Niektóre z zamieszczonych tu informacji od 2017-12 wymagają weryfikacji.
Uwagi: Brak komentarza dot. badań rakotwórczości, w tym negatywnych opinii nt. badania Darbre i znacznie większych badań oraz opinii instytutów stwierdzających brak działania rakotwórczego. Ponadto aktywność estrogenowa parabenów jest kilka rzędów wielkości mniejsza od estrogenu, nie zaś „zbliżona”. Por. artykuł parabeny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Przeprowadzone w 1984 roku badania wykazały, że stosowanie kosmetyków zawierających mniej niż 25% parabenów jest bezpieczne. Na ogół zawartość parabenów mieści się w granicach 0,01–0,3%. Ostatnie badania (do roku 2008) wykazały, że parabeny mają zdolność przenikania przez skórę w postaci niezmienionej przez esterazy[12]. Związki te są silnymi alergenami i mogą powodować ciężkie kontaktowe zapalenie skóry[13].
Parabeny wykazują aktywność zbliżoną do estrogenu, wykazują aktywność antagonistyczną do androgenów i blokują sulfotransferazy[12]. W 2004 roku stwierdzono, że stężenie parabenów w tkankach raka piersi wynosi 20,6 ± 4,2 ng/g tkanki, przez co są podejrzewane o udział w tworzeniu się tego nowotworu[14]. W badaniu przeprowadzonym w 2012 roku na grupie 160 osób wykazano, że stężenie propyloparabenu w tkankach raka piersi może wahać się w granicach 0–2052,7 ng/g tkanki[15].
↑Paraben propylu (nr P53357)(ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych (ze względu na zmianę sposobu wywołania karty charakterystyki, aby pobrać kartę dla obszaru USA, na stronie produktu należy zmienić lokalizację na "United States" i ponownie pobrać kartę). [dostęp 2012-06-29].
↑S. Janiski, A. Fiebig, M. Sznitowska: Farmacja stosowana. Podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 719. ISBN 978-83-200-3778-4.
↑Dyrektywa 2006/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. zmieniająca dyrektywę 95/2/WE w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące oraz dyrektywę 94/35/WE w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych.(Dz. Urz. UE L 204 z 05.07.2006).
↑ abPhilippa D. Darbre, Philip W. Harvey. Paraben esters: review of recent studies of endocrine toxicity, absorption, esterase and human exposure, and discussion of potential human health risks. „Journal of Applied Toxicology”. 28 (5), s. 561–578, 2008-05. DOI: 10.1002/jat.1358(ang.).
↑Wojciech Kostowski, Zbigniew S. Herman: Farmakologia – podstawy farmakoterapii: podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 1569. ISBN 83-200-3352-7.
↑P.W. Harvey, D.J. Everett. Parabens detection in different zones of the human breast: consideration of source and implications of findings. „Journal of Applied Toxicology”. 32 (5), s. 305–309, 2012. DOI: 10.1002/jat.2743. PMID: 22408000(ang.).
