Papieżyca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papieżyca
Arcykapłanka, Hierofantka
Ilustracja
Papieżyca z talii tarota marsylskiego
Numer arkanu

II

Znak astrologiczny
lub hermetyczny

Księżyc[1]

Litera alfabetu
hebrajskiego

ג (gimel)[1]

Papieżyca, także Arcykapłanka – karta tarota należąca do Wielkich Arkanów. Oznaczana numerem II, identyfikowana z boginią Izydą.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Karta przedstawia siedzącą na tronie starszą kobietę, ubraną w długą szatę i papieską koronę. Na kolanach Papieżyca trzyma otwartą książkę.

Junona[edytuj | edytuj kod]

W niektórych taliach karta ta podpisana jest jako Junona. Czasem wizerunek "tradycyjnej" Papieżycy jest zastąpiony całkowicie odmienną podobizną rzymskiej bogini Junony – opiekunki życia kobiet, w tym życia seksualnego i macierzyństwa. Jej atrybutem był paw.

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Karta ta jest kojarzona z uczuciem miłości do drugiego człowieka, a przede wszystkim ze zrozumieniem dla jego problemów. Oznacza też wrażliwość i intuicję, pójście za głosem serca. W położeniu odwrotnym karta symbolizuje obojętność na problemy innych, zarozumialstwo i poczucie wyższości. Karta Papieżycy symbolizuje także dziewictwo i spokój. Papieżyca w negatywnym aspekcie może przedstawiać kochankę lub zdradzającą swojego męża kobietę. Osoba pokazana kartą Papieżycy nigdy nie odkryje całej prawdy przed innymi, potrafi być nad wyraz romantyczna, nie lubi zmieniać zdania, a do celu może iść nawet po trupach. Jej osoba będzie owiana zawsze mgiełką jakiejś tajemnicy.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Papieżyca
Junona

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Arkana tarota: tabela pt. Kabalistyczna i astrologiczna symbolika kart Wielkich Wtajemniczeń przyjęta przez Zakon Złotego Świtu i oparta na systemie opracowanym przez MacGregora Mathersa i Artura Edwarda Waite'a. W: Jan Witold Suliga: Biblia Szatana. Łódź: Krajowa Agencja Wydawnicza w Łodzi, 1991, s. 6. ISBN 83-03-03220-8.