Program 35

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z P35-1)

Program 35 (P 35) – seria pierwszych amerykańskich wojskowych satelitów meteorologicznych. Przodek współczesnej serii satelitów DMSP.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1960, pierwsze udane zdjęcia z satelitów programu CORONA, przekonały wojskowych oficjeli w USA o istotności znajomości pogody nad terytorium ZSRR, co umożliwiały wyłącznie sztuczne satelity. Ponieważ cywilny program satelitów meteorologicznych TIROS nie mógł jeszcze spełnić wymagań wojska, dyrektor Narodowego Biura Rozpoznania zatwierdził program przejściowy o nazwie Program II.

Satelity tego programu miały być wystrzeliwane rakietami typu Blue Scout i działać przez około rok, aż do przejęcia ich zadań przez program TIROS. Program II oficjalnie rozpoczęto 1 sierpnia 1961. Pułkownik Thomas Haig zgodził się objąć szefostwo nad programem pod trzema warunkami:

  1. Umowy zawierane z wykonawcami będą zawierały ustalone ceny i ścisłe plany realizacji zamówień
  2. Będzie mógł swobodnie dobierać personel do kierowanego przezeń programu
  3. Nie będzie wymogu zatrudniania cywilnej firmy ds. kierownictwa inżynieryjnego i technicznego

Wobec ciągłych opóźnień w programie TIROS, Program II został przekształcony w Program 35.

Ponieważ obsługa satelitów pogodowych poprzez system instalacji naziemnych przewidzianych dla satelitów CORONA nastręczał wielu trudności, Haig zdecydował o utworzeniu dwóch dedykowanych stacji naziemnych i osobnego centrum kontroli obsługiwanego wyłącznie przez personel Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. W dziesięć miesięcy później, system rozpoczął działalność.

Po tym, jak rakiety rodziny Blue Scout okazały się zawodne, Haig zaproponował użycie zmodyfikowanego pocisku balistycznego IRBM Thor z dodatkowym drugim stopniem i częściami z kilku innych rakiet nośnych, aby stworzyć nową rakietę. Doprowadziło to w końcu do serii DMSP wojskowych satelitów meteorologicznych.

Zespół Haiga bardzo angażował się w inżynieryjne i badawcze aspekty programu. W czasie ich prac skonstruowano system magnetycznej kontroli ruchu obrotowego satelitów; wymyślono i zbudowano kilka pomysłów obniżających koszt stacji naziemnych; opracowano prostsze oprogramowanie śledzące. Prace biura Haiga stanowiły podstawę pracy i działania współczesnego programu wojskowych satelitów pogodowych, Defense Meteorological Satellite Program (DMSP).

Satelity[edytuj | edytuj kod]

Do serii należały:

Encyclopedia Astronautica zalicza satelity od 6 do 9 do bliżej nieokreślonego programu AFP-43.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]