Paolo Borroni
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
włoska |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Paolo Borroni (ur. 12 stycznia 1749 w Vogherze, zm. 25 sierpnia 1819) – włoski malarz neoklasycystyczny.
Borroni urodził się i kształcił w Vogherze, następnie w 1761 przeniósł się do Mediolanu gdzie studiował pod kierunkiem Calderiniego (lub Calderina). Przeniósł się do Parmy i studiował pod kierunkiem Benigna Rossiego. Zdobył nagrody Akademii Sztuk Pięknych w Parmie: drugą w 1770 i pierwszą w 1771 za Hannibala zwycięzcę po raz pierwszy spoglądającego z Alp w kierunku Italii[1]. W tym samym konkursie startował młody Francisco Goya, który otrzymał jedynie wyróżnienie[2]. W 1772 przeniósł się do Rzymu i pracował w pracowni Pompeo Batoniego, a po podróży do Wenecji wrócił do Vorghery w 1776[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Virginio Giacomo Bono: Paolo Borroni: un pittore vogherese nell'Europa dell '700. Voghera: Cooperativa Editoriale Oltrepo, 1985.
- ↑ Wifredo Rincón García: Aníbal contemplando Italia. W: Goya (Catálogo Exposición Ayuntamiento de Zaragoza). Julián Gállego (red.). Zaragoza: Electa España, 1992, s. 30–31. ISBN 84-88045-37-9.