Pabianka
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Struga | |
| Długość | 9,21 km |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | Pabianice |
| Wysokość |
176,4 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Pabianka – struga lewy dopływ Dobrzynki[2] o długości 9,21 km[3] i szerokości do 2 m.
Płynie na Wyżynie Łódzkiej, przepływa przez Pabianice. Bierze swój początek jako rów melioracyjny. Duży dopływ wody jest w okolicach ul. Potokowej, gdzie woda wypływa z rury odprowadzającej zanieczyszczoną wodę z dużą ilością żelaza – woda ta powstaje w procesie odżelaziania wody pitnej w pobliskim zakładzie ujęcia wody. Do lat osiemdziesiątych XX wieku źródło Pabianki znajdowało się między Pawlikowicami a Dąbrową, od lat dziewięćdziesiątych XX wieku jest wyschnięte[potrzebny przypis]. W centrum miasta uchodzi do Dobrzynki.
Jest to struga o niewielkim nachyleniu, błotnista, silnie zanieczyszczona organicznie. Dawna jej długość wynosiła 10 km.[potrzebny przypis]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pabianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-02-28].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. s. 201. [dostęp 2017-02-28].
- ↑ Pabianka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-02-28].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pabianka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 805.