Pachyramphus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pachyramphus[1]
G.R. Gray, 1840[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – bekardzik rdzawy (P. castaneus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

bekardowate

Podrodzina

bekardy

Rodzaj

Pachyramphus

Typ nomenklatoryczny

Psaris cuvierii Swainson, 1821 (= Tityra virdis Vieillot, 1816)

Synonimy
Gatunki

18 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Pachyramphus – rodzaj ptaków z podrodziny bekardów (Tityrinae) w rodzinie bekardowatych (Tityridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej i Południowej[11].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 12–18,5 cm; masa ciała 14–41,5 g[11].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pachyrhynchus: gr. παχυς pakhus „gruby, tęgi”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[12]. Gatunek typowy: Pachyrhynchus niger von Spix, 1825 (= Platyrhynchos polychopterus Vieillot, 1818); młodszy homonim Pachyrhynchus Wagler, 1822 (Tityridae).
  • Pachyramphus: gr. παχυς pakhus „gruby”; ῥαμφος rhamphos „dziób”[13].
  • Bathmidurus: gr. βαθμις bathmis, βαθμιδος bathmidos „stopień, próg”, od βαθμος bathmos „stopień, próg”, od βαινω bainō „chodzić”; ουρα oura „ogon”[14]. Gatunek typowy: Lanius atricapillus J.F. Gmelin, 1788 (= Todus marginatus M.H.C. Lichtenstein, 1823).
  • Chloropsaris: gr. χλωρος khlōros „zielony”; rodzaj Psaris Cuvier, 1817 (bekarda)[15]. Gatunek typowy: Tityra virdis Vieillot, 1816.
  • Callopsaris: gr. καλλος kallos „piękno”, od καλος kalos „piękny”; rodzaj Psaris Cuvier, 1817 (bekarda)[16]. Gatunek typowy: Vireo versicolor Hartlaub, 1843.
  • Platypsaris: łac. platys „szeroki, rozległy”, od gr. πλατυς platus „szeroki”; rodzaj Psaris G. Cuvier, 1817 (bekarda)[17]. Gatunek typowy: Pachyramphus latirostris Bonaparte, 1854[a].
  • Hadrostomus: gr. ἁδρος hadros „gruby, tęgi”; στομα stoma, στοματος stomatos „usta”[18]. Nowa nazwa dla Platypsaris P.L. Sclater, 1857 ze względu na puryzm.
  • Berlepschia: Hans Hermann Carl Ludwig Graf von Berlepsch (1850–1915), niemiecki ornitolog, kolekcjoner specjalizujący się w neotropikalnej awifaunie[19]. Gatunek typowy: Berlepschia chrysoblephara W. Bertoni, 1901 (= Tityra viridis Vieillot, 1816); młodszy homonim Berlepschia Ridgway, 1887 (Furnariidae).
  • Climacocercus: gr. κλιμαξ klimax, κλιμακος klimakos „drabina”; κερκος kerkos „ogon”[20]. Gatunek typowy: Thamnophilus cyanocephalus Vieillot, 1816 (= Platyrhynchos polychopterus Vieillot, 1818); młodszy homonim Climacocercus Cabanis, 1844 (Falconidae).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[21]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Podgatunek P. aglaiae.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pachyramphus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: Printed and sold by R. and J. E. Taylor, 1840, s. 31. (ang.).
  3. ↑ J.B. v. Spix: Avium species novae, quas in itinere per Brasiliam annis MDCCCXVII-MDCCCXX. T. 2. Monachii: Typis Franc. Seraph. Hübschmanni, 1824–1825, s. 31. (łac.).
  4. ↑ J. Cabanis. Ornithologische Notizen. „Archiv für Naturgeschichte”. 13 (1), s. 247, 1847. (niem.). 
  5. ↑ J.J. Kaup. Descriptions of some New Birds in the Museum of the Earl of Derby. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 19, s. 45, 1851. (ang.). 
  6. ↑ Ch.L. Bonaparte. Conspectus systematis ornithologiæ. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Quatrième série. 1, s. 134, 1854. (fr.). 
  7. ↑ P.L. Sclater. Review of the species of the South American sub family Tityrinx. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 25, s. 72, 1857. (ang.). 
  8. ↑ J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 2: Schreivögel. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1859–1860, s. 84. (niem.).
  9. ↑ Bertoni 1901 ↓, s. 114.
  10. ↑ Bertoni 1901 ↓, s. 112.
  11. ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Tityras and Allies (Tityridae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2021. DOI: 10.2173/bow.tityri1.01. [dostęp 2021-02-03]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  12. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pachyrhynchus [dostęp 2022-10-12].
  13. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pachyramphus [dostęp 2022-10-12].
  14. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Bathmidurus [dostęp 2022-10-12].
  15. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chloropsaris [dostęp 2022-10-12].
  16. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Callopsaris [dostęp 2022-10-12].
  17. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Platypsaris [dostęp 2022-10-12].
  18. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Hadrostomus [dostęp 2022-10-12].
  19. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Berlepschia [dostęp 2022-10-12].
  20. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Climacocercus [dostęp 2022-10-12].
  21. ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Tityrinae Gray,GR, 1840 (1832-33) - bekardy (wersja: 2022-09-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pachyramphus&oldid=72605521”