Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pływanie
100 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964
1960 1968
Miejsce

 Japonia
Tokio

Termin

11 października 1964 (eliminacje i półfinały)
12 października 1964 (finał)

Liczba ekip

34

Liczba sportowców

66

Obiekt rozgrywek

Yoyogi National Gymnasium

Złoty medal Złoty medal

Don Schollander
 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

Bob McGregor
 Wielka Brytania

Brązowy medal Brązowy medal

Hans-Joachim Klein
Wspólna Reprezentacja Niemiec

Pływanie na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964
Styl dowolny
100 m mężczyźni kobiety
400 m mężczyźni kobiety
1500 m mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m kobiety
200 m mężczyźni
Styl klasyczny
200 m mężczyźni kobiety
Styl motylkowy
100 m kobiety
200 m mężczyźni
Styl zmienny
400 m mężczyźni kobiety
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m mężczyźni kobiety
4 × 200 m mężczyźni
Sztafety – styl zmienny
4 × 100 m mężczyźni kobiety

100 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVIII Igrzysk Olimpijskich w Tokio. Eliminacje i półfinały odbyły się 11 października, a finał 12 października 1964 roku.

Złoty medal zdobył Amerykanin Don Schollander, który w finale pobił rekord olimpijski czasem 53,4. Wicemistrzem olimpijskim, ze stratą 0,1 s został Bob McGregor z Wielkiej Brytanii (53,5). Niemiec Hans-Joachim Klein i Amerykanin Gary Ilman, który dzień wcześniej dwukrotnie ustanawiał rekord olimpijski, uzyskali taki sam czas (54,0), co plasowało ich na trzecim miejscu. Zgodnie z ówczesnymi przepisami brązowy medal mógł otrzymać jednak tylko jeden z nich. Nieoficjalny wówczas pomiar elektroniczny wskazał ten sam wynik co do 0,01 s. Po dalszej analizie okazało się, że Klein wyprzedził Ilmana o 0,001 s, dlatego sędziowie zdecydowali się przyznać medal zawodnikowi Wspólnej Reprezentacji Niemiec[1].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord Zawodnik Czas Miejsce Data
Rekord świata Francja Alain Gottvallès 52,9 Węgry Budapeszt 13 września 1964 [2]
Rekord olimpijski Australia John Devitt 55,2 Włochy Rzym 27 sierpnia 1960 [3]

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data Etap konkurencji Zawodnik Czas Rekord
11 października eliminacje Stany Zjednoczone Gary Ilman 54,0 OR
11 października półfinał 1 Stany Zjednoczone Gary Ilman 53,9 OR
12 października finał Stany Zjednoczone Don Schollander 53,4 OR
  • 14 października na pierwszej zmianie sztafety 4 × 100 m stylem dowolnym Stephen Clark wyrównał rekord świata na dystansie 100 m stylem dowolnym (52,9)[4].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Wyścig Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 1 4 Gary Ilman  Stany Zjednoczone 54,0 Q, OR
2. 5 3 Don Schollander  Stany Zjednoczone 54,3 Q
3. 9 1 Bob McGregor  Wielka Brytania 54,7 Q
4. 2 6 Mike Austin  Stany Zjednoczone 54,9 Q
5. 2 1 David Dickson  Australia 55,1 Q
6. 3 5 Per-Ola Lindberg  Szwecja 55,1 Q
7. 6 5 Daniel Sherry  Kanada 55,2 Q
8. 6 2 Alain Gottvallès  Francja 55,2 Q
9. 4 3 Hans-Joachim Klein Wspólna Reprezentacja Niemiec 55,3 Q
10. 5 4 Yukiaki Okabe  Japonia 55,4 Q
11. 6 1 John Ryan  Australia 55,5 Q
12. 8 2 Jindřich Vágner  Czechosłowacja 55,5 Q
13. 8 3 Ron Kroon  Holandia 55,5 Q
14. 5 2 Uwe Jacobsen Wspólna Reprezentacja Niemiec 55,6 Q
15. 6 6 Horst Löffler Wspólna Reprezentacja Niemiec 55,6 Q
16. 9 2 Bengt Nordwall  Szwecja 55,6 Q
17. 8 5 Bob Lord  Wielka Brytania 55,7 Q
18. 1 2 Gérard Gropaiz  Francja 55,8 Q
19. 3 6 Tadaharu Goto  Japonia 55,8 Q
20. 3 7 Pietro Boscaini  Włochy 55,8 Q
21. 7 8 Tatsuo Fujimoto  Japonia 55,8 Q
22. 7 5 Gyula Dobay  Węgry 55,8 Q
23. 7 6 Sandy Gilchrist  Kanada 55,8 Q
24. 6 3 Władimir Szuwałow  ZSRR 55,9 Q
25. 1 6 Athos de Oliveira  Brazylia 56,0
26. 3 1 Luis Nicolao  Argentyna 56,1
27. 4 2 Peter Phelps  Australia 56,1
28. 2 5 Jean-Pascal Curtillet  Francja 56,2
29. 4 6 Lester Eriksson  Szwecja 56,2
30. 9 4 Wiktor Siemczenkow  ZSRR 56,2
31. 2 4 Matti Kasvio  Finlandia 56,3
32. 4 5 Jurij Sumcow  ZSRR 56,3
33. 8 6 József Gulrich  Węgry 56,3
34. 5 6 Petr Lohnický  Czechosłowacja 56,4
35. 7 4 Gert Kölli  Austria 56,5
36. 1 4 Vinus van Baalen  Holandia 56,8
37. 1 5 Bruno Bianchi  Włochy 56,8
38. 2 2 Álvaro Pires  Brazylia 56,8
39. 4 4 François Simons  Belgia 56,8
40. 5 5 Gerhard Wieland  Austria 56,8
41. 9 8 Antal Száll  Węgry 56,8
42. 9 6 Sergio De Gregorio  Włochy 56,8
43. 2 7 Téodoro Capriles  Wenezuela 57,2
44. 3 4 José Miguel Espinosa  Hiszpania 57,4
45. 4 1 Carlos van der Maath  Argentyna 57,5
46. 8 8 Tuomo Hämäläinen  Finlandia 57,6
47. 1 7 Ralph Hutton  Kanada 57,7
48. 7 7 David Haller  Wielka Brytania 57,7
49. 5 1 Antonio Pérez  Hiszpania 57,8
50. 7 1 Bert Sitters  Holandia 58,1
51. 7 2 Luis Paz  Peru 58,5
52. 6 7 Georges Welbes  Luksemburg 58,6
53. 2 3 Tan Thuan Heng  Malezja 58,7
54. 6 4 Hannu Vaahtoranta  Finlandia 58,7
55. 8 7 Salvador Ruiz  Meksyk 58,8
56. 8 4 Pano Capéronis  Szwajcaria 58,9
57. 3 2 Herlander Ribeiro  Portugalia 59,0
58. 6 8 Gudmunður Gíslason  Islandia 59,0
59. 5 7 Mauri Fonseca  Brazylia 59,6
60. 3 3 Somchai Limpichat  Tajlandia 59,8
61. 7 3 Robert Loh  Hongkong 1:00,4
62. 4 7 Nguyễn Ðình Lê  Wietnam Południowy 1:01,1
63. 9 3 Phan Hữu Dong  Wietnam Południowy 1:01,1
64. 1 3 Kim Bong-jo  Korea Południowa 1:01,2
65. 9 7 Celestino Pérez  Portoryko 1:01,3
66. 9 5 Hejdar Szondżani  Iran 1:02,1

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Półfinał 1[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 4 Gary Ilman  Stany Zjednoczone 53,9 Q, OR
2. 5 Mike Austin  Stany Zjednoczone 54,3 Q
3. 6 Yukiaki Okabe  Japonia 55,2
4. 3 Daniel Sherry  Kanada 55,5
5. 1 Tadaharu Goto  Japonia 55,6
6. 2 Ron Kroon  Holandia 55,7
7. 7 Horst Löffler Wspólna Reprezentacja Niemiec 56,0
8. 8 Pietro Boscaini  Włochy 56,1

Półfinał 2[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 4 Don Schollander  Stany Zjednoczone 54,0 Q
2. 3 Alain Gottvallès  Francja 54,3 Q
3. 2 Uwe Jacobsen Wspólna Reprezentacja Niemiec 54,8
4. 5 Per-Ola Lindberg  Szwecja 55,1
5. 6 Jindřich Vágner  Czechosłowacja 55,5
6. 1 Gérard Gropaiz  Francja 55,7
7. 8 Sandy Gilchrist  Kanada 56,4
8. 7 Bob Lord  Wielka Brytania 56,5

Półfinał 3[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
1. 4 Bob McGregor  Wielka Brytania 54,3 Q
2. 3 Hans-Joachim Klein Wspólna Reprezentacja Niemiec 54,4 Q
3. 1 Gyula Dobay  Węgry 54,8 Q
4. 5 David Dickson  Australia 54,9
5. 8 Władimir Szuwałow  ZSRR 55,8
6. 7 Tatsuo Fujimoto  Japonia 55,8
7. 2 Bengt Nordwall  Szwecja 56,4
8. 6 John Ryan  Australia 56,5

Finał[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Zawodnik Państwo Czas Uwagi
złoto 5 Don Schollander  Stany Zjednoczone 53,4 OR
srebro 2 Bob McGregor  Wielka Brytania 53,5
brąz 7 Hans-Joachim Klein Wspólna Reprezentacja Niemiec 54,0
4. 4 Gary Ilman  Stany Zjednoczone 54,0
5. 3 Alain Gottvallès  Francja 54,2
6. 6 Mike Austin  Stany Zjednoczone 54,5
7. 8 Gyula Dobay  Węgry 54,9
8. 1 Uwe Jacobsen Wspólna Reprezentacja Niemiec 56,1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tokio 1964 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn. Sports Reference. [dostęp 2017-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-08)]. (ang.).
  2. Historia rekordu świata na dystansie 100 m stylem dowolnym mężczyzn. MKOl, 2002-01-18. [dostęp 2017-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  3. Rzym 1960 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  4. Tokio 1964 – 4 × 100 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]