Pałygorskit
| |||
| |||
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
| Inne nazwy | skóra górska | ||
| Skład chemiczny | (Mg, Al)2Si4O10(OH) • 4H2O | ||
| Twardość w skali Mohsa | 2 – 2,5 | ||
| Przełam | brak (elastyczny) | ||
| Łupliwość | doskonała wg (110) | ||
| Pokrój kryształu | cienkie listewki, skupienia włókniste i spilśnione | ||
| Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
| Właściwości mechaniczne | izolacyjny i dźwiękochłonny | ||
| Gęstość minerału | 1,0 – 2,6 g/cm³ | ||
| Właściwości optyczne | |||
| Barwa | biała, zielonkawa, szarawa, brązowawa | ||
| Rysa | biała | ||
| Połysk | ziemisty, woskowy | ||
| Współczynnik załamania | 1,53 – 1,57 | ||
| Inne | optycznie ujemny | ||
| Dodatkowe dane | |||
| Szczególne własności | zmienna wartość kąta osi optycznych | ||
Pałygorskit (attapulgit) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od miejscowości Pałygorskaja (Rosja), gdzie został opisany w 1862 roku.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy włókniste, skupienia spilśnione. Odmiana bardzo drobnoziarnista spotykana jest w skałach osadowych niekiedy jako główny składnik. ma własności jonowymienne. Pojemność sorpcyjna 15-30 mval/100g. Wykazuje cechy sita molekularnego podobnie do zeolitów. Identyfikuje się go rentgenograficznie.
Asocjacje mineralne: współwystępuje z kalcytem, dolomitem, talkiem, sepiolitem, chlorytami, kwarcem (opal, chalcedon).
Geneza[edytuj | edytuj kod]
Powstaje w procesach hydrotermalnych w szczelinach skał magmowych i metamorficznych, oraz w procesach osadowych (utwory jeziorne i lagunowe).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
W Polsce: Rędziny, Czarnów k. Kamiennej Góry (Rudawy Janowickie), Regulice, Rudno, Miękinia k. Krzeszowic, Alwernia (Małopolska).
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- materiał izolacyjny i dźwiękochłonny,
- znaczenie naukowe i kolekcjonerskie.