Pławanice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artykuł

51°07'26"N 23°39'09"E

- błąd

39 m

WD

51°7'N, 23°39'E, 51°6'N, 23°37'E

- błąd

2312 m

Odległość

868 m

Pławanice
wieś
Ilustracja
Kościół św. Izydora w Pławanicach
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

chełmski

Gmina

Kamień

Liczba ludności (2021)

266[1][2]

Strefa numeracyjna

82

Kod pocztowy

22-113[3]

Tablice rejestracyjne

LCH

SIMC

0104136[4]

Położenie na mapie gminy Kamień
Mapa konturowa gminy Kamień, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pławanice”
Ziemia51°07′26″N 23°39′09″E/51,123889 23,652500

Pławanicewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Kamień[5][4].

Integralne części wsi Pławanice[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
1025670 Cegielnia część wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 261 mieszkańców[6] i była piątą co do wielkości miejscowością gminy Kamień.

We wsi znajduje się zabytkowy kościół św. Izydora, wzniesiony w 1828 jako cerkiew unicka. Świątynia ta po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej zamieniona została na cerkiew prawosławną, katolikom obiekt przekazano po II wojnie światowej[7].

Ludzie związani z Pławanicami[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wieś Pławanice w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2023-01-24] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-01-24].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 931 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  7. P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 145. ISBN 83-232-1463-8.
  8. Katarzyna Kraczoń, Stanisław Koguciuk (1933-2021) – artysta, który talent otrzymał od Boga, zgstl.pl, 14 listopada 2021 [dostęp 2022-02-10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]