Pędźka rudonoga
| Dioctria rufipes | |
| De Geer, 1776 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pędźka rudonoga |
Pędźka rudonoga[1] (Dioctria rufipes) – gatunek muchówki z rodziny łowikowatych i podrodziny Stenopogoninae.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ciało długości od 8 do 15[2] mm (lub od 12 do 14[1] mm) o smukłym odwłoku, maczugowato rozszerzonym ku tyłowi[1]. Głowa czarna, o wystającym i wysokim wzgórku czułkowym, jasno owłosionych potylicy i głaszczkach, srebrno opylonej twarzy i pasach za oczami, czarno owłosionych czułkach i biało owłosionej reszcie. Broda jasna i skąpa. Śródplecze, podobnie jak tarczka, gęsto i żółto owłosione, opatrzone szaro opylonymi pręgami w przedniej części. Tułów czarny z szaro opyloną zatarczką i trzema przepaskami barwy srebrnej po bokach. Samica ma czarne, a samiec żółte przezmianki. Na odnóżach obecne barwy od żółtej do ciemnobrunatnej, brak jednak czarnej. Odwłok czarny, u samca z elementami żółtymi, których u samicy prawie brak. Samiec ma odgięte na zewnątrz styli[2].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
W Europie wykazana z Austrii, Belgii, Bułgarii, Czech, Danii, Estonii, Francji, Holandii, byłej Jugosławii, Niemiec, Polski, Rumunii, Rosji, Słowacji, Szwecji, Szwajcarii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch. Poza Europą podawana z Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki[3]. W Polsce występuje od maja do czerwca na izolowanych, głównie kserotermicznych stanowiskach[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Heiko Bellmann: Owady. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 228. ISBN 978-83-7073-418-3.
- ↑ a b c Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 21 Ślepaki – Tabanidae. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1959.
- ↑ Dioctria rufipes. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2015-02-03].