
Płaza
Artykuł | 50°5′53″N 19°27′49″E |
- błąd | 39 m |
WD | 50°6'N, 19°28'E, 50°8'N, 19°28'E |
- błąd | 2326 m |
Odległość | 324 m |
| ||||
| ||||
Widok z południowego zachodu. | ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | chrzanowski | |||
Gmina | Chrzanów | |||
Wysokość | 404 m n.p.m. | |||
Liczba ludności (2011) | 3552[1] | |||
Strefa numeracyjna | 32 | |||
Kod pocztowy | 32-552[2] | |||
Tablice rejestracyjne | KCH | |||
SIMC | 0213530 | |||
Położenie na mapie gminy Chrzanów ![]() | ||||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | ||||
Położenie na mapie powiatu chrzanowskiego ![]() | ||||
![]() |
![]() |
Ten artykuł od 2010-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Płaza – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Chrzanów. Przez wieś przepływa niewielki strumyk – Płazianka. W Płazie znajdują się Zakłady Wapiennicze oraz linia kolejowa wykorzystywana sporadycznie przez pociągi towarowe oraz nieczynna stacja kolejowa Płaza.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0213546 | Kaniowizna | część wsi |
0213552 | Kolonia Działki | część wsi |
0213569 | Płaza-Wapiennik | część wsi |
0213598 | Podgórze | przysiółek |
0213606 | Podlas | przysiółek |
0213612 | Simota | przysiółek |
0213575 | Skotnica | część wsi |
0213629 | Starzyny | przysiółek |
0213581 | Syberia | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki w źródłach o miejscowości Płaza pochodzą z 1376 roku. W połowie XV w. we wsi wybudowano kościół parafialny pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. Budowę zapoczątkował proboszcz Bartłomiej. Została ona zakończona przez Tomasza Żydka. W latach 1655–1657 wieś została zniszczona przez Szwedów. W XVIII w we wsi wybudowano dwór, później zmieniony w pałac, który dzisiaj jest nadal wykorzystywany w celach użytkowych jako Dom Pomocy Społecznej dla Dorosłych. W 1893 r. powstał Zakład Wapienniczy „Wapiennik”. W zakładzie znajduje się zabytkowy kręgowy piec wapienniczy do wypalania wapna typu „Hoffman”. Tuż przed rozpoczęciem się II wojny światowej we wsi zakończono budowę szkoły podstawowej, która później podczas wojny została zniszczona. Po zakończeniu wojny odbudowano szkołę i rozpoczęto budowę ośrodka zdrowia, w którego wznoszeniu dużej pomocy udzielił Zakład Wapienniczy „Wapiennik” przekazując materiały budowlane. Ośrodek został zbudowany przez mieszkańców wsi. W 2. połowie XX w. rozpoczęto plany budowy nowego kościoła, gdyż stary był już zbyt mały ze względu na znaczne zwiększenie się liczby mieszkańców wsi po II wojnie światowej. Na przełomie XX w. i XXI w. wybudowano budynek Publicznego Gimnazjum Nr 5. Ponadto we wsi działa klub sportowy piłki nożnej „LKS Tempo Płaza” oraz jednostka OSP.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[5]:
- kościół parafialny pw. Świętego Krzyża oraz cmentarz przykościelny;
- wapiennik, piec kręgowy typu „Hoffman” z 1892 roku[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Płaza w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2019-11-18] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 931 [dostęp 2020-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. 2020-09-30.
- ↑ Piec kręgowy "Hoffman" • Chrzanów, www.chrzanow.pl [dostęp 2018-07-24] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Witryna poświęcona miejscowości Płaza
- Portal informacyjny miejscowości Płaza
- Witryna Parafii Płaza
- Płaza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 281 .
|