Pablo Cavallero

Pablo Cavallero

Pełne imię i nazwisko	Pablo Óscar Cavallero Rodríguez
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1974 Lomas de Zamora
Wzrost	184 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1994–1998 Vélez Sarsfield 15 (0) 1998–1999 Unión Santa Fe 34 (0) 1999–2000 RCD Espanyol 26 (0) 2000–2004 Celta Vigo 121 (0) 2005–2008 Levante UD 43 (0) 2008–2009 CA Peñarol 15 (0) W sumie: 254 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1996 Argentyna U-23 11 (0) 1996–2004 Argentyna 26 (0) W sumie: 37 (0)
Dorobek medalowy
Copa América srebro Peru 2004 Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 piłka nożna

Óscar Pablo Cavallero Rodríguez (ur. 13 kwietnia 1974 w Lomas de Zamora) – argentyński piłkarz grający na pozycji bramkarza.

Posiada również obywatelstwo włoskie za sprawą pochodzących z tego kraju przodków.

Kariera klubowa

Cavallero jest wychowankiem klubu Vélez Sársfield. Do pierwszej drużyny trafił w 1993, ale w Primera División zadebiutował w 1995 roku. Nie miał jednak szans na grę w pierwszej jedenastce stołecznego klubu, gdyż w tym czasie niepodważalne miejsce w bramce miała największa gwiazda zespołu, Paragwajczyk José Luis Chilavert. W 1998 roku wywalczył mistrzostwo fazy Clausura, ale przez cały sezon rozegrał tylko 1 mecz. Po sezonie przeszedł do Unionu Santa Fe, gdzie w końcu grał w wyjściowym składzie rozgrywając dla tej drużyny 34 mecze.

Latem 1999 roku Cavallero wyjechał do Europy i jego pierwszym klubem na tym kontynencie był hiszpański RCD Espanyol. W Primera División zadebiutował 22 sierpnia w przegranym 0:1 wyjazdowym meczu z Málagą. W Espanyolu zazwyczaj wygrywał rywalizację z Tonim i z zespołem zakończył sezon na 13. pozycji w tabeli, a do tego wywalczył Puchar Hiszpanii. W 2000 roku Cavallero przeszedł do innego pierwszoligowca, Celty Vigo. Zadebiutował w niej 20 grudnia w przegranym 2:4 meczu z Numancią. Początkowo przegrywał rywalizację z bramkarzem Pinto, ale od chwili debiutu to już Cavallero stał w bramce Celty. Zajął z nią 7. miejsce, a w sezonie 2001/2002, gdy był już bezsprzecznie pierwszym bramkarzem – 5., gwarantujące start w Pucharze UEFA. W sezonie 2002/2003 zakończył sezon z klubem z Vigo na 4. pozycji w tabeli, dzięki czemu w sezonie 2003/2004 zagrał z klubowym kolegami w Lidze Mistrzów, jednak w lidze Celta zajęła przedostatnie 19. miejsce i spadła do Segunda División.

W sezonie 2004/2005 Cavallero doznał kontuzji i przez rok pauzował, a w międzyczasie podpisał kontrakt z Levante UD, w którym zadebiutował w sezonie 2005/2006. Zagrał wówczas we wszystkich meczach ligowych i walnie przyczynił się do awansu zespołu z Walencji w szeregi pierwszej ligi. W sezonie 2006/2007 zagrał w trzech pierwszych meczach rundy wiosennej, ale ponownie doznał ciężkiej kontuzji i klub w trybie awaryjnym sprowadził byłego reprezentanta Hiszpanii, José Francisco Molinę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1995/96	Vélez Sársfield	Argentyna	Primera División	9	0
1996/97				5	0
1997/98				1	0
1998/99	Union Santa Fe			34	0
1999/00	RCD Espanyol	Hiszpania	Primera División	26	0
2000/01	Celta Vigo			21	0
2001/02				32	0
2002/03				36	0
2003/04				32	0
2004/05	Levante UD		Segunda División	0	0
2005/06				38	0
2006/07			Primera División	5	0
2007/08				0	0
2008/09	CA Peñarol	Urugwaj	Primera División	15	0
			Łącznie w argentyńskiej Primera División	45	0
			Łącznie w hiszpańskiej Primera División	152	0

Kariera reprezentacyjna

W 1996 roku Cavallero został powołany do kadry na Igrzyska Olimpijskie w Atlancie. Był tam pierwszym bramkarzem Argentyny i wystąpił w 5 meczach, w tym w finałowym, przegranym 2:3 z Nigerią, dzięki czemu przywiózł srebrny medal z tej imprezy. W tym samym roku Cavallero zadebiutował w pierwszej reprezentacji meczem z Wenezuelą (5:2), rozegranym 9 października za kadencji Daniela Passarelli.

W 1998 roku Cavallero był członkiem kadry Argentyny na Mistrzostwa Świata we Francji, ale to Carlos Roa wystąpił we wszystkich meczach i Pablo obejrzał cały turniej z ławki rezerwowych, jak Argentyna doszła do ćwierćfinału, z którego odpadła po porażce 1:2 z Holandią. W 2002 roku Pablo znów pojechał na mistrzostwa świata, tym razem był to Mundial w Korei Południowej i Japonii. Tym razem był pierwszym bramkarzem argentyńskiej ekipy i zagrał we wszystkich trzech meczach grupowych: wygranym 1:0 z Nigerią, przegranym 0:1 z Anglią oraz zremisowanym 1:1 ze Szwecją.

W 2004 roku Cavallero był w kadrze na Copa América 2004, z którego Argentyna przywiozła srebrny medal za mistrzostwo Ameryki Południowej, ale to Roberto Abbondanzieri był pierwszym golkiperem i Cavallero nie rozegrał żadnego spotkania na tym turnieju. Występował także w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech, ale ostatecznie José Pekerman nie zabrał go na tę imprezę.

Sukcesy

• Mistrzostwo fazy Clausura: 1998 z Vélezem
• Puchar Hiszpanii: 2000 z Espanyolem
• Udział w MŚ: 1998 (nie grał), 2002
• Wicemistrzostwo Ameryki Południowej: 2004

Bibliografia

• Pablo Cavallero w bazie National Football Teams (ang.)