Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Logo PKBWL
Płk rez. pil. Edmund Klich, przewodniczący Komisji do lutego 2012 roku

Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych (PKBWL) – polska niezależna stała komisja działająca przy ministrze właściwym do spraw transportu (od 2007 roku Ministerstwo Infrastruktury, od 2011 roku Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej). Powołana do życia w 2002 roku[1], prowadząca badania wypadków i incydentów lotniczych, wykonująca swoje zadania w imieniu ministra właściwego do spraw transportu.

Wynik badania konkretnego wypadku albo incydentu lotniczego zawarty jest w uchwale członków PKBWL. Podejmując uchwałę, członkowie PKBWL kierują się zasadą swobodnej oceny dowodów i nie są związani poleceniem co do treści podejmowanych uchwał. Członek PKBWL nie może występować w roli biegłego sądowego w zakresie spraw prowadzonych przez komisję. Regulamin działania Komisji wydaje minister właściwy do spraw transportu[2].

Aktualnym przewodniczącym komisji badającej wypadki w lotnictwie cywilnym jest Bogusław Trela[3].

W Polsce przeciętnie zdarza się rocznie około 100 wypadków i kilkaset incydentów lotniczych. W 2011 w wypadkach lotniczych w Polsce zginęło 40 osób (w 2010 – 17 osób)[4].

W przypadku zaistnienia wypadku w lotnictwie państwowym (najczęściej wojskowym) powoływana jest każdorazowo Komisja Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP).

Skład PKBWL[edytuj | edytuj kod]

  • przewodniczący
  • dwaj zastępcy przewodniczącego,
  • sekretarz
  • pozostali członkowie.

Członkiem komisji może zostać osoba, która:

  • jest obywatelem polskim i korzysta z pełni praw publicznych;
  • posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
  • nie była karana za przestępstwo popełnione umyślnie;
  • spełnia wymagania w zakresie wykształcenia, a w szczególności jest:
    • specjalistą z zakresu prawa lotniczego;
    • specjalistą z zakresu szkolenia lotniczego;
    • specjalistą z zakresu ruchu lotniczego;
    • specjalistą z zakresu eksploatacji lotniczej;
    • inżynierem – konstruktorem lotniczym;
    • lekarzem specjalistą z zakresu medycyny lotniczej lub medycyny transportu.
Bogusław Trela, przewodniczący Komisji od 30 października 2020 r.

Lista przewodniczących PKBWL[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku[edytuj | edytuj kod]

Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych (PKBWL) nie badała katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[6]. W „Rejestrze zdarzeń lotniczych 2010”, opublikowanym na jej stronach internetowych, katastrofę w Smoleńsku oznaczono sygnaturą 300/10 z adnotacją, że jednostką badającą jest komisja obca (komisja rosyjska)[7].

Na podstawie zał. 13 do Konwencji chicagowskiej o międzynarodowym lotnictwie cywilnym z 1944 roku[8], przewodniczący PKWBL, Edmund Klich, był akredytowanym przedstawicielem Polski przy wspólnej komisji rosyjskiego Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego (MAK) i rosyjskiego Ministerstwa Obrony do zbadania przyczyn katastrofy[9][6]. W dniach 15–28 kwietnia 2010 Edmund Klich był również szefem Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), powołanej przez ministra obrony narodowej w celu zbadania katastrofy w Smoleńsku[10][11].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz.U. z 2020 r. poz. 1970).
  2. ↑ Zarządzenie nr 57 Ministra Infrastruktury z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie regulaminu działania Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych.
  3. ↑ PKBWL, Skład Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, 24 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-24].
  4. ↑ Ekspert: Lotnictwo jest pisane krwią. wyborcza.pl. [dostęp 2012-03-03].
  5. ↑ Nowy człowiek od badania wypadków lotniczych. Zastąpi Macieja Laska. tvn24.pl, 23 września 2016. [dostęp 23 września 2016].
  6. ↑ a b Sławomir Kasjaniuk: KBWLLP: kto bada katastrofę Tu-154M. lotniczapolska.pl, 2010-05-06. [dostęp 2010-08-22].
  7. ↑ Rejestr zdarzeń lotniczych 2010. mi.gov.pl, 2010-04-10. [dostęp 2010-08-22].
  8. ↑ Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisana w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. – Konwencja chicagowska (Dz. U z 1959 r. Nr 35, poz. 212, z późn. zm.).
  9. ↑ Tу-154М № 101 – 10.04.2010 (ros.). mak.ru, 2010-04-10. [dostęp 2010-08-22].
  10. ↑ Sławomir Kasjanuk: Edmund Klich: nie wiadomo, co mnie obowiązywało. lotniczapolska.pl, 2006-05-07. [dostęp 2010-08-22].
  11. ↑ Sławomir Kasjaniuk: Tusk: Edmund Klich zrezygnował z kierowania KBWLLP. lotniczapolska.pl, 2010-04-28. [dostęp 2010-08-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Państwowa_Komisja_Badania_Wypadków_Lotniczych&oldid=64145740”