Oznaki specjalistów marynarki wojennej
Oznaki specjalistów marynarki wojennej – zostały wprowadzone do użycia w latach 1970 i 1973. Prawo ich noszenia przysługiwało żołnierzom zawodowym oraz podoficerom i szeregowym zasadniczej służby wojskowej. Stanowiły one zewnętrzną formę wyróżniającą tych żołnierzy. Rysunki poszczególnych oznak przedstawiały charakterystyczne symbole broni lub znaków wojskowych występujących w danym rodzaju wojsk i służb. Posiadały one 4 klasy: 3, 2, 1 i Mistrzowską. Tłoczone były z tworzywa sztucznego barwy czerwonej i żółtej na miękkich podkładkach koloru czarnego o średnicy 70 mm[1].
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów, zestawów i wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką obecnie oznaki specjalistów są wyłącznie koloru czerwonego na czarnym tle[2].
Sposób noszenia[edytuj | edytuj kod]
Sposób noszenia oznak specjalistów na mundurze przedstawia poniższa ilustracja[2]
Oznaki klas specjalistów marynarki wojennej[edytuj | edytuj kod]
| Oznaka klasy w okresie PRL | Oznaka klasy zgodnie z Dz.U. z 2015 r. poz. 173 | Oznaka klasy zgodnie z Dz.U. z 2021 r. poz. 1127 | Opis |
|---|---|---|---|
 |
 |
 |
Klasa trzecia |
|
 |
|
Klasa druga |
|
|
|
Klasa pierwsza |
 |
|
|
Klasa mistrzowska |
Oznaki specjalistów marynarki wojennej[edytuj | edytuj kod]
| Oznaka marynarzy zasadniczej służby wojskowej | Oznaka marynarzy zawodowych | Opis |
|---|---|---|
 |
 |
artylerzysta nadbrzeżny |
 |
 |
artylerzysta okrętowy |
 |
 |
chemik |
 |
 |
elektryk |
 |
 |
hydroakustyk |
 |
 |
kierowca samochodowy |
 |
 |
mechanik lotniczy |
 |
 |
mechanik samochodowy
|
 |
 |
mechanik uzbrojenia lotniczego |
 |
 |
miernik |
 |
 |
miner |
 |
 |
motorzysta-drenażysta |
 |
 |
nurek |
 |
 |
operator radiolokacji |
 |
 |
orkiestrant |
 |
 |
pokładowy |
 |
 |
radiotelegrafista |
 |
 |
sanitariusz |
 |
 |
saper |
 |
 |
sternik |
 |
 |
strażak |
 |
 |
strzelec |
 |
 |
sygnalista |
 |
 |
administracja |
 |
 |
służba topograficzna |
 |
 |
służba zdrowia |
 |
 |
kulturalno-oświatowy |
 |
 |
służba kwatermistrzowska |
 |
 |
służba zakwaterowania i budownictwa wojskowego |
 |
 |
telefonista-telegrafista |
 |
 |
torpedysta |
 |
 |
Wojskowa Służba Wewnętrzna
|
 |
 |
Wojskowa Służba Wewnętrzna
|
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Oznaki rozpoznawcze rodzajów wojsk i służb
- Oznaki specjalistów wojsk lądowych i lotniczych
- Oznaka wyróżniająca „Przodujący Pododdział”
- Oznaka Szefa Kompanii
- Mundur ludowego Wojska Polskiego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki Ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 94.
- ↑ a b Dz.U. z 2020 r. poz. 2455
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki Ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-02954-5.
- Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 - 2003; katalog zbioru falerystycznego; 3. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2004. ISBN 83-1109-816-6.
- Dziennik Rozkazów MON, 1973 r., Poz. 3.
- Zarządzenie Ministra Obrony Narodowej nr 8/MON z dnia 23 stycznia 1973 r. w sprawie odznak specjalistów wojskowych i instruktorów spadochronowych oraz oznaki organizacyjnej podhalańskiej jednostki wojsk obrony wewnętrznej.
- Informator mundurowy dla żołnierzy niezawodowych (Mund 74/89). Warszawa 1989.