Pół żartem, pół serio
| ||
![]() | ||
Gatunek | komedia kryminał musical romans | |
Rok produkcji | 1959 | |
Data premiery | ![]() | |
Kraj produkcji | ![]() | |
Język | angielski | |
Czas trwania | 120 min | |
Reżyseria | Billy Wilder | |
Scenariusz | Billy Wilder | |
Główne role | Marilyn Monroe Tony Curtis Jack Lemmon | |
Muzyka | Adolph Deutsch | |
Zdjęcia | Charles Lang | |
Wytwórnia | Ashton Productions The Mirisch Corporation | |
Dystrybucja | United Artists | |
Budżet | 2 883 848 $ |
Pół żartem, pół serio (ang. Some Like It Hot) – komedia amerykańska z 1959 w reżyserii i według scenariusza Billy’ego Wildera, na podstawie opowiadania Roberta Thoerena i Michaela Logana.
Spis treści
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Marilyn Monroe jako Sugar Kowalczyk (zwana Sugar Kane)
- Tony Curtis jako Joe (Josephine i Junior)
- Jack Lemmon jako Jerry (Daphne)
- George Raft jako Spats Columbo
- Joe E. Brown jako Osgood Fielding III
- Joan Shawlee jako Słodka Sue
- Nehemiah Persoff jako „Mały Bonaparte”
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
W 1929 w Stanach Zjednoczonych panuje prohibicja, lecz mimo to istnieją nieoficjalnie lokale oferujące alkohol. W jednym z nich, ukrytym w zakładzie pogrzebowym w Chicago, pracują Joe - saksofonista i Jerry - basista. W wyniku akcji policji obaj tracą pracę na dzień przed wypłatą. Z powodu braku środków do życia przyjmują pierwszą ofertę pracy. Przy odbiorze auta z warsztatu są przypadkowymi świadkami mafijnych porachunków (jedna grupa gangsterów rozstrzeliwuje drugą). Sądząc, że gangsterzy będą przeszukiwać wszystkie męskie zespoły, przyjmują pracę w żeńskiej orkiestrze i w stosownych przebraniach jadą na Florydę jako Josephine (Joe) i Daphne (Jerry). Podczas podróży z orkiestrą Jerry zaprzyjaźnia się z piosenkarką polskiego pochodzenia Sugar Kane Kowalczyk, a Joe dowiedziawszy się, że Sugar poszukuje na męża milionera, po przybyciu na Florydę przebiera się za jednego z nich korzystając z ubrań skradzionych kierownikowi orkiestry, Beinstockowi. Jerry w swym przebraniu przyciąga uwagę Fieldinga III, której jednak nie odwzajemnia, a Joe przebrany za milionera podrywa Sugar na plaży, zapraszając ją następnie na statek Fieldinga. Fielding oświadcza się Daphne... Do hotelu Plaza przyjeżdża również mafia, z którą muzycy mają porachunki. Wśród gangsterów dochodzi do strzelaniny, w której giną bandyci ścigający Joe'go i Jerry’ego.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1960: Film Złoty Glob – najlepsza komedia
- 1960: Billy Wilder Złoty Glob – najlepszy komedia lub musical
- 1960: Marilyn Monroe Złoty Glob – najlepsza aktorka w komedii lub musicalu
- 1960: Jack Lemmon Złoty Glob – najlepszy aktor w komedii lub musicalu
- 1960: Jack Lemmon BAFTA – najlepszy aktor
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Lista stu najlepszych amerykańskich filmów według AFI
- Sto na sto, czyli sto filmów na stulecie kina
- Uciekające zakonnice
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pół żartem, pół serio w bazie IMDb (ang.)
- Pół żartem, pół serio w bazie Filmweb
|
- Amerykańskie filmy muzyczne
- Amerykańskie filmy kryminalne
- Amerykańskie komedie romantyczne
- Amerykańskie filmy z 1959 roku
- Amerykańskie filmy czarno-białe
- Filmy w reżyserii Billy’ego Wildera
- Filmy wytwórni United Artists
- Filmy nagrodzone Złotym Globem dla najlepszego filmu komediowego lub musicalu
- Filmy w National Film Registry