Pałygorskit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
skóra górska |
|---|---|
| Skład chemiczny |
(Mg, Al)2Si4O10(OH) • 4H2O |
| Twardość w skali Mohsa |
2 – 2,5 |
| Przełam |
brak (elastyczny) |
| Łupliwość |
doskonała wg (110) |
| Pokrój kryształu |
cienkie listewki, skupienia włókniste i spilśnione |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Właściwości mechaniczne |
izolacyjny i dźwiękochłonny |
| Gęstość minerału |
1,0 – 2,6 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, zielonkawa, szarawa, brązowawa |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
ziemisty, woskowy |
| Współczynnik załamania |
1,53 – 1,57 |
| Inne |
optycznie ujemny |
| Dodatkowe dane | |
| Szczególne własności |
zmienna wartość kąta osi optycznych |
Pałygorskit (attapulgit) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od miejscowości Pałygorskaja (Rosja), gdzie został opisany w 1862 roku.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy włókniste, skupienia spilśnione. Odmiana bardzo drobnoziarnista spotykana jest w skałach osadowych niekiedy jako główny składnik. ma własności jonowymienne. Pojemność sorpcyjna 15-30 mval/100g. Wykazuje cechy sita molekularnego podobnie do zeolitów. Identyfikuje się go rentgenograficznie.
Asocjacje mineralne: współwystępuje z kalcytem, dolomitem, talkiem, sepiolitem, chlorytami, kwarcem (opal, chalcedon).
Geneza[edytuj | edytuj kod]
Powstaje w procesach hydrotermalnych w szczelinach skał magmowych i metamorficznych, oraz w procesach osadowych (utwory jeziorne i lagunowe).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
W Polsce: Rędziny, Czarnów k. Kamiennej Góry (Rudawy Janowickie), Regulice, Rudno, Miękinia k. Krzeszowic, Alwernia (Małopolska).
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- materiał izolacyjny i dźwiękochłonny,
- znaczenie naukowe i kolekcjonerskie.