Pałac Gustawa Adolfa Kindermanna w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Gustawa Adolfa Kindermanna
Symbol zabytku nr rej. A/51 z 20 stycznia 1971[1]
Ilustracja
Widok współczesny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Piotrkowska 151

Styl architektoniczny

włoski renesans

Architekt

Karl Seidl

Rozpoczęcie budowy

1910

Ukończenie budowy

1911

Pierwszy właściciel

Gustaw Adolf Kindermann

Kolejni właściciele

Prokuratura Apelacyjna w Łodzi

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Gustawa Adolfa Kindermanna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Gustawa Adolfa Kindermanna”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Gustawa Adolfa Kindermanna”
Ziemia51°45′37,08″N 19°27′29,02″E/51,760300 19,458060

Pałac Gustawa Adolfa Kindermannapałac znajdujący się przy ulicy Piotrkowskiej 151 w Łodzi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt dwupiętrowego pałacyku wykonany został przez Karla Seidla[2][a]dla Gustawa Adolfa Kindermanna (brata Juliusza Roberta Kindermanna, właściciela pałacu przy ulicy Piotrkowskiej 137/139[4])[4][5]. Pałac oddano do użytku rok później[4]. Gustaw Adolf Kindermann swojej siedziby przy głównej ulicy miasta dorobił się w 46 roku życia. Urodził się w Łodzi, jako jedno z trzynaściorga dzieci Franciszka Kindermanna, właściciela fabryki wyrobów bawełnianych i wełnianych usytuowanej przy ulicy św. Andrzeja 63.

W 1916 roku w pałacu mieścił się Oddział Łódzki Wydziału Rejestracji Strat Wojennych przy Radzie Głównej Opiekuńczej[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Według projektu Karla Seidla wkrótce stanął dom na wąskiej parceli, sięgającej do ulicy Spacerowej (obecnie Tadeusza Kościuszki). Składał się z dwupiętrowego budynku frontowego i jednej długiej trzypiętrowej oficyny. Całość otrzymała formę włoskiego renesansu, widocznie na życzenie właściciela, bowiem wówczas wydawała się ona już anachroniczna.

Romantyczna fasada frontowa stojąca na granitowym cokole, oblicowana została płytami z piaskowca[5] (co jest ewenementem w łódzkiej architekturze) sprowadzonego z Kielc. Wieńczy ją gzyms mocno występujący przed lico. Środek elewacji na pierwszym piętrze zdobi arkadowy wykusz z oknami dwudzielnymi po bokach i oknem trójdzielnym ponad nim. Wszystkie okna i otwór bramy usytuowany po lewej stronie fasady, zamknięto półkoliście. Parter wraz ze sklepieniami okiennymi jest silnie boniowany[5].

Elewację oficyny zdobiła duża arkadowa loggia, z której prowadziło kamiennymi schodami zejście do ogrodu. Parter budynku frontowego z wejściem od ulicy służył celom handlowym, znajdujące się tu duże pomieszczenie Kindermann wynajmował. Piętra części frontowej i oficyn służyły za reprezentacyjne mieszkanie właściciela. Do tej części prowadziło wejście z sieni przejazdowej, przez wyłożoną marmurem ozdobną klatkę schodową. Wystrój wnętrz pałacu był na bardzo wysokim poziomie. Zdobiły je marmury, boazerie wykonane ze szlachetnych gatunków drewna, bogate sztukaterie o formach neorokokowych, oraz meble wykonane na zamówienie.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/51 z 20.01.1971[1].

Uwaga[edytuj | edytuj kod]

  1. Dotychczasowo uznawano Franciszka Chełmińskiego za projektanta. Było to błędne przekonanie, związane z faktem, iż jako miejski architekt podpisywał wiele projektów budynków[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2020-02-07].
  2. Krzysztof Stefański, Wiedeńscy twórcy w Łodzi, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”, 74, 2002, ISSN 2450-6990 [dostęp 2021-04-30] (ang.).
  3. Krzysztof Stefański, Wiedeńscy Twórcy Łodzi, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica” (74), 2002, s. 31-35 [dostęp 2021-04-30], zob. przypis a, s. 31-35.
  4. a b c d Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.
  5. a b c Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 206, ISBN 978-83-939822-4-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]