Packard Hawk
.jpg) Packard Hawk | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1957–1958 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
brak |
| Dane techniczne | |
| Segment |
luksusowy sportowy |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
V8: 289ci (4,7 l), 275 KM |
| Skrzynia biegów |
automatyczna / manualna |
| Napęd |
tylny |
| Długość |
5197 mm[1] |
| Szerokość |
1811 mm |
| Wysokość |
1391 mm[1] |
| Rozstaw osi |
3061 mm |
| Masa własna |
1574 kg[2] |
| Zbiornik paliwa |
68 l[2] |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
Packard Hawk – luksusowy samochód sportowy amerykańskiej marki Packard produkowany w 1958 roku modelowym przez Studebaker-Packard Corporation jako bliźniaczy model samochodu Studebaker Golden Hawk. Był jednym z ostatnich modeli marki, wyprodukowano ich 588 sztuk. Napędzany był silnikiem V8 o pojemności 4,7 l ze sprężarką.
Historia modelu[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Packard Hawk zadebiutował w listopadzie 1957 roku i był jednym z ostatnich modeli Packarda, zaprezentowanych na 1958 rok modelowy, przed zamknięciem marki w tym roku[2]. Jego powstanie związane było z zamknięciem własnej fabryki Packarda w 1956 roku i oparciem nowej gamy samochodów tej marki na modelach wykupionej przez nią firmy Studebaker[3]. Packard Hawk (jastrząb) stanowił luksusowy samochód o charakterze sportowym, będący sztandarowym modelem Packarda w ostatnim roku, i nie miał wcześniej bezpośredniego odpowiednika w gamie tej marki[a]. Jego konstrukcja oparta była na sportowym modelu Studebaker Golden Hawk, który zadebiutował w 1956 roku, lecz bazował w zasadniczym kształcie na projekcie z 1953 roku studia Raymonda Loewy′ego[4]. Produkowany był w tych samych zakładach Studebakera w South Bend w Indianie[2].
Jedynym produkowanym wariantem nadwozia był dwudrzwiowy hardtop coupé. Od modelu Studebakera odróżniał go przede wszystkim inny pas przedni, z charakterystycznym dla Packardów ostatniego roku produkcji obniżonym nosem ze spłaszczonym wlotem powietrza na całą szerokość i kratką atrapy chłodnicy wewnątrz[2]. Nad wlotem powietrza był napis firmowy PACKARD dużymi literami i emblemat jastrzębia w okręgu, typowy dla serii Hawk. Wydłużony nos i maska wykonane były z włókna szklanego[5]. Zachowano natomiast ze Studebakera wystające pojedyncze reflektory na przedłużeniu błotników[2]. Charakterystycznym detalem były nieco inne światła postojowe – kierunkowskazy w uskrzydlonych chromowanych „rakietkach” wolno stojących na błotnikach. Stylistyka przedniej części, określana w literaturze jako „pysk ryby”, była jednak kontrowersyjna i w literaturze bywa krytykowana jako nieudana[6].
.jpg)
Samochód odróżniały też od Studebakera luksusowe detale, jak skórzana tapicerka, sięgająca na górną powierzchnię otworów podokiennych, fałszywe wybrzuszenie na koło zapasowe w stylu Continental na klapie bagażnika, oraz złote malowanie płetw tylnych[2]. Formalnie samochód był pięciomiejscowy[2], lecz na przedniej kanapie z dwoma oddzielnymi oparciami mieściły się trzy osoby[1], natomiast wygodnie podróżowały nim cztery osoby, z rozłożonym podłokietnikiem na tylnej kanapie[5]. Chwalona była deska przyrządów i ich rozmieszczenie, a ogólnie wnętrze samochodu było przyrównywane do prestiżowych europejskich modeli sportowych[5]. Prowadzenie się samochodu było dobrze ocenianie i dzięki ulepszeniom podwozia, lepsze niż Golden Hawka z poprzedniego roku[5].
Napęd stanowił ten sam co w Studebakerze Golden Hawk silnik V8 o pojemności 289 cali sześciennych (4,7 l) z doładowaniem Jet Stream Supercharger, osiągający moc 275 KM[2]. Wyposażony był w sprężarkę VS57 firmy McCulloch[7]. Napęd przenoszony był na tylne koła przez automatyczną skrzynię biegów Flightomatic, ewentualnie opcjonalnie dostępna była bez dopłaty trzybiegowa skrzynia manualna z nadbiegiem[1][2]. Wśród wyposażenia dodatkowego były między innymi radio (80 dolarów), klimatyzacja (325 dolarów), elektrycznie podnoszone szyby, elektrycznie regulowane fotele, wspomaganie kierownicy i wspomaganie hamulców[2]. Samochód miał kod fabryczny modelu: 58LSK9, w ramach 58. serii Packarda[2].
Bazowa cena samochodu wynosiła 3995 dolarów i był on najdroższym samochodem Packarda w ostatnim roku produkcji (dla porównania, Studebaker Golden Hawk z takim samym silnikiem kosztował 3282 dolary)[8]. Packard Hawk nie zdobył jednak popularności i łącznie do zakończenia produkcji w połowie 1958 roku powstało tylko 588 samochodów, co stanowiło 22,4% produkcji Packarda w ostatnim roku[2]. Samochód miał co prawda pozytywne recenzje i wyniki testów w amerykańskiej prasie motoryzacyjnej, lecz ukazały się one dopiero wiosną 1958 roku, już po decyzji o zakończeniu produkcji[9]. Warto zaznaczyć jednak, że Golden Hawków z tego rocznika powstało niewiele więcej – 878, a sprzedaż większości samochodów w tym roku była zmniejszona z uwagi na recesję[10]. W tym roku zadebiutował jednak również czteromiejscowy model Forda Thunderbirda, który pomimo niewiele niższej ceny (3631 dolarów), osiągnął aż 60 razy lepsze wyniki sprzedaży[11].
Obecnie samochód ma status klasyka i na rynku kolekcjonerskim w 2021 roku jego cena w dobrym stanie wynosiła ok. 43 tysięcy, a w doskonałym 98 tysięcy dolarów (z powojennych Packardów mniej tylko od kabrioletu Caribbean)[12].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Napęd:
- Silnik: gaźnikowy Packard 289 z doładowaniem sprężarką, V8, OHV, chłodzony cieczą, umieszczony podłużnie z przodu, napędzający koła tylne[1]
- Pojemność skokowa: 289 cali sześciennych (ok. 4736 cm³)
- Średnica cylindra × skok tłoka: 90,4 × 92,2 mm (3,56" × 3,63")[1]
- Moc maksymalna (brutto): 275 KM (202 kW) przy 4800 obr./min[1]
- Maksymalny moment obrotowy: 333 stopofunty (451 Nm) przy 3200 obr./min[1]
- Stopień sprężania: 7,8:1[1]
- Gaźnik: dwugardzielowy[2]
- Skrzynia przekładniowa automatyczna Flightomatic (opcjonalnie manualna z nadbiegiem)[1]
- Przekładnia główna: o przełożeniu 3,31:1 (skrzynia automatyczna) lub 4,09:1 (skrzynia z nadbiegiem, opcjonalnie 3,92:1 lub 4,27:1)[1]
- Instalacja elektryczna: 12 V[1]
- Zapłon: elektryczny, kluczykowy[1]
Układ jezdny:
- Podwozie: rama nośna
- Zawieszenie przednie: niezależne, resorowane sprężynami, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne podwójnego działania[1]
- Zawieszenie tylne: sztywna oś na podłużnych resorach półeliptycznych, 5-piórowych, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne podwójnego działania[1]
- Hamulce przednie i tylne bębnowe ze wspomaganiem[1]
- Ogumienie: diagonalne bezdętkowe o wymiarach 8,00-14[1]
- Rozstaw kół przód/tył: 1450/1425 mm[1]
- Średnica zawracania: 12–12,5 m[1]
Dane eksploatacyjne:
- Prędkość maksymalna: ok. 174 km/h (według testów, licznikowa 185 km/h)[7]
- Przyspieszenie 0–96 km/h: 9,2 s[7]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wcześniej Packard nie produkował modeli o charakterze sportowego coupé, natomiast do 1956 roku produkował luksusowe dwudrzwiowe odmiany hardtop coupé modeli 400 i Caribbean, napędzane mocniejszymi silnikami (290 i 310 KM). Miały one jednak wyższe i cięższe nadwozia klasycznego pełnowymiarowego samochodu osobowego i były droższe (odpowiednio 4190 i 5495 dolarów), wobec tego Packard Hawk może być uważany jedynie w pewnym zakresie za ich następcę w charakterze sztandarowego modelu o zacięciu sportowym, zbliżonego ceną do modelu 400. W 1957 roku Packard nie produkował natomiast żadnego dwudrzwiowego modelu Flory 2008 ↓, s. 758–762, 837–839.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Packard Hawk, Studebaker-Packard Corporation, 1958.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Flory 2008 ↓, s. 914–917.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 700.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 771.
- ↑ a b c d Ebert 2013 ↓, s. 105.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 856, 914.
- ↑ a b c Road Test Comments on the McCulloch Supercharger. The McCulloch Supercharger Website. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 917, 937.
- ↑ Ebert 2013 ↓, s. 105, 108.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 855, 937.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 893-898.
- ↑ Collector Car & Truck Prices. VMR International, 2021, s. 262-265, 336. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. „Kelly” Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
- Robert R. Ebert: Champion of the Lark: Harold Churchill and the Presidency of Studebaker-Packard, 1956-1961. McFarland, 2013. ISBN 1-4766-0202-6. (ang.).
- Packard Hawk, Studebaker-Packard Corporation, 1958.