Niektóre z zamieszczonych tu informacji od 2017-12 wymagają weryfikacji.
Uwagi: Brak komentarza dot. badań rakotwórczości, w tym negatywnych opinii nt. badania Darbre i znacznie większych badań oraz opinii instytutów stwierdzających brak działania rakotwórczego. Ponadto aktywność estrogenowa parabenów jest kilka rzędów wielkości mniejsza od estrogenu, nie zaś „zbliżona”. Por. artykuł parabeny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Przeprowadzone w 1984 roku badania wykazały, że stosowanie kosmetyków zawierających mniej niż 25% parabenów jest bezpieczne. Na ogół zawartość parabenów mieści się w granicach 0,01–0,3%. Ostatnie badania (do roku 2008) wykazały, że parabeny mają zdolność przenikania przez skórę w postaci niezmienionej przez esterazy[9]. Związki te są silnymi alergenami i mogą powodować ciężkie kontaktowe zapalenie skóry[10].
Parabeny wykazują aktywność zbliżoną do estrogenu, wykazują aktywność antagonistyczną do androgenów i blokują sulfotransferazy[9]. W 2004 roku stwierdzono, że stężenie parabenów w tkankach raka piersi wynosi 20,6 ± 4,2 ng/g tkanki, przez co są podejrzewane o udział w tworzeniu się tego nowotworu[11]. W badaniu przeprowadzonym w 2012 roku na grupie 160 osób wykazano, że stężenie propyloparabenu w tkankach raka piersi może wahać się w granicach 0–2052,7 ng/g tkanki[12].
↑ abcdPropyl 4-hydroxybenzoate, karta charakterystyki wydana na obszar Stanów Zjednoczonych, Fisher Scientific, 18 stycznia 2018, numer katalogowy AC131590050 [dostęp 2020-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-25](ang.).
↑S.S.JaniskiS.S., A.A.FiebigA.A., M.M.SznitowskaM.M., Farmacja stosowana. Podręcznik dla studentów farmacji, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 719, ISBN 978-83-200-3778-4.
↑Dyrektywa 2006/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. zmieniająca dyrektywę 95/2/WE w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące oraz dyrektywę 94/35/WE w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych, Dz. Urz. UE L 204 z 05.07.2006.
↑ abPhilippa D.P.D.DarbrePhilippa D.P.D., Philip W.P.W.HarveyPhilip W.P.W., Paraben esters: review of recent studies of endocrine toxicity, absorption, esterase and human exposure, and discussion of potential human health risks, „Journal of Applied Toxicology”, 28 (5), 2008, s. 561–578, DOI: 10.1002/jat.1358(ang.).
↑WojciechW.KostowskiWojciechW., Zbigniew S.Z.S.HermanZbigniew S.Z.S., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 1569, ISBN 83-200-3352-7.
↑P.D.P.D.DarbreP.D.P.D., G.G.ColdhamG.G., Concentrations of parabens in human breast tumours, „Journal of Applied Toxicology”, 24 (1), 2004, s. 5–13, DOI: 10.1002/jat.958(ang.).
↑P.W.P.W.HarveyP.W.P.W., D.J.D.J.EverettD.J.D.J., Parabens detection in different zones of the human breast: consideration of source and implications of findings, „Journal of Applied Toxicology”, 32 (5), 2012, s. 305–309, DOI: 10.1002/jat.2743, PMID: 22408000(ang.).