Przejdź do zawartości

Pałygorskit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałygorskit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

skóra górska

Skład chemiczny

(Mg, Al)2Si4O10(OH) • 4H2O

Twardość w skali Mohsa

2 – 2,5

Przełam

brak (elastyczny)

Łupliwość

doskonała wg (110)

Pokrój kryształu

cienkie listewki, skupienia włókniste i spilśnione

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Właściwości mechaniczne

izolacyjny i dźwiękochłonny

Gęstość minerału

1,0 – 2,6 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, zielonkawa, szarawa, brązowawa

Rysa

biała

Połysk

ziemisty, woskowy

Współczynnik załamania

1,53 – 1,57

Inne

optycznie ujemny

Dodatkowe dane
Szczególne własności

zmienna wartość kąta osi optycznych

Pałygorskit (attapulgit) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od miejscowości Pałygorskaja (Rosja), gdzie został opisany w 1862 roku.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy włókniste, skupienia spilśnione. Odmiana bardzo drobnoziarnista spotykana jest w skałach osadowych niekiedy jako główny składnik. ma własności jonowymienne. Pojemność sorpcyjna 15-30 mval/100g. Wykazuje cechy sita molekularnego podobnie do zeolitów. Identyfikuje się go rentgenograficznie.

Asocjacje mineralne: współwystępuje z kalcytem, dolomitem, talkiem, sepiolitem, chlorytami, kwarcem (opal, chalcedon).

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Powstaje w procesach hydrotermalnych w szczelinach skał magmowych i metamorficznych, oraz w procesach osadowych (utwory jeziorne i lagunowe).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce: Rędziny, Czarnów k. Kamiennej Góry (Rudawy Janowickie), Regulice, Rudno, Miękinia k. Krzeszowic, Alwernia (Małopolska).

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • materiał izolacyjny i dźwiękochłonny,
  • znaczenie naukowe i kolekcjonerskie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]