Paracoelopterus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paracoelopterus
Normand, 1936
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

Cucujiformia

Nadrodzina

biedronki

Rodzina

biedronkowate

Podrodzina

Microweiseinae

Plemię

Microweiseini

Rodzaj

Paracoelopterus

Typ nomenklatoryczny

Paracoelopterus rufinus Normand, 1936

Synonimy
  • Diloponis Pope, 1962

Paracoelopterusrodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych i podrodziny Microweiseinae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Występują w południowo-wschodniej Europie, zachodniej i środkowej Azji oraz północnej i południowej Afryce.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten wprowadzony został w 1936 roku przez Josepha Henriego A. Normanda jako monotypowy, z Paracoelopterus rufinus jako jedynym gatunkiem[2]. W 2007 roku ów gatunek zsynonimizowany został przez Ivo Kovářa z opisanym w 1884 roku przez Juliusa Weisego Pharus berytensis[3][4], co dało obecnie stosowaną kombinację. W tej samej publikacji Kovar zsynonimizował z Paracoelopterus wprowadzony w 1962 roku przez Roberta Pope’a rodzaj Diloponis[3][5], przenosząc do Paracoelopterus jego jedyny ważny gatunek[3]. Do rodzaju zalicza się więc dwa opisane gatunki[6]:

Z analizy filogenetycznej przeprowadzonej w 2020 roku przez Karola Szawaryna, Jaroslava Větrovca i Wiolettę Tomaszewską wynika zajmowanie przez Paracoelopterus pozycji siostrzanej względem rodzaju Microfreudea[1]. Taki sam wynik uzyskali również Hermes Escalona i Adam Ślipiński w analizie z 2012 roku[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcze o zwartym, okrągławym do jajowatego w zarysie, wyraźnie wysklepionym ciele długości od 1 do 1,3 mm. Ubarwienie mają od jasno- do ciemnobrązowego. Wierzch ciała pokrywają bezładne punkty i mikropunkty, z których wyrastają szczecinki.

Poprzeczna głowa ma siedmioczłonowe czułki z członem ostatnim wykształconym w buławkę, tak długi jak panewki czułkowe, wokół nich wykrojony i wzdłuż bocznych krawędzi słabo obrzeżony frontoklipeus, dobrze wykształcone bruzdy podczułkowe oraz duże oczy złożone z delikatnymi szczecinkami między omatidiami. Wąskie i długie żuwaczki mają zredukowane mole i wykształcone prosteki. Szczęki mają dołki na dźwigaczach głaszczków (palpiferach), a same głaszczki szczękowe odznaczają się równoległobocznym lub stożkowatym ostatnim członem. Warga dolna ma bardzo krótki przedbródek, wydłużoną bródkę, szeroki podbródek, dobrze rozwinięty języczek i wąsko odseparowane głaszczki wargowe. Krótka gula jest poprzecznie trójkątna[6].

Poprzeczne przedplecze ma głęboko obrzeżone krawędzie boczne, nieoddzielone liniami od dysku kąty przednie oraz C-kształtne rowki na podgięciach przy kątach przednich. Kształt tarczki jest trójkątny. Pokrywy mają gęsto punktowaną powierzchnię oraz dochodzące do ¾ ich długości epipleury. Skrzydła tylnej pary są wykształcone. Przedpiersie wypuszcza ku przodowi szeroko zaokrąglony, zasłaniający narządy gębowe płat, a między biodrami formuje pozbawiony żeberek wyrostek. Wyrostek międzybiodrowy śródpiersia jest poprzeczny, szerszy od środkowych bioder. Poprzeczne zapiersie ma rozdzielone pośrodku, opadające i przedłużone wzdłuż bocznych krawędzi linie udowe. Smukłe odnóża kończą się czteroczłonowymi stopami o niezmodyfikowanych pazurkach[6].

Odwłok ma pięć widocznych na spodzie sternitów (wentrytów), z których pierwszy jest tak długi jak dwa następne razem wzięte i zaopatrzony w niepełne, łukowate linie udowe. Samiec ma wyraźnie rozwinięte, symetryczne do lekko niesymetrycznych paramery oraz zakrzywione prącie o słabo wyodrębnionej kapsule nasadowej. Samica ma zaokrąglone boki spermateki i zaopatrzoną w infundibulum torebkę kopulacyjną[6].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele rodzaju zamieszkują Stary Świat. P. berytensis jest jedynym zachodniopalearktycznym przedstawicielem plemienia i rozmieszczony jest od regionu śródziemnomorskiego przez Azję Zachodnią po Iran i Afganistan[3][6]; na północ sięga do Grecji, będąc jedynym reprezentantem Microweiseini i jednym z dwóch gatunków Microweiseinae obecnych w kontynentalnej Europie[7]. P. inconspicuus jest natomiast endemitem Afryki Południowej[3][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b K. Szawaryn, J. Větrovec, W. Tomaszewska. A new tribe of the ladybird beetle subfamily Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae) discovered on an island in the North Atlantic Ocean. „Insects”. 11 (367), s. 1-14, 2020. DOI: 10.3390/insects11060367. 
  2. H. Normand. Contribution au catalogue des Coléoptères de Tunisie (8e fascicule). „Bulletin de la Société d'Histoire Naturelle de l'Afrique du Nord”. 27 (3), s. 81-100, 1936. 
  3. a b c d e I. Kovář, Family Coccinellidae Latreille, 1807, [w:] I. Löbl, A. Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 4: Elateroidea - Derodontoidea - Bostrichoidea - Lymexyloidea - Cleroidea - Cucujoidea, Strenstrup: Apollo Books, 2007, s. 568–631.
  4. J. Weise. Einige neue Chrysomeliden und Coccinelliden. „Deutsche Entomologische Zeitschrift”. 28 (1), s. 161–166, 1884. 
  5. R.D. Pope. A review of the Pharini (Coleoptra: Coccinellidae). „Annals and Magazine of Natural History, Series 13”. 4, s. 627-640, 1962. 
  6. a b c d e f g H.E. Escalona, A. Ślipiński. Generic revision and phylogeny of Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae). „Systematic entomology”. 37 (1), s. 125–171, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2011.00601.x. 
  7. Paracoelopterus berytensis (Weise, 1884). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-12-28].