Pałac Rembielińskiego w Warszawie
| ||
 nr rej. 603 z 1.07.1965
| ||
 Pałac od strony skrzyżowania ul. Pięknej i Alej Ujazdowskich | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo |  mazowieckie
| |
| Miejscowość | Warszawa | |
| Styl architektoniczny | neorenesans | |
| Architekt | Franciszek Maria Lanci | |
| Rozpoczęcie budowy | 1859 | |
| Odbudowano | 1949 | |
| Pierwszy właściciel | Aleksander Rembieliński | |
| Kolejni właściciele | Jan Kurtz Maria Jankowska | |
Położenie na mapie Warszawy   Pałac Rembielińskiego w Warszawie | ||
Położenie na mapie Polski  Pałac Rembielińskiego w Warszawie | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Pałac Rembielińskiego w Warszawie | ||
 52°13′27,34″N 21°01′28,78″E/52,224261 21,024661
| ||
Pałac Rembielińskiego, także pałac Lesserów[1] – pałac znajdujący się w Warszawie przy Alejach Ujazdowskich 6a (przy skrzyżowaniu z ul. Piękną).
Opis[edytuj | edytuj kod]
Budowę pałacu rozpoczął Aleksander Rembieliński w 1859 według projektu Franciszka Marii Lanciego. Wkrótce, nieukończywszy prac budowlanych, sprzedał budynek Janowi Kurtzowi i Stanisławowi Radyńskiemu. Kurtz stał się jedynym właścicielem pałacu; w 1865 ukończył jego budowę.
W 1874 właścicielką pałacu została Maria Jankowska. Od 1900 mieściła się tam siedziba Towarzystwa Akcyjnego Wyrobów Włókienniczych. Podczas dwudziestolecia międzywojennego znajdowały się w pałacu biura duńskiego poselstwa. Od 1935 jego właścicielem był Abraham Sojka.
Od ok. 1935 w luksusowym apartamencie znajdującym się na pierwszym piętrze od strony parku Ujazdowskiego mieszkał Tadeusz Dołęga-Mostowicz[2].
Budynek ucierpiał podczas II wojny światowej. Odbudowano go w 1949 pod kierunkiem Eugeniusza Wierzbickiego, Jana Mokrzyńskiego i Wacława Kłyszewskiego. Mieściła się w nim biblioteka oraz ośrodek szkolenia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[3]. Następnie był siedzibą Zarządu Głównego i Zarządu Okręgu Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[1]. Od lat 90. mieści się w nim siedziba Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Swoją siedzibę ma tam również Press Club Polska.
Od strony frontowej pałacu znajduje się portyk koryncki składający się z sześciu kolumn.
Budynek jest wpisany do rejestru zabytków pod nazwą Willa Poznańskich (d. pałac Rembelińskich, Lesserów) nr 603 z 1 lipca 1965[4].
Tablice pamiątkowe[edytuj | edytuj kod]
- Tablica upamiętniająca obrzucenie granatami 15 lipca 1943 przez grupę żołnierzy Gwardii Ludowej kolumny SA wmurowana w marcu 1952[5].
- Tablica upamiętniająca Zygmunta Rumla.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 75. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Ida Świerkocka: Śladami gwiazd II RP. Warszawa: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska, 2017, s. 58, 60. ISBN 978-83-63842-50-5.
- ↑ Warszawa. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1950, s. 56.
- ↑ Rejestr i ewidencja zabytków (pol.). Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Warszawie. [dostęp 2013-06-19].
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 25. ISBN 83-912463-4-5.
