Pablo Andújar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pablo Andújar
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Pablo Andújar Alba

Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1986
Cuenca

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2003

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Carlos Calderon-Rodriguez

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

32 (13 lipca 2015)

Australian Open

3R (2022)

Roland Garros

3R (2015)

Wimbledon

3R (2015)

US Open

4R (2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

74 (3 grudnia 2012)

Australian Open

3R (2016, 2018, 2022)

Roland Garros

SF (2021)

Wimbledon

1R (2011–2013, 2015)

US Open

2R (2011, 2012)

Strona internetowa

Pablo Andújar Alba (ur. 23 stycznia 1986 w Cuenca) – hiszpański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Wygrał w 2004 roku wspólnie z Marcelem Granollersem juniorski wielkoszlemowy Roland Garros. W finale pokonali wynikiem 6:3, 6:2 parę Alex Kuznetsov-Mischa Zverev.

Karierę tenisową Andújar rozpoczął w 2003 roku, początkowo rywalizując w zawodach kategorii ITF Futures i ATP Challenger Tour. We wrześniu 2010 roku Hiszpan dotarł do finału rozgrywek ATP World Tour na kortach ziemnych w Bukareszcie. Mecz finałowy przegrał z Argentyńczykiem Juanem Ignacio Chelą.

Pierwszy turniej rangi ATP World Tour Hiszpan wygrał w kwietniu 2011 roku, kiedy w finale imprezy w Casablance pokonał Potito Starace. W lipcu tegoż samego roku dotarł do finału turnieju w Stuttgarcie, przegrywając spotkanie finałowe z Juanem Carlosem Ferrero. We wrześniu 2011 roku Hiszpan doszedł do finału w Bukareszcie, gdzie został pokonany przez Floriana Mayera.

W kwietniu 2012 roku Hiszpan ponownie zwyciężył w turnieju w Casablance, a jego przeciwnikiem był Albert Ramos-Viñolas.

Trzeci singlowy tytuł Andújar wywalczył pod koniec lipca 2014 roku w Gstaad, wygrywając rywalizację finałową z Juanem Mónaco. We wrześniu zadebiutował w reprezentacji Hiszpanii w Pucharze Davisa w meczu barażowym grupy światowej przeciwko Brazylii, ponosząc porażkę z Thomazem Beelluccim.

W 2015 roku tenisista osiągnął finał turnieju kategorii ATP World Tour 500 w Barcelonie. Przegrał w nim z Keiem Nishikorim wynikiem 4:6, 4:6.

Czwarty zawodowy tytuł Hiszpan zdobył w połowie kwietnia 2018 w Marrakeszu po zwycięstwie w finale z Kylem Edmundem. Rok później został finalistą w Marrakeszu, ostatni mecz przegrywając z Benoît Pairem.

W grze podwójnej Hiszpan siedmiokrotnie dochodził do finałów rozgrywek ATP Tour.

W rankingu gry pojedynczej Andújar najwyżej był na 32. miejscu (13 lipca 2015), a w klasyfikacji gry podwójnej na 74. pozycji (3 grudnia 2012).

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–5)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 26 września 2010 Bukareszt Ceglana Argentyna Juan Ignacio Chela 5:7, 1:6
Zwycięzca 1. 10 kwietnia 2011 Casablanca Ceglana Włochy Potito Starace 6:1, 6:2
Finalista 2. 17 lipca 2011 Stuttgart Ceglana Hiszpania Juan Carlos Ferrero 4:6, 0:6
Finalista 3. 25 września 2011 Bukareszt Ceglana Niemcy Florian Mayer 3:6, 1:6
Zwycięzca 2. 15 kwietnia 2012 Casablanca Ceglana Hiszpania Albert Ramos-Viñolas 6:1, 7:6(5)
Zwycięzca 3. 27 lipca 2014 Gstaad Ceglana Argentyna Juan Mónaco 6:3, 7:5
Finalista 4. 26 kwietnia 2015 Barcelona Ceglana Japonia Kei Nishikori 4:6, 4:6
Zwycięzca 4. 15 kwietnia 2018 Marrakesz Ceglana Wielka Brytania Kyle Edmund 6:2, 6:2
Finalista 5. 14 kwietnia 2019 Marrakesz Ceglana Francja Benoît Paire 2:6, 3:6

Gra podwójna (0–7)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 12 lutego 2011 Costa do Sauipe Ceglana Hiszpania Daniel Gimeno-Traver Brazylia Marcelo Melo
Brazylia Bruno Soares
6:7(4), 3:6
Finalista 2. 5 lutego 2012 Viña del Mar Ceglana Argentyna Carlos Berlocq Portugalia Fred Gil
Hiszpania Daniel Gimeno-Traver
6:1, 5:7, 10–12
Finalista 3. 25 sierpnia 2012 Winston-Salem Twarda Argentyna Leonardo Mayer Meksyk Santiago González
Stany Zjednoczone Scott Lipsky
3:6, 6:4, 2–10
Finalista 4. 28 lipca 2013 Gstaad Ceglana Hiszpania Guillermo García-López Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
3:6, 4:6
Finalista 5. 22 lutego 2015 Rio de Janeiro Ceglana Austria Oliver Marach Słowacja Martin Kližan
Austria Philipp Oswald
6:7(3), 4:6
Finalista 6. 1 marca 2015 Buenos Aires Ceglana Austria Oliver Marach Finlandia Jarkko Nieminen
Brazylia André Sá
4:6, 6:4, 7–10
Finalista 7. 21 maja 2022 Genewa Ceglana Holandia Matwé Middelkoop Chorwacja Nikola Mektić
Chorwacja Mate Pavić
6:2, 2:6, 3–10

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]