Paolo Canè
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 kwietnia 1965 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1983 |
| Zakończenie kariery |
1997 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
26 (14 sierpnia 1989) |
| Australian Open |
2R (1988, 1992) |
| Roland Garros |
2R (1989) |
| Wimbledon |
2R (1987) |
| US Open |
1R (1987) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
43 (21 października 1985) |
| Australian Open |
1R (1988, 1991) |
| Roland Garros |
3R (1988) |
| Wimbledon |
1R (1987–1989) |
| US Open |
1R (1985, 1987) |
Paolo Canè [ˈpaːolo kaˈnɛ] (ur. 9 kwietnia 1965 w Bolonii) – włoski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako zawodowy tenisista Canè występował w latach 1983–1997.
W grze pojedynczej awansował do 5 finałów turniejów rangi ATP World Tour, odnosząc w nich 3 zwycięstwa.
W grze podwójnej Włoch wygrał 3 turnieje ATP World Tour spośród 7 rozegranych finałów.
W latach 1986–1994 reprezentował Włochy w Pucharze Davisa rozgrywając łącznie 26 meczów, z których w 11 triumfował.
Canè 2 razy reprezentował kraj na igrzyskach olimpijskich. W turnieju pokazowym gry singlowej mężczyzn w 1984 roku z Los Angeles zajął 3. miejsce, natomiast w 1988 roku w Seulu (turniej oficjalny) awansował do ćwierćfinału.
W rankingu gry pojedynczej Canè najwyżej był na 26. miejscu (14 sierpnia 1989), a w klasyfikacji gry podwójnej na 43. pozycji (21 października 1985).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 czerwca 1986 | Bolonia | Ceglana |  Martín Jaite
|
2:6, 6:4, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 1986 | Bordeaux | Ceglana |  Kent Carlsson
|
6:4, 1:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 6 sierpnia 1989 | Båstad | Ceglana |  Bruno Orešar
|
7:6, 7:6 |
| Finalista | 2. | 1 października 1989 | Palermo | Ceglana | Guillermo Pérez Roldán
|
1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 26 maja 1991 | Bolonia | Ceglana | Jan Gunnarsson
|
5:7, 6:3, 7:5 |
Gra podwójna (3–5)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 16 czerwca 1985 | Bolonia | Ceglana |  Simone Colombo
|
 Jordi Arrese Alberto Tous
|
7:5, 6:4 |
| Finalista | 1. | 11 sierpnia 1985 | Kitzbühel | Ceglana | Claudio Panatta
|
Sergio Casal Emilio Sánchez
|
3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 15 czerwca 1986 | Bolonia | Ceglana | Simone Colombo
|
Claudio Panatta Blaine Willenborg
|
6:1, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 5 października 1986 | Palermo | Ceglana | Simone Colombo
|
 Claudio Mezzadri Gianni Ocleppo
|
7:5, 6:3 |
| Finalista | 2. | 24 maja 1987 | Florencja | Ceglana | Gianni Ocleppo
|
 Wolfgang Popp Udo Riglewski
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 14 sierpnia 1988 | Saint-Vincent | Ceglana |  Balázs Taróczy
|
Alberto Mancini Christian Miniussi
|
4:6, 7:5, 3:6 |
| Finalista | 4. | 30 kwietnia 1989 | Monte Carlo | Ceglana | Diego Nargiso
|
 Tomáš Šmíd Mark Woodforde
|
6:1, 4:6, 2:6 |
| Finalista | 5. | 8 kwietnia 1990 | Estoril | Ceglana | Omar Camporese
|
Sergio Casal Emilio Sánchez
|
5:7, 6:4, 5:7 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-06] (ang.).