Parafia św. Judy Tadeusza w Przewałce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Judy Tadeusza w Przewałce
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Przewałka

Data powołania

1609

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

grodzieńska

Dekanat

Grodno-Wschód

kościół

Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Judy Tadeusza w Przewałce

Wezwanie

św. Juda Tadeusz

Wspomnienie liturgiczne

16 lipca

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Judy Tadeusza w Przewałce”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Judy Tadeusza w Przewałce”
Ziemia53°56′45,6″N 23°55′20,8″E/53,946000 23,922444

Parafia św. Judy Tadeusza w Przewałce – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Przewałce, w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Grodno-Wschód, na Białorusi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1609 król Zygmunt III Waza ufundował kościół pw. św. Judy Tadeusza w Przewałce, który zastąpił wcześniejszy o nieznanym roku powstania. W tym też roku przy kościele erygowano parafię. W 2. połowie XVIII w. parafia została kapelanią, obsługiwaną przez karmelitów z Wilna. W późniejszych czasach parafia została przywrócona. W 1866 zlikwidowana przez władze carskie w ramach represji popowstaniowych. Wierni z Przewałki należy odtąd do parafii śś. Apostołów Piotra i Pawła w Hoży. W 1869 kościół wraz z majątkiem parafii władze przekazały Cerkwi prawosławnej. Świątynia niszczała nieużywana do 1913, gdy przerobiono ją na cerkiew. W 1915 spłonęła w wyniku działań wojennych.

W latach 1918-1919 katolicy wybudowali nowy, obecny kościół w Przewałce. W 1927 mianowano pierwszego porozbiorowego proboszcza. W latach międzywojennych parafia św. Marii Panny z Monte Carmelo w Przewałce liczyła ok. 1400 wiernych. Leżała w archidiecezji wileńskiej, w dekanacie Grodno[1].

Ostatni proboszcz został aresztowany przez Niemców. Od tego czasu parafia nie miała kapłana. W 1962 komuniści zamknęli kościół, który w kolejnych latach niszczał nieużywany. Zwrócony w 1990 i odnowiony przez parafian.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]