P’yŏnyang Ŏngi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
P'yŏnyang Ŏngi
Data urodzenia

1581

Data i miejsce śmierci

1644
klasztor w Górach Diamentowych

Szkoła

chogye

Linia przekazu
Dharmy zen

T'aego Pou

Nauczyciel

Sŏsan Taesa

Następca

P'ungdam Uidam

Zakon

sŏn

P'yŏnyang Ŏngi (ur. 1581, zm. 1644) – koreański mistrz sŏn, uczeń Sŏsana Taesy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

P'yŏnyang został sierotą we wczesnym dzieciństwie w czasie japońskiej inwazji na Koreę (1592), gdy miał 11 lat. Udał się wtedy do Gór Diamentowych i jako żebrak chodził od jednego klasztoru sŏn do drugiego. W końcu został mnichem w klasztorze Pyohun i zaczął studiować sutry do czasu, gdy osiągnął wiek 18 lat.

Następnie został uczniem Sŏsana w klasztorze Mahayon. Prawdopodobnie w czasie ostatnich 2 lat życia swojego mistrza osiągnął oświecenie i otrzymał przekaz Dharmy.

W ustnej tradycji koreańskiej zachował się opis momentu jego iluminacji.

Pewnego dnia, gdy wrócił bardzo późno do klasztoru, Sŏsan spytał go, gdzie przebywał. P'yŏnyang odparł, że wspiął się na szczyt Piro aby zebrać grzyby, i dlatego tak późno powrócił. Mistrz spytał go, czy widział na szczycie jakiegoś lwa górskiego. P'yŏnyang nic nie odpowiedział, tylko zaryczał nagle głośno, rzucił się na nauczyciela i ugryzł go. Sŏsan natychmiast złapał swój kij zen i zamierzył się na ucznia. Jednak P'yŏnyang szybko odskoczył i stanął w pobliżu. Sŏsan zaśmiał się i powiedział: "Wspaniale, wspaniale! Dzisiaj zostałem pobity!" Następnego dnia mistrz zebrał swoich uczniów w budynku nauki i powiedział: "Na Diamentowej Górze jest dziki górski lew. Bądźcie wszyscy czujni, gdyż zostaniecie przez niego zaatakowani. Już wczoraj zostałem przez niego pogryziony!" Następnie uderzył swoim kijem kilkakrotnie w podwyższenie i wyszedł z sali. Później wezwał P'yŏnyanga do swojego pokoju i przekazał mu Dharmę[1].

Po śmierci nauczyciela P'yŏnyang opuścił klasztor i wędrował po kraju. Prowadził całkowicie wolne życie; porzucił nawet swoje mnisie szaty. Był żebrakiem, pasterzem owiec, woziwodą, sprzedawcą węgla drzewnego i w ogóle imał się różnych innych niezwykłych jak na mnicha zajęć. Jednak gdziekolwiek się tylko pojawił nauczał sŏnu zarówno swoim zachowaniem jak i słowami.

Po okresie wędrówek osiadł w swoim klasztorze w Górach Diamentowych.

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba to kolejność pokoleń od Mahakaśjapy. (1)

Druga liczba, to pokolenie od 1 Patriarchy Chin – Bodhidharmy (28/1)

Trzecia liczba, to pokolenia mistrzów koreańskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Str. 159

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers. Primary Point Press. Cumberland, 1991 ISBN 0-942795-04-2