Pałac Sportu w Rydze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Sportu w Rydze
Ilustracja
Pałac Sportu w Rydze w 2002 roku
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Ryga

Adres

Kr. Barona iela 75
Rīga, LV-1001

Lata budowy

1968–1970

Otwarta

15 kwietnia 1970

Zamknięta

16 maja 2007

Zburzona

2008

Architekt

Oļģerts Krauklis, Biruta Burčika, Ārija Išhanova, Liliāna Kraukle, Maija Rita Skalberga

Liczba miejsc
Całkowita

5500

Położenie na mapie Rygi
Mapa konturowa Rygi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Sportu w Rydze”
Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Sportu w Rydze”
Ziemia56°57′34″N 24°08′10″E/56,959444 24,136111

Pałac Sportu w Rydze (łot. Rīgas Sporta pils) – nieistniejąca już hala widowiskowo-sportowa w Rydze, stolicy Łotwy. Obiekt istniał w latach 1970–2008 i wykorzystywany był głównie w charakterze lodowiska. Pojemność areny wynosiła 5500 widzów. Było to pierwsze w historii kryte lodowisko na Łotwie i przez lata stanowiło najważniejszy ośrodek hokeja na lodzie w tej republice.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowa areny rozpoczęła się w 1968 roku. Obiekt powstawał w miejscu dawnych wojskowych stajni. Projekt areny stworzyli Oļģerts Krauklis (główny architekt), Biruta Burčika, Ārija Išhanova, Liliāna Kraukle i Maija Rita Skalberga[1]. Aby przyśpieszyć prace projektowe, architektom polecono wzorować się na projekcie hali sportowej w Ałmaty[2]. Oddanie obiektu do użytku miało miejsce 15 kwietnia 1970 roku[3][4]. Z otwarciem zdążono przed setną rocznicą urodzin Włodzimierza Lenina, choć pośpiech spowodował, że po otwarciu wciąż prowadzono prace wykończeniowe i naprawiano niedoróbki[5].

Hala służyła głównie jako lodowisko (było to pierwsze kryte lodowisko na Łotwie), a swoje spotkania rozgrywali na nim hokeiści drużyny Dinamo Ryga. W sezonie 1987/1988 zespół ten dotarł do finału mistrzostw ZSRR, w którym uległ moskiewskiemu CSKA, zostając wicemistrzem kraju[6]. W 1995 roku drużyna Dinama została rozwiązana z powodów finansowych. Obiekt nadal służył jednak innym klubom hokejowym. Po odzyskaniu przez Łotwę niepodległości na początku lat 90. XX wieku hala stała się głównym lodowiskiem w kraju[7]. 3 listopada 1992 roku formalnie nadano jej status „narodowej bazy sportowej”. W hali często grywała hokejowa reprezentacja Łotwy. Jednym z najbardziej pamiętnych spotkań kadry narodowej na tym obiekcie był rozegrany 13 lutego 2005 roku mecz z Białorusią, decydujący o awansie na igrzyska olimpijskie. Gospodarze w dramatycznych okolicznościach wygrali 5:4, awansując tym samym do turnieju olimpijskiego[8][1]. Arena służyła także innym dyscyplinom, m.in. łyżwiarstwu figurowemu, gimnastyce, koszykówce, sportom walki czy podnoszeniu ciężarów[3][4][9]. W 1978 roku obiekt był jedną z aren mistrzostw świata w siatkówce kobiet[10][5].

Pod koniec lat 90. XX wieku obiekt został sprywatyzowany. Na początku XXI wieku władze miasta wydały zgodę na ewentualną rozbiórkę hali. W 2006 roku oddano do użytku nową halę widowiskowo-sportową, Arēna Rīga, która przejęła rolę głównego ośrodka hokejowego. 16 maja 2007 roku stara hala została zamknięta, a w grudniu 2008 roku zakończono jej rozbiórkę[4], pozostawiając jedynie niewielki fragment budynku, pełniący rolę stacji transformatorowej[9]. W miejsce areny miały powstać apartamenty, sklepy oraz biura. Skalę projektu szacowano na ponad 100 mln euro. Kryzys finansowy wstrzymał jednak inwestycję i teren przez lata pozostał jako pusty, zarastający plac, ogrodzony metalowym płotem[3][1]. W 2021 roku przestrzeń udostępniono okolicznym mieszkańcom jako tymczasowe miejsce uprawy warzyw, choć inwestycje wciąż planowane są na przyszłość[11][12].

Pochodzący z Rygi zespół muzyczny Labvēlīgais Tips nagrał utwór pt. „Rīgas Sporta Pils”, który ukazał się w albumie „Mūzika Iereibušiem Cilvēkiem” wydanym w 2002 roku[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c “Rīgas Sporta pils” – toreiz un tagad. www.hokejablogs.lv, 25 września 2013. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  2. ↑ Kaspars Lācis: Rīgas Sporta pils - Latvijas hokeja vēstures ikona un zudusī laikmeta lieciniece. www.lsm.lv, 1 listopada 2019. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  3. ↑ a b c Agnese Drunka: 15. aprīlis. 1970. gadā ekspluatācijā nodeva Rīgas Sporta pili. lr1.lsm.lv. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  4. ↑ a b c Lido vairs tikai atmiņās. Rīgas Sporta pilij - 45. www.delfi.lv, 15 kwietnia 2015. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  5. ↑ a b Sabiedrība → Rīgas Sporta pils. news.frut.lv, 21 maja 2007. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  6. ↑ XLII чемпионат СССР. 24 сентября 1987 года - 13 мая 1988 года Самый захватывающий турнир 80-х годов.. www.hockeystars.ru. [dostęp 2021-12-27]. (ros.).
  7. ↑ Viesturs Zariņš: Latvia’s hockey history spans a century. latviansonline.com, 3 maja 2006. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
  8. ↑ 10 gadi kopš brīnuma Rīgas Sporta pilī - neaizmirstamā spēle Latvija-Baltkrievija. www.delfi.lv, 13 lutego 2015. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  9. ↑ a b Ieva Janelsiņa: Rīgas Sporta pils - izklaides kapsētā. skalak.rsu.lv, 29 stycznia 2019. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  10. ↑ WOMEN'S WORLD CHAMPIONSHIP 1978. www.fivb.org. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
  11. ↑ Bijušās Rīgas Sporta pils teritorijā plāno uz laiku ierīkot mazdārziņus. buvinzenierusavieniba.lv, 7 września 2020. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  12. ↑ Anastasija Kuzminova: Katrīna Jaunupe par savu dobi Sporta pils dārzos: Rīgai sen to vajadzēja!. www.santa.lv, 25 czerwca 2021. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
  13. ↑ Labvēlīgais Tips – Mūzika Iereibušiem Cilvēkiem. www.discogs.com. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pałac_Sportu_w_Rydze&oldid=66384421”