Przejdź do zawartości

Pakhawadź

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pakhawadź, Mardal – indyjski podwójny bęben o baryłkowatym kształcie, północnoindyjski odpowiednik mridangamu używanego na Południu. Jest standardowym instrumentem w zasadniczo wokalnym stylu, dhrupadzie, poza tym często bywa wykorzystywany w innych rodzajach muzyki. Charakteryzuje się niskim, miękkim tonem. Podobnie jak w przypadku tabli, rytmy zapamiętywane są przy pomocy mnemotechnicznych ciągów sylab, zwanych bol.

Mistrzowie pakhawadźu

[edytuj | edytuj kod]
  • Anil Goswami (NATHDURA GHARANA)
  • Kudau Singh, XIX w.
  • Nana Panse, XIX w.
  • Pandit Purushottam Das (Nathdwara Gharana)
  • Pandit Tota Ram Sharma (Vrindavan)
  • Pandit Radheshyam Sharma (Vrindavan)
  • Ayodhya Prasad (musician)|Ayodhya Prasad
  • Chatrapati Singh
  • Pandit Ramashish Pathak(Darbhanga)
  • Ram Shankar PagalDas( Ayodhya )
  • Pandit Shrikant Mishra, Varanasi
  • Pandit Durga Prasad
  • Ambadas Agle
  • Akhilesh Gundecha
  • Dr. Raj Khushiram
  • Manik Munde
  • Laxmi Narayan Pawar
  • Mohan Shyam Sharma
  • Rohit Sharma
  • Bhavani Shankar
  • Pandit Udhav Shankarao Shinde Apegaonkar
  • Talib Hussain, Pakistan
  • Ramji Upadhyay
  • Bhaskar Mukherjee

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]