Painit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Painit
Ilustracja
Painit z Mjanmy, 2 cm
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

CaZrAl9O15(BO3)

Twardość w skali Mohsa

8

Pokrój kryształu

Podłużny kryształ[1][2]

Układ krystalograficzny

Heksagonalny 6/m[3], wcześniej raportowany jako heksagonalny 6[2]

Gęstość minerału

4,01 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

czerwona, brązowa, pomarańczowo-czerwona

Rysa

Biała

Połysk

Szklisty

Współczynnik załamania

no = 1,8159, ne = 1,7875[1]

Dodatkowe dane
Szczególne własności

Nieradioaktywny, nierozpuszczalny w kwasach

Klasyfikacja Strunza

06.AB.85

Painit – bardzo rzadko występujący minerał z gromady VI-6 boranów. Po raz pierwszy odnaleziony został w Mjanmie przez brytyjskiego mineraloga oraz handlarza klejnotami Arthura C.D. Paina w latach 50. XX wieku Po potwierdzeniu znaleziska jako nowego rodzaju minerału nadano mu nazwę po jego odkrywcy[2].

Minerał ten zbudowany jest z wapnia, cyrkonu, boru, glinu oraz tlenu (CaZrAl9O15(BO3)). Painit zawiera także śladowe ilości chromu i wanadu. Painit ma pomarańczowo-czerwoną do brązowo-czerwoną barwę przypominającą topaz.

Odkrycia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

1, Kryształ painitu (rozmiar: 0,9 × 0,8 × 0,7 cm
Korund na dużym krysztale painitu, Mogok, Mjanma. Rozmiar: 3,7 × 3,1 × 2,3 cm

Przez wiele lat wiadomo było jedynie o trzech potwierdzonych wystąpieniach kryształu. Przed rokiem 2005 potwierdzono około 25 odkryć tego minerału. Wielu znalezisk dokonano w Mjanmie.

Wzmożona eksploracja regionu Mogok w Mjanmie doprowadziła do odnalezienia wielu tysięcy nowych próbek painitu[4]. Wiele odnalezionych próbek painitu jest ciemnych, nieprzezroczystych oraz niekompletnych. Odnaleziono niewielką liczbę przezroczystych próbek, z czego część została wykorzystana jako kamienie jubilerskie.

Pewna niewielka liczba minerałów pozostaje w prywatnych rękach. Reszta odnalezionych próbek painitu została podzielona pomiędzy Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, Gemological Institute of America, California Institute of Technology oraz GRS Gem Research Laboratory w Lucernie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Claringbull GF, Hey MH, Payne CJ (1957) Mineralogical Magazine 31: 420-5.
  2. a b c Doclib - RRUFF Database: Raman, X-ray, Infrared, and Chemistry [online], rruff.geo.arizona.edu [dostęp 2017-11-15].
  3. Armbruster et al (2004) American Mineralogist: 89: 610-613.
  4. History of Painite [online], minerals.gps.caltech.edu [dostęp 2017-11-15].