Pałygorskit

Pałygorskit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	skóra górska
Skład chemiczny	(Mg, Al)2Si4O10(OH) • 4H2O
Twardość w skali Mohsa	2 – 2,5
Przełam	brak (elastyczny)
Łupliwość	doskonała wg (110)
Pokrój kryształu	cienkie listewki, skupienia włókniste i spilśnione
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Właściwości mechaniczne	izolacyjny i dźwiękochłonny
Gęstość minerału	1,0 – 2,6 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biała, zielonkawa, szarawa, brązowawa
Rysa	biała
Połysk	ziemisty, woskowy
Współczynnik załamania	1,53 – 1,57
Inne	optycznie ujemny
Dodatkowe dane
Szczególne własności	zmienna wartość kąta osi optycznych

Pałygorskit (attapulgit) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od miejscowości Pałygorskaja (Rosja), gdzie został opisany w 1862 roku.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy włókniste, skupienia spilśnione. Odmiana bardzo drobnoziarnista spotykana jest w skałach osadowych niekiedy jako główny składnik. ma własności jonowymienne. Pojemność sorpcyjna 15-30 mval/100g. Wykazuje cechy sita molekularnego podobnie do zeolitów. Identyfikuje się go rentgenograficznie.

Asocjacje mineralne: współwystępuje z kalcytem, dolomitem, talkiem, sepiolitem, chlorytami, kwarcem (opal, chalcedon).

Geneza

Powstaje w procesach hydrotermalnych w szczelinach skał magmowych i metamorficznych, oraz w procesach osadowych (utwory jeziorne i lagunowe).

Występowanie

W Polsce: Rędziny, Czarnów k. Kamiennej Góry (Rudawy Janowickie), Regulice, Rudno, Miękinia k. Krzeszowic, Alwernia (Małopolska).

Zastosowanie

• materiał izolacyjny i dźwiękochłonny,
• znaczenie naukowe i kolekcjonerskie.

Zobacz też

• azbest

Linki zewnętrzne

• pałygorskit na stronie WebMineral.com (ang.)
• pałygorskit na stronie Mindat.org (ang.)