Oxypoda brevicornis
| Oxypoda brevicornis | |||
| (Stephens, 1832) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
Oxypoda (Podoxya) brevicornis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Oxypoda (Podoxya) brevicornis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny Aleocharinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został w 1832 roku przez Jamesa Francisa Stephensa[2][3]. W 2006 Marc Tronquet zsynonimizował z nim opisany w 1810 roku przez Leonarda Gyllenhaala gatunek Oxypoda umbrata[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Kusak o ciele długości od 2,5 do 3,2 mm, ubarwiony brunatnie z przedpleczem, pokrywami i tylnymi krawędziami tergitów odwłoka jaśnobrązowymi, a nasadami czułków i zwykle też odnóżami brązowożółtymi. Czułki masywne o przedostatnim członie połowę szerszym niż długim. Oczy tak długie jak skronie. Największa szerokość głowy tuż za oczami, gdzie jest ona nieco większa od szerokości tylnej krawędzi oka. Przedplecze i pokrywy bardzo drobno i gęsto punktowane. Przedplecze o ⅓ szersze od pokryw, bądź jeszcze bardziej poprzeczne. Pokrywy długości przedplecza lub dłuższe. Spód ciała nadzwyczaj delikatnie i gęsto punktowany[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Zasiedla niziny i niższe położenia górskie. Spotykany cały rok, szczególnie wiosną i jesienią. Występuje na polach, łąkach, bagnach, torfowiskach i w lasach. Bytuje pod rozkładającą się materią organiczną typu nawóz, kompost, opadłe listowie, gnijące grzyby, a na wybrzeżu morskim pod morszczynami[5].
Chrząszcz palearktyczny. Występuje w całej Europie, przy czym mniej liczny ku południu i północy[5]. W Finlandii[6] i Polsce na terenie całego kraju[5]. Podawany m.in. z Anglii[7][8], Szetlandów[9], Estonii[10], Austrii, Włoch[11] tureckich prowincji Stambuł, Amasya, Synopa i Artvin[2], irańskich ostanów Mazandaran, północnego Teheranu i Golestanu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M. Tronquet. Catalogue iconographique des coléoptères des Pyrénées-orientales - Staphylinidae. „Revue de l'Association roussillonnaise d'entomologie”. 15, s. 1-127, 2006.
- ↑ a b Arnaldo Bordoni. Catalogue of the Staphylinidae of Cyprus and Asia Minor. „Fragmenta entomologica”. 42 (1), s. 35-348, 2010.
- ↑ a b Volker Assing. On the Staphylinidae (Coleoptera) of Iran. II. New species and additional records, with special reference to the Paederinae, Xantholinini, and Aleocharinae. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde A, Neue Serie 4”, s. 137–183, 2011.
- ↑ Herausgegeben von Arved Lompe: Oxypoda. [w:] Die Käfer Europas Ein Bestimmungswerk im Internet [on-line]. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-20)]. (niem.).
- ↑ a b c Oxypoda (Podoxya) brevicornis. [w:] Coleoptera Poloniae [on-line]. [dostęp 2014-10-20].
- ↑ The Finnish Expert Group on Coleoptera: Mapa rekordów O. brevicornis z Finlandii. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-24)]. (ang.).
- ↑ M. G. Telfer. A survey of the saproxylic invertebrates of Cowdray Park. „Unpublished survey report to the West Weald Lands cape Partnership”, 2012. [zarchiwizowane z adresu].
- ↑ Species recorded in the Parish of St. Cuthbert Without CP. [w:] Virtual Fauna of Lakeland [on-line]. [dostęp 2014-10-20].
- ↑ Paul Harvey, Mike Pennington: Beetles (Coleoptera). [w:] Nature in Shetland [on-line]. Shetland Entomological Group. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-06)].
- ↑ H. Silfverberg. Enumeratio nova Coleopterorum Fennoscandiae, Daniae et Baltiae. „Sahlbergia”. 9 (1), 2004.
- ↑ Lothar Zerche. Einige Oxypoda -Funde aus den Alpen (Coleoptera: Staphylinidae: Aleocharinae). „Joannea Zoologie”. 13, s. 197–213, 2014.