Płyta scytyjska

     1. Tarcza ukraińska

Inne:

     2. Wyniesienie kowelskie

     3. Płyta wołyńsko-podolska

     4. Karpaty

     5. Platforma zachodnioeuropejska

     6. Zapadlisko dnieprowsko-donieckie

     7. Antekliza woroneska

     8. Doniecka struktura fałdowa

     9. Zapadlisko przyczarnomorskie

     10. Płyta scytyjska

     11. Krymska strefa fałdowa

Płyta scytyjska – jednostka geotektoniczna Europy, do końca XX wieku uważana za część platformy scytyjskiej.

Płyta scytyjska rozciąga się od północnej części Półwyspu Krymskiego po Morze Kaspijskie na wschodzie oraz Góry Krymskie i Kaukaz na południu.

Platformowe podłoże płyty jest wieku późnowaryscyjskiego. Skały osadowe płyty są pocięte intruzjami z mineralizacją polimetaliczną. Osady mają miąższość kilku tysięcy metrów.

Płyta scytyjska graniczy z pozostałą częścią platformy wschodnioeuropejskiej przez strefę nasunięć nachylonych ku południowi. Skały płyty scytyjskiej wzdłuż tej płyty są nasunięte na platformę prekambryjską nawet do 50 km na północ.

Literatura

• Włodzimierz Mizerski, „Geologia regionalna kontynentów”, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14339-8