50°26′27″N 17°46′05″E/50,440833 17,768056Pałac w Mosznej
 |
Ten artykuł od 2015-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
 nr rej. 681/63 z 24.06.1963; 1623/66 z 21.09.1966 |
||
 Wschodnie skrzydło pałacu |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo |  opolskie |
|
| Miejscowość | Moszna | |
| Adres | ul. Zamkowa 1 | |
| Ukończenie budowy | XVII wiek | |
|
Położenie na mapie gminy Strzeleczki
 Pałac w Mosznej
|
||
|
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
Pałac w Mosznej
|
||
|
Położenie na mapie województwa opolskiego
Pałac w Mosznej
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Pałac w Mosznej
|
||
| 50°26′27″N 17°46′05″E/50,440833 17,768056 |
||
| Strona internetowa | ||
Pałac w Mosznej (niem. Schloss Moschen) – zabytkowa rezydencja położona we wsi Moszna, w województwie opolskim. Jest jednym z najbardziej znanych obiektów zabytkowych na ziemi opolskiej. Od 1866 do 1945 roku był rezydencją śląskiego rodu Tiele-Wincklerów, potentatów przemysłowych.
Znajdowało się w nim Centrum Terapii Nerwic. W związku z budową nowego budynku szpitalnego, działalność medyczna od kwietnia 2013 roku zostaje przeniesiona do sąsiadującego obiektu[1]. Pałac jest częściowo udostępniony do zwiedzania[2]; w kaplicy odbywają się koncerty muzyki kameralnej, a w galerii wystawy dzieł sztuki[potrzebny przypis]. Pałac posiada 365 pomieszczeń i 99 wież i wieżyczek[3]. Powierzchnia wynosi 8 tys. m², a kubatura – 65 tys. m³[4]. Obiekt otacza ponaddwustuhektarowy park[4] (m.in. trzystuletnie okazy dębów)[potrzebny przypis].
Początkowo członkowie rodu Tiele-Wincklerów mieli być chowani w krypcie pod pałacową kaplicą. Z uwagi na to, że panowała tam zbyt duża wilgoć, podjęto decyzję o przeniesieniu miejsca rodowych pochówków na mieszczący się w pałacowym parku cmentarz. Jest on udostępniony zwiedzającym[potrzebny przypis].
W obiekcie odbywa się doroczne Święto kwitnącej azalii[5] – w maju i czerwcu jest tu popularyzowana muzyka kompozytorów polskich i niemieckich, w czasie święta galeria prezentuje wystawy plastyczne, odbywają się tu również plenery malarskie[potrzebny przypis].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowla powstała w połowie wieku XVIII jako pałac barokowy. Obecny zamek zaczął powstawać w roku 1896[3], gdyż nocą 2/3 czerwca tego samego roku barokowy pałac częściowo spłonął[4]. Stary pałac został odbudowany w pierwotnym kształcie[3], a do roku 1900[4] powstała część wschodnia w stylu neogotyckim[6] z oranżerią[4], a w latach 1911–1913 dobudowano skrzydło zachodnie[3] w stylu neorenesansowym[6]. Park jest częścią parku krajobrazowego z cennym drzewostanem[potrzebny przypis] i rzadkimi skupiskami rododendronów[3].
W 1904, 1911 oraz 1912 roku gościem podczas polowań urządzanych przez Franza-Huberta hr. Tiele-Wiencklera był cesarz Wilhelm II. Rodzina Tiele-Winckler opuściła pałac wiosną 1945 roku[3]. W ogrodzie pałacowym odkryto na początku XX wieku fragmenty piwnic, które H. Barthel w 1929 roku utożsamił z zamkiem templariuszy, miał on łączyć się podziemiami z zamkiem w Chrzelicach. Po II wojnie światowej podczas prac budowlanych natknięto się na ślady średniowiecznej palisady. Podczas II wojny światowej pałac uniknął zniszczeń[potrzebny przypis]. W roku 1945 w pałacu kwaterowały oddziały armii radzieckiej. W tym okresie dewastacji uległa większa część wyposażenia pałacowego[4] oraz wywieziono większość przechowywanych tam dzieł sztuki, głównie obrazów i rzeźb[potrzebny przypis].
Po wojnie umieszczano w pałacu na krótko różne instytucje, dopiero w 1972 roku stał się siedzibą sanatorium, a od 1996 roku Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Centrum Terapii Nerwic. W 1948 roku na części gruntów dawnego majątku powstała Państwowa Stadnina Koni[4]. Od 2013 w pałacu funkcjonuje hotel i restauracja[3], a szpital został przeniesiony do budynku nieopodal[7].
W 1978 roku kręcono tu film „Test pilota Pirxa"[8], a w 1985 roku „Lubię nietoperze"[9].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pałac na starej pocztówce
-
Pałac w Mosznej z lotu ptaka
-
-
Pałac w Mosznej
-
Wschodnie skrzydło i oranżeria zbudowane na przełomie XIX i XX wieku w stylu neogotyckim
-
Elewacja ogrodowa
-
Środkowe skrzydło w stylu neobarokowym
-
Zachodnie skrzydło zabudowane w latach 1912-1914 w stylu neorenesansowym
-
Wieża pałacu
-
Widok parku od strony pałacowego tarasu
aB.Maliszewska.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Centrum Terapii Nerwic – Moszna (pol.). [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-30)].
- ↑ Radosław Dimitrow, Zamek w Mosznej świeci pustkami, „nto.pl”, 23 lipca 2013 [dostęp 2017-05-01] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Historia - Zamek Moszna, www.moszna-zamek.pl [dostęp 2017-04-30] (pol.).
- ↑ a b c d e f g l, Zamek Moszna - Historia zamku, www.zamek-moszna.info.pl [dostęp 2017-05-01] (pol.).
- ↑ Muzyczne Święto Kwitnących Azalii 1-30 maja 2015 - Zamek Moszna, www.moszna-zamek.pl [dostęp 2017-05-01] (pol.).
- ↑ a b Zamek w Mosznej - zwiedzanie, historia, „Onet Podróże”, 21 września 2015 [dostęp 2017-05-01] (pol.).
- ↑ Centrum Terapii Nerwic w Mosznej. [dostęp 2018-04-03].
- ↑ Zamek w Mosznej i Prószkowie - relacja z wycieczki
- ↑ Halina Krüsch Czopowik, Bajkowy zamek w Mosznej, 2012-03-01
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
