь приступила к работе в Приморье - PrimaMedia [online], primamedia.ru [dostęp 2020-09-16] (ros.).
  6. Стандарт породы | НКП "Восточноевропейская овчарка" [online], veorkf.ru [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  7. "O hodowli" Hodowla owczarków wschodnioeuropejskich Towarzysz