Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
- Główny artykuł:
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin |
2 sierpnia 1948 (eliminacje) | ||
Liczba ekip |
14 | ||
Liczba sportowców |
61 | ||
Obiekt rozgrywek | |||
![]() |
|||
![]() |
|||
![]() |
Konkurencje pływackie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 ![]() | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | kobiety | ||||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XIV Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Eliminacje odbyły się 2 sierpnia, a finał 3 sierpnia 1948 roku.
W finale zwyciężyła sztafeta amerykańska, w której składzie znalazło się trzech mistrzów olimpijskich konkurencji kraulowych: Walter Ris, Bill Smith, James McLane oraz Wallace Wolf. Reprezentanci Stanów Zjednoczonych pobili rekord świata o ponad pięć sekund (8:46,0). Srebro zdobyli Węgrzy, którzy w finale poprawili swój rekord Europy z eliminacji, uzyskując czas 8:48,4. Sztafeta francuska, po bardzo wyrównanym wyścigu z reprezentacją Szwecji, wywalczyła brązowy medal.
Zarówno Amerykanie jak i Węgrzy w finale uzyskali czasy lepsze od starego rekordu świata, który wynosił 8:51,5 i został ustanowiony na igrzyskach w Berlinie 12 lat wcześniej.
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|---|
Rekord świata | ![]() Masanori Yusa Shigeo Sugiura Masaharu Taguchi Shigeo Arai |
8:51,5 | ![]() |
11 sierpnia 1936 | [1] |
Rekord olimpijski | ![]() Masanori Yusa Shigeo Sugiura Masaharu Taguchi Shigeo Arai |
8:51,5 | ![]() |
11 sierpnia 1936 | [1] |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
3 sierpnia | finał | ![]() Walter Ris James McLane Wallace Wolf Bill Smith |
8:46,0 | ![]() |
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
Do finału zakwalifikowały się trzy najszybsze sztafety z każdego wyścigu oraz pozostałe dwie reprezentacje z najlepszymi czasami.
Wyścig eliminacyjny 1[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
Géza Kádas György Mitró Imre Nyéki Elemér Szatmári |
8:53,6 | Q, ![]() |
2. | ![]() |
Bob Gibe William Dudley Edwin Gilbert Eugene Rogers |
8:55,9 | Q |
3. | ![]() |
Augusto Cantón José Durañona Juan Garay Alfredo Yantorno |
9:16,9 | Q |
4. | ![]() |
Sérgio Rodrígues Willy Otto Jordan Aram Boghossian Rolf Kestener |
9:19,9 | q |
5. | ![]() |
Jesús Domínguez Manuel Guerra Isidoro Martínez-Vela Isidoro Pérez |
9:28,3 | |
6. | ![]() |
Anwar Aziz Chaudhry Iftikhar Ahmed Shah Sultan Karim Ali Jaffar Ali Shah |
12:25,8 | |
![]() |
Walter Bardgett Robert Cook Derek Oatway Philip Tribley |
DSQ |
Wyścig eliminacyjny 2[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
René Cornu Alex Jany Jo Bernardo Henri Padou Jr. |
9:08,8 | Q |
2. | ![]() |
Vanja Illić Ciril Pelhan Janko Puhar Branko Vidović |
9:12,4 | Q |
3. | ![]() |
Olle Johansson Martin Lundén Per-Olof Olsson Per-Olof Östrand |
9:12,9 | Q |
4. | ![]() |
Ramón Bravo Apolonio Castillo Alberto Isaac Angel Maldonado |
9:23,4 | q |
5. | ![]() |
Roy Botham Jack Hale Norman Wainwright John Holt |
9:26,6 | |
6. | ![]() |
Franklin Gibson Eric Jubb Allen Gilchrist Peter Salmon |
9:43,2 | |
7. | ![]() |
Ali Ahmed Bagdadi Ahmed Kandil Taha El-Gamal Mohamed Abdel Aziz Khalifa |
10:25,0 |
Finał[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
![]() |
![]() |
Walter Ris James McLane Wallace Wolf Bill Smith |
8:46,0 | ![]() |
![]() |
![]() |
Elemér Szatmári György Mitró Imre Nyéki Géza Kádas |
8:48,4 | ![]() |
![]() |
![]() |
Joseph Bernardo René Cornu Henri Padou Jr. Alex Jany |
9:08,0 | |
4. | ![]() |
Martin Lundén Per-Olof Östrand Olle Johansson Per-Olof Olsson |
9:09,1 | |
5. | ![]() |
Vanja Illić Ciril Pelhan Janko Puhar Branko Vidović |
9:14,0 | |
6. | ![]() |
Horacio White José Durañona Juan Garay Alfredo Yantorno |
9:19,2 | |
7. | ![]() |
Ramón Bravo Angel Maldonado Apolonio Castillo Alberto Isaac |
9:20,2 | |
8. | ![]() |
Sérgio Rodrígues Willy Otto Jordan Rolf Kestener Aram Boghossian |
9:31,0 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Berlin 1936 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki. Sports Reference. [dostęp 2016-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-10)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Londyn 1948 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki. [dostęp 2016-11-14]. (ang.).
- Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki. Sports Reference. [dostęp 2016-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-04)]. (ang.).