Packard Caribbean
.jpg) Packard Caribbean (1956) | |
| Producent |
Packard / |
|---|---|
| Okres produkcji |
1953–1956 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
Packard Caribbean – model samochodu osobowego klasy luksusowej, produkowany w latach 1953–1956 przez amerykańskie przedsiębiorstwo Packard (od 1954 roku Studebaker-Packard). Sztandarowy model marki Packard, występujący w wersji luksusowego sześciomiejscowego kabrioletu, a w ostatnim roku także hardtop coupé. Produkowano je w ramach dwóch generacji, obejmujących cztery lata modelowe, określane jako 26, 54, 55 i 56 seria aut Packard. Powstało 1150 samochodów pierwszej generacji i 9666 drugiej. Napęd stanowiły silniki ośmiocylindrowe o pojemnościach od 5,4 l do 6,1 l, początkowo rzędowe, a później widlaste.
Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]
 1953 Packard Carribbean | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1953–1954 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy kabriolet |
| Silniki |
benzynowe: |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa mechaniczna lub automatyczna |
| Napęd |
tylny |
| Długość | |
| Szerokość |
198 cm[3] |
| Wysokość |
158 cm[3] |
| Rozstaw osi |
310 cm[3] |
| Masa własna | |
| Zbiornik paliwa |
75 l[3] |
| Liczba miejsc |
6[3] |
| Bagażnik |
864 l[3] |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
26 seria (model 1953)[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Kabriolet Caribbean[a] zadebiutował w styczniu 1953 roku, dwa miesiące po debiucie 26. serii samochodów marki Packard, odpowiadającej 1953 rokowi modelowemu w amerykańskim przemyśle samochodowym[4]. Zaliczał się do rodziny modeli oznaczonej serią 2631 obok dwudrzwiowego hardtopu Mayfair i kabrioletu (Convertible), lecz pozycjonowany był osobno jako bardziej luksusowy model o sportowym charakterze, powiązany z pośrednią pod względem ceny linią sedanów tej marki Cavalier, a nie podstawową Clipper[4]. Wywodził się z koncepcyjnego luksusowego dwuosobowego modelu sportowego Packard Pan American, karosowanego przez firmę Henney Body Company i zaprezentowanego na nowojorskim salonie w marcu 1952 roku[5].
Konstrukcja modelu Caribbean o kodzie fabrycznym 2678 była oparta na kabriolecie Packarda (Convertible) o rozstawie osi 122 cale (3,1 m)[4]. Od zwykłego kabrioletu różnił się elementami stylistyki nadwozia, sprawiającymi bardziej sportowe i lekkie wrażenie. Ozdobna listwa u nasady okien bocznych miała „ząb” sprawiający wrażenie wciętej linii górnej nadwozia przed wybrzuszeniem tylnych błotników; również same wybrzuszenia były inne, nie zakrywające kół[4]. Wyróżnikami modelu Caribbean była szeroka szczelina chwytu powietrza na masce oraz minimalizm ozdób, przejawiający się w braku ozdobnych listew po bokach z wyjątkiem listew ochronnych u dołu nadwozia[4]. Jedynie srebrną listwą podkreślono wycięcia błotników[4]. Inne były też tylne światła i łączące się z nimi małe chromowane płetwy na błotnikach. Poza tym Caribbean, podobnie jak inne modele tego rocznika, wykorzystywał nadwozie wprowadzone w samochodach Packarda z 1951 roku z niewielkimi zmianami stylistycznymi, dotyczącymi głównie atrapy chłodnicy i ozdób[4]. Grill zachował grubą górną wygiętą chromowaną belkę o kształcie przyrównywanym do jarzma dla wołów (ox-yoke), natomiast poniżej umieszczono cieńszą równoległą wygiętą belkę, zachodzącą na boki nadwozia, na której umieszczone były okrągłe światła postojowe[4].
Samochód wraz z innymi modelami Packarda dzielił najmocniejszy silnik tej marki – rzędowy ośmiocylindrowy dolnozaworowy (L-head) o pojemności 327 cali sześciennych (5,4 l), z czterogardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 180 KM[4]. Dostępna była standardowo trzybiegowa mechaniczna skrzynia biegów, a opcjonalnie nadbieg lub automatyczna skrzynia biegów Ultramatic z dwoma wybieranymi zakresami przełożeń do przodu: niskim i wysokim[6]. Opony miały rozmiar 8 × 15[3]. Caribbean otrzymał kompletne, najbogatsze wyposażenie fabryczne z wszystkich modeli Packarda, obejmujące między innymi radio, skórzaną tapicerkę, elektrycznie składany dach, elektrycznie regulowane fotele i opuszczane szyby, wspomaganie kierownicy i hamulców oraz opony z białymi ściankami i koła z chromowanymi szprychami[4].
Cena samochodu była wysoka i wynosiła 5210 dolarów (dla porównania cena zwykłego kabrioletu Packarda: 3486 dolarów), a wyprodukowano ich 750[3]. Podstawowymi konkurentami na rynku amerykańskim były: Buick Roadmaster Skylark (5000$), Oldsmobile 98 Fiesta (5715$) i droższy Cadillac Eldorado (7750$)[7].
54 seria (model 1954)[edytuj | edytuj kod]
_at_Schaffen-Diest_(2018).jpg)
W grudniu 1953 roku wprowadzono na 1954 rok nieznacznie zmodyfikowane modele Packarda, oznaczane według nowego schematu jako seria 54[8]. Packard Caribbean był teraz oznaczony kodem fabrycznym 5478 i należał do rodziny modeli 5431 wraz z kabrioletem i hardtopem, przemianowanym na Packard Pacific[2]. Nadwozie pozostało takie samo z drobnymi zmianami ozdób. Grill pozostał taki sam, natomiast reflektory otrzymały małe płetwy na szczycie chromowanych opraw[8]. Koła tylne były już częściowo zakryte. Caribbean w dalszym ciągu wyróżniał się chwytem powietrza na masce i brakiem ozdób bocznych z wyjątkiem zastosowanej tylko w tym modelu listwy na tylnych błotnikach, rozgraniczającej kolory w przypadku dwubarwnego malowania[8].
Samochód otrzymał powiększony silnik rzędowy ośmiocylindrowy dolnozaworowy o pojemności 359 cali sześciennych (5,9 l), rozwijający moc 212 KM[8]. Silnik miał stosunkowo wysoki jak na taką konstrukcję stopień sprężania 8,7:1 i wyposażony był w czterogardzielowy gaźnik oraz posiadał głowicę ze stopów aluminium[9]. Stanowił on najmocniejszy silnik Packarda w tym roku i był dostępny tylko przez jeden rok – był to ostatni rok stosowania przez tego producenta rzędowych silników ośmiocylindrowych przed przejściem na układ V8[8]. Silniki produkowane były w fabryce w Utica[8]. Dostępna była tylko automatyczna skrzynia biegów Ultramatic, wyposażona w rzadko wówczas stosowaną blokadę przekładni hydrokinetycznej, polepszającą wykorzystanie mocy i ekonomikę jazdy[10]. Skrzynia miała dwa wybierane zakresy przełożeń do przodu: niski dla jazdy pod górę i hamowania silnikiem oraz wysoki dla normalnej jazdy. Była ceniona z uwagi na swoją konstrukcję, lecz nie zapewniała dobrego przyspieszenia ze startu zatrzymanego w położeniu dla normalnej jazdy, dlatego część użytkowników startowała z niskiego zakresu i przełączała na wysoki[10]. W środku roku wprowadzono ulepszoną skrzynię Gear Start Ultramatic z trzema położeniami selektora, z których środkowe zapewniało automatyczne przełączenie między niskim a wysokim zakresem, przyspieszając start[10]. Samochód nadal miał kompletne wyposażenie fabryczne, jak w poprzednim roku[2]. Jego cena jednakże znacznie wzrosła, wynosząc 6100 dolarów, przez co Caribbean od tego roku stał się najdroższym modelem marki[2][b]. Wyprodukowano tylko 400 samochodów tego rocznika[2].
Druga generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Packard Carribbean (1955) | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1955–1956 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca |
brak |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
benzynowe: |
| Skrzynia biegów |
automatyczna |
| Napęd |
tylny |
| Długość | |
| Szerokość |
198 cm[11] |
| Wysokość |
157 cm[11] |
| Rozstaw osi |
323 cm[11] |
| Masa własna | |
| Zbiornik paliwa |
75 l[1] |
| Liczba miejsc |
6 |
| Bagażnik |
864 l[1] |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
55 seria (model 1955)[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
W styczniu 1955 roku model Caribbean przeszedł znaczną zmianę, polegająca na oparciu go na dłuższym podwoziu o rozstawie osi 127 cali (3,23 m)[1]. Zaliczony przez to został do luksusowej „starszej” (senior) linii Packarda, wraz z modelem hardtop coupe Packard 400 i sedanem Patrician. Pod względem konstrukcyjnym samochody z 1955 roku wywodziły się nadal z modelu Patrician 400 z 1951 roku, lecz zostały gruntownie zmodernizowane i całkowicie przestylizowane, otrzymując nadwozia o nowoczesnej linii, ulepszone zawieszenie i mocniejsze nowoczesne silniki w układzie V8 zamiast rzędowych ośmiocylindrowych[1]. Caribbean, o kodzie fabrycznym 5588, pozostał od tego roku jedynym kabrioletem w gamie marki[1].
Autorem nowej stylistyki był stylista Packarda Richard Teague[14]. Jej głównym wyróżnikiem były błotniki przednie o poziomym przebiegu, ze spłaszczoną maską między nimi, kończące się „kapturami” osłaniającymi pojedyncze reflektory. Cały pas przedni, z atrapą chłodnicy na całą szerokość w formie ozdobnej kraty, był nachylony do przodu, co nadawało samochodowi dynamiczny wygląd. Górna krawędź atrapy była lekko wygięta, nawiązując do poprzedniej jej stylistyki[1]. Szyba przednia i tylna zostały silniej zagięte na boki[1]. Błotniki tylne zostały lekko podkreślone, z fałszywymi wlotami powietrza na przedniej krawędzi, i kończyły się płetwami z pionowymi lampami na końcu[1]. Oprócz dwukolorowych po raz pierwszy na rynku dostępne były w modelach dwudrzwiowych Packarda trójkolorowe warianty lakierowania nadwozia, charakterystyczne dla tego modelu[1].
Nowy benzynowy silnik V8 OHV miał pojemność 352 cali sześciennych (5,8 l) i w tym modelu, z dwoma czterogardzielowymi gaźnikami, rozwijał moc 275 KM[1][c]. Była to najmocniejsza wersja silników Packarda z tego roku, dostępna tylko w modelu Caribbean. Napęd przenoszony był na tylne koła za pośrednictwem automatycznej skrzyni biegów Twin Ultramatic, a na zamówienie dostępna była 3-biegowa skrzynia manualna[1]. Skrzynia biegów stanowiła ulepszenie skrzyni Ultramatic z poprzedniego roku, jednak początkowo cierpiała na usterki, później eliminowane[15]. Ponownie model Caribbean jako jedyny w gamie marki posiadał całość dostępnego wyposażenia w standardzie (radio, skórzana tapicerka, elektrycznie regulowane fotele, szyby, wspomaganie kierownicy i hamulców), a jedynie można było dokupić radio wyszukujące stacje oraz barwione szyby[1]. W zawieszeniu od tego roku wprowadzono drążki skrętne, polepszające prowadzenie i komfort[1]. Opony miały rozmiar 8 × 15[1]. Nowością było także przejście na instalację elektryczną 12 V[1].
Cena bazowa modelu nieznacznie spadła do 5932 dolarów, nadal pozostając wysoką na rynku – mimo to sprzedano aż 9127 samochodów tego rocznika[1]. Amerykańską konkurencją pozostał jedynie Cadillac Eldorado (6286$)[16].
56 seria (model 1956)[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W listopadzie 1955 roku Packard zaprezentował samochody odświeżonej serii 56, na 1956 rok modelowy[13]. Zmiany w nadwoziu były kosmetyczne i obejmowały głównie pas przedni[13]. Atrapa chłodnicy otrzymała kratę o większych polach i nieznacznie zmienionym kształcie, co pociągnęło także zmianę paneli pod reflektorami, świateł postojowych i zderzaka z szerzej rozstawionymi kłami. Bardziej ekskluzywne stało się także wykończenie wnętrza[13]. W tym roku oprócz kabrioletu (convertible) model Caribbean występował też po raz pierwszy jako dwudrzwiowy hardtop coupé, bardziej luksusowy od modelu Packard 400[13].
Napęd stanowił nowy silnik V8 o pojemności 374 cali sześciennych (6,1 l), który wyłącznie w modelu Caribbean był oferowany w najmocniejszej wersji, z podwójnym czterogardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 310 KM[13]. Był to pierwszy pod względem pojemności i drugi pod względem mocy silnik na rynku w tym roku, a Caribbean był czwarty wśród amerykańskich samochodów pod względem stosunku mocy do masy[17][d]. Dostępna była jedynie automatyczna skrzynia biegów Ultramatic, ulepszona i dopracowana w stosunku do poprzedniego roku[15]. Skrzynia była fabrycznie montowana z wprowadzonym po raz pierwszy w USA wybierakiem sterowanym za pomocą przycisków elektrycznie, a nie mechanicznie[13]. Mechanizm ten (Touch Button Ultramatic), dostarczany przez firmę Auto-Lite, oparty na silnikach elektrycznych, okazał się jednak nieudany i sprawiał problemy w eksploatacji[15]. Ponownie model Caribbean miał pełne wyposażenie fabryczne, jak w poprzednim roku. W związku z zamkniętym nadwoziem, po raz pierwszy opcjonalnie dostępna była klimatyzacja[13].
Cena bazowa kabrioletu wynosiła 5995 dolarów, a hardtop był nieco tańszy – 5495 dolarów, przy czym oba były najdroższymi modelami marki[13]. Na skutek jednak niestabilnej sprzedaży od kilku lat, przedsiębiorstwo Studebaker-Packard Corporation popadło w kłopoty finansowe i ostatecznie w czerwcu 1956 roku zaprzestało produkcji samochodów własnej konstrukcji Packarda w fabryce w Detroit[18]. W konsekwencji wyprodukowano jedynie 276 kabrioletów (kod fabryczny 5699) i 263 hardtopy (kod fabryczny 5697)[13]. Konkurencją był Cadillac Eldorado (6556$), także dostępny od tego roku jako hardtop, oraz superluksusowy hardtop Continental Mark II (9695$)[19]. Packard Caribbean nie miał już następcy – na 1958 rok, ostatni rok produkcji samochodów tej marki, wprowadzono jeszcze model Packard Hawk z dwudrzwiowym nadwoziem hardtop coupe, lecz był on znacznie tańszy[20].
Kabrioletem Caribbean z 1956 roku jeździła m.in. Édith Piaf[21]. Dwa samochody, Packard Caribbean i Patrician, zostały pod koniec 1955 roku zakupione do testów przez instytut NAMI w ZSRR i na ich stylistyce następnie wzorowano radzieckie luksusowe radzieckie limuzyny GAZ-13 Czajka i ZiŁ-111[22].
Obecnie kabriolet z ostatniego roku produkcji na rynku kolekcjonerskim jest najdroższym z powojennych Packardów – w 2021 roku ceny wynosiły ok. 26 tysięcy dolarów w stanie jezdnym, a w doskonałym 103 tysiące. Kabriolet pierwszej generacji kosztował odpowiednio od ok. 22 do 93 tysięcy dolarów, natomiast hardtop z ostatniego roku jest ponad dwa razy tańszy[23].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caribbean – pol. Karaiby, karaibski, Karaib.
- ↑ Warto zaznaczyć, że średnia cena samochodów w USA w 1954 roku spadła w porównaniu z poprzednim rokiem – a podstawowy konkurent Cadillac Eldorado w tym roku kosztował 5738 dolarów (Flory 2008 ↓, s. 546, 554)
- ↑ Moc silników samochodów amerykańskich podawana była przed 1972 rokiem jako moc „brutto” w koniach parowych (gross BHP), mierzona w optymalnych warunkach na samym silniku – moc „netto” mierzona w późniejszych bardziej rzeczywistych warunkach była niższa (J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004, s. 864. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.).).
- ↑ Po Chevrolet Corvette, Chrysler 300B i Studebaker Golden Hawk.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Flory 2008 ↓, s. 679-683.
- ↑ a b c d e f Flory 2008 ↓, s. 602-606.
- ↑ a b c d e f g h Flory 2008 ↓, s. 530-531.
- ↑ a b c d e f g h i j Flory 2008 ↓, s. 527-529.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 1022.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 528, 1019.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 477-480, 527-531.
- ↑ a b c d e f Flory 2008 ↓, s. 602-603.
- ↑ LaChance 2010 ↓.
- ↑ a b c Flory 2008 ↓, s. 603, 1019.
- ↑ a b c d The New Packard, Packard Division of Studebaker-Packard Corporation, 1955.
- ↑ Packard and Clipper. Data book for salesmen/1956, Packard-Clipper Division of Studebaker-Packard Corporation, 1956.
- ↑ a b c d e f g h i j Flory 2008 ↓, s. 758-762.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 622.
- ↑ a b c Flory 2008 ↓, s. 1019-1020.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 630.
- ↑ Parade of '56 cars. „Popular Mechanics Magazine”. 105 (2), s. 184, luty 1956. (ang.).
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 700.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 708, 720.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 837, 917.
- ↑ Jordi Vilaró: The Packard Cabriolet De Luxe Type Caribbean from 1955. Property of Édith Piaf and Jean Marais. all pyrenees, 28-07-2020. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
- ↑ GAZ-13 «Czajka». „Awtolegiendy SSSR”. Nr 13, s. 3, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.).
- ↑ Collector Car & Truck Prices. VMR International, 2021, s. 262-265. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
- Dave LaChance: Premium Pacific - 1954 Packard Pacific. Hemmings Classic Car, 2010. [dostęp 2020-09-28]. (ang.).