Pamięć cyfrowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pamięć RAM typu SDR SDRAM, moduł o pojemności 256MB
Dysk twardy po otwarciu obudowy
Karta pamięci typu SD o pojemności 32MB
Płyta kompaktowa
Karta dziurkowana używana do wprowadzania programów do komputerów starszej generacji

Pamięć cyfrowa – układ elektroniczny lub mechaniczny przeznaczony do przechowywania danych binarnych.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Nośnik danych.

Podstawą konstrukcyjną pamięci cyfrowej jest nośnik danych. Wykorzystany nośnik determinuje właściwości pamięci cyfrowej, jej przeznaczenie i obszary zastosowań. Współcześnie, pamięć cyfrową należy uznać za wyróżniającą się dyscyplinę naukową i techniczną w ramach techniki cyfrowej.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Pamięć komputerowa.

Pamięć cyfrowa ma zastosowanie w dziedzinie szeroko pojętej informatyki – przede wszystkim w komputerach, sprzęcie komputerowym i smartfonach. Pamięć cyfrową, zastosowaną w komputerze, nazywamy pamięcią komputerową. Inne rodzaje pamięci cyfrowej znaleźć można w wielu znanych i popularnych urządzeniach cyfrowych i urządzeniach powszechnego użytku, np. w radioodbiornikach, telewizorach, zegarkach elektronicznych, cyfrowych aparatach fotograficznych, odtwarzaczach MP3. Podobnie jest w motoryzacji – pamięć cyfrowa stanowi niezbędny element każdego samochodu, z uwagi na wykorzystanie do jego budowy komputera i mikrokontrolerów.

Rodzaje pamięci cyfrowej[edytuj | edytuj kod]

W miarę rozwoju techniki cyfrowej, począwszy od lat 40. XX wieku, konstrukcje pamięci cyfrowej osiągały coraz lepsze parametry – rosła ich pojemność, niezawodność, prędkość zapisu i odczytu danych, przy jednocześnie malejącym koszcie i coraz mniejszych rozmiarach. Współcześnie obserwujemy kontynuację tej tendencji rozwojowej: nikogo nie dziwią już miniaturowe moduły pamięciowe różnych typów, mające pojemności rzędu setek, a nawet tysięcy GB, dużej prędkości zapisu/odczytu danych i przy względnie niskim koszcie jednostkowym.

Znanych jest wiele rodzajów pamięci cyfrowej, a każdy jej rodzaj charakteryzuje się określonymi parametrami eksploatacyjnymi i użytkowymi, takimi jak np. czas dostępu, przepływność danych, pojemność mierzona np. w gigabajtach (GB), koszt jednostkowy przypadający na jednostkę pojemności np. koszt 1 megabajta (1 MB).

Wyróżnić należy dwa rodzaje nośnika, na którym bazuje pamięć cyfrowa, a mianowicie:

  1. pamięć półprzewodnikowa, czyli pamięć zbudowana w oparciu o nośnik półprzewodnikowy,
  2. pamięć magnetyczna, czyli pamięć zbudowana w oparciu o nośnik magnetyczny.

W tabeli poniżej zamieszczono porównanie właściwości tych dwóch, podstawowych rodzajów pamięci cyfrowej.

Rodzaj pamięci Cechy charakterystyczne
Pamięci półprzewodnikowe
  • Bardzo szybkie – czas dostępu rzędu nanosekund (ns)
  • Bardzo duży transfer danych – rzędu 1×GB/s (Gigabajtów na sekundę)
  • Wysoka cena za jednostkę pojemności
  • Możliwość bezpośredniego sprzężenia z mikroprocesorami
  • Zapis, odczyt, zachowywanie danych:
    • ulotna – utrata informacji po odłączeniu zasilania: RAM
    • trwała – tylko do odczytu: ROM
    • trwała – z możliwością zapisu: EEPROM, Pamięć flash
Pamięci magnetyczne dyskowe
  • Wolne – długi czas dostępu, rzędu milisekund (ms)
  • Niższy transfer danych – rzędu 10×MB/s (megabajtów na sekundę)
  • Niewielka cena za jednostkę pojemności
  • Wymagają specjalnych interfejsów
  • Nieulotne – podtrzymują dane bez zasilania
  • Możliwość realizacji jako pamięci wymiennych – nośnik jest oddzielony od czytnika

Przegląd typów pamięci cyfrowych[edytuj | edytuj kod]

Poniżej zaprezentowano przegląd typów pamięci cyfrowych, zarówno wciąż używanych i rozwijanych konstrukcyjnie jak i już wycofanych z użytku: