Paolo Mantegazza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paolo Mantegazza
Ilustracja
Specjalność: badanie wpływu liści koki na psychikę człowieka
neurolog, fizjolog, antropolog

Paolo Mantegazza (ur. 31 października 1831, zm. 28 sierpnia 1910) – włoski neurolog, fizjolog i antropolog, znany z eksperymentalnego badania wpływu liści koki na psychikę człowieka, również pisarz.

Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

Autor wielu prac naukowych, głównie z dziedziny fizjologii:

  • Fisiologia del Dolore (Fizjologia bólu, 1880);
  • Fisiologia dell’Amore (Fizjologia miłości, 1896);
  • Elementi d’igiene (Podstawy higieny, 1875);
  • Fisonomia e Mimica (Fizjonomika i mimika, 1883);
  • Gli Amori degli Uomini (Zachowania seksualne człowieka, 1885);
  • Fisiologia dell’odio (Fizjologia nienawiści, 1889);
  • Fisiologia della Donna (Fizjologia kobiety, 1893).

Był także autorem beletrystyki. Po polsku ukazały się najważniejsze powieści:

  • Głowa (Testa), 1868 – powieść dla młodzieży, kontynuacja powieści Serce Edmonda De Amicisa (wyd. pol. 1891)[1]
  • Wiek obłudy (Il secolo nevrosico), 1887 (wyd. pol. 1890)[2]
  • Chora miłość (Un giorno a Madera; dosł. Dzień na Maderze), 1887 – romans epistolarny, pierwsza głośna powieść pisarza (wyd. pol. 1891)[1]
  • Rok 3000-ny. Marzenie przyszłości (L’anno 3000: sogno), 1897 – powieść fantastycznonaukowa (wyd. pol. 1898, 1902, 1930 tłum. Melania Łaganowska)[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Polona [online], polona.pl [dostęp 2021-10-31].
  2. Polona [online], polona.pl [dostęp 2021-10-31].
  3. Polona [online], polona.pl [dostęp 2021-10-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]