Pałac w Pakoszowie
 nr rej. 630/619 z 1 września 1959 roku[1]
| |
 Pałac w Pakoszowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Zamkowa 3 |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
2 |
| Ukończenie budowy |
1725[3] |
| Pierwszy właściciel |
Johann Martin Gottfried |
| Kolejni właściciele |
• Georg Friedrich Smith |
Położenie na mapie Piechowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego  | |
 50°51′23,89″N 15°37′37,31″E/50,856636 15,627031
| |
| Strona internetowa | |
Pałac w Pakoszowie – barokowy pałac położony w pobliżu rzeki Kamienna w granicach miasta Piechowice w powiecie karkonoskim, w województwie dolnośląskim. Dnia 1 września 1959 roku pałac został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 630/619.
Historia pałacu[edytuj | edytuj kod]
Pałac wzniesiono w 1725 roku na zlecenie Johanna Martina Gottfrieda – burmistrza Jeleniej Góry. Wdowa po J. M. Gottriedzie w roku 1741 wyszła ponownie za mąż, a posiadłość przeszła w ręce Georga Friedricha Smitha. W 1771 roku włości w drodze mariażu przechodzą w ręce rodziny Hessów, w których pozostały aż do 1945. W tym czasie przeprowadzono niewielki remont oraz uzupełniono wyposażenie. W Pakoszowie dwukrotnie gościł król pruski Fryderyk Wielki. Po II wojnie światowej budowla była wykorzystywana przez różne instytucje, aż w 2004 roku stała się własnością potomków dawnych właścicieli[3].
W 2012 roku został zakończony remont pałacu. Rezydencja została odrestaurowana z przeznaczeniem na hotel. 1 kwietnia 2012 roku miało miejsce uroczyste otwarcie obiektu[4]. Obiekt jest udostępniony do zwiedzania.
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Pałac barokowy założony na planie prostokąta z bocznymi ryzalitami, nakryty dachem łamanym. Budynek jest murowany z kamienia i cegły, otynkowany. Główne skrzydło jest podpiwniczone, dwukondygnacyjne. Fasada jedenastoosiowa, zamknięta ryzalitami. Elewacje ożywiają tworzące podziały ramowe gzymsy i lizeny, kamienne obramowania otworów okiennych i podokienniki. Układ wnętrz dwutraktowy, w części pomieszczeń zachowane są sklepienia kolebkowe[4]. Wnętrza parteru przekryte są sklepieniami ze skromną dekoracją stiukową. Salę balową, o długości ponad 100 metrów, do lat 60. XX wieku zdobił plafon z malowidłami przedstawiającymi sceny alegoryczne, których autorem był J. F. Hoffman (obecnie zrekonstruowany), ściany pomieszczenia zdobią portrety burmistrzów i patrycjuszy jeleniogórskich. Najcenniejszym pomieszczeniem jest salonik z kominkiem, który pokrywają fajansowe, XVIII-wieczne kafelki z Delftu[3][5].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Gaworski: "Najpiękniejsze zamki i pałace Śląska i pogranicza polsko-czeskiego", Matiang, Strzelce Opolskie 2012, ISBN 978-83-932293-6-9
- Wojciech Kapałczyński, Piotr Napierała: Zamki, pałace i dwory Kotliny Jeleniogórskiej. Wrocław: Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, 2005, s. -113-115. ISBN 83-92292-21-9.
- Zabytki sztuki w Polsce : Śląsk. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006., 2005, s. 674. ISBN 83-92290-61-5.Sprawdź autora:1.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021 [dostęp 2013-03-04].
- ↑ Dane adresowe pałacu. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 maja 2012)].
- ↑ a b c Gaworski Marek - "Najpiękniejsze zamki, pałace Śląska i pogranicza polsko-czeskiego" Wydawca - Matiang (Strzelce Opolskie 2012) Strona - 38 ISBN 978-83-932293-6-9
- ↑ a b Pałac barokowy w Pakoszowie. [dostęp 2013-03-27].
- ↑ Historia pałacu. [dostęp 2013-03-27].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Dwory | |
|---|---|
| Pałace | |
| Wieże rycerskie | |
| Zamki |
