Parafia św. Wojciecha w Rozłazinie

Parafia św. Wojciecha
	; kościół parafialny
Państwo	Polska
Siedziba	Rozłazino
Adres	Długa 27,; 84-219 Rozłazino
Data powołania	28 listopada 1864 r. (ponownie erygowana)
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	pelplińska
Dekanat	lęborski
Filie	-- Kościół pw. Stanisław ze Szczepanowa; -- Kościół pw. błogosławionych: ks. bpa Michała Kozala, ks. Wincentego Stefana Frelichowskiego, ks.abpa Antoniego Juliana Nowowiejskiego i 107 męczenników – Nawcz; -- Kościół pw. św. Brata Alberta Chmielowskiego – Popowo
Nadzór	diecezja
Proboszcz	ks. dr Sławomir Kozioł
Wezwanie	św. Wojciech
	Położenie na mapie gminy Łęczyce Parafia św. Wojciecha
	Położenie na mapie Polski Parafia św. Wojciecha
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Parafia św. Wojciecha
	Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Parafia św. Wojciecha
	54°31′50″N 17°54′47″E/54,530556 17,913056
	Strona internetowa

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół oraz parafia na tym terenie powstała pod koniec XIV w. i podlegała proboszczowi z Lęborka. Zaś od początku XV w. funkcjonowała tu samodzielna parafia z własnym plebanem. W latach 1614 – 1641 miejscowy kościół parafialny przejęli protestanci, później odzyskali katolicy. Wtedy też został ufundowany przez biskupa Madalińskiego na miejsce starego zniszczonego, nowy kościół parafialny. Pomiędzy 1749, a 1864 rokiem Rozłaziński kościół był filią parafii św. Jakuba Apostoła w Lęborku. Obecny kościół parafialny w Rozłazinie wzniesiono w latach 1840 – 1841. Parafię erygował (ponownie) 28 listopada 1864 r. ks. biskup Jan Nepomucen Marwicz.

Obecny kościół w Dzięcielcu został wybudowany w latach 1842 – 1845 przez protestantów i podlegał pod ówczesny zbór. Po 1945 roku kościół przejęli katolicy i 8 maja 1949 roku został poświęcony na kościół filialny pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika parafii w Rozłazinie.

Obecny kościół pw. św. Brata Alberta Chmielowskiego powstał pierwotnie bez zgody ówczesnych władz państwowych w dwa i pół miesiąca. Wmurowanie kamienia węgielnego i poświęcenie istniejącego już kościoła dokonał ks. biskup Ignacy Jeż w dniu 13 czerwca 1988 roku.

Po drugiej wojnie stary istniejący ewangelicki kościół został przejęty przez katolików i poświęcony na kościół filialny parafii Rozłazino pw. św. Piotra Apostoła. W 1977 roku drugiego lipca dekretem ks. biskupa Ignacego Jeża wydzielono z parafii Rozłazino i utworzono parafię Bożepole Wielkie pw. św. Piotra Apostoła.

Lista miejscowości, których katoliccy mieszkańcy podlegali lub nadal podlegają pod parafię w Rozłazinie 1865 – 2000 r.^[1]^[2]

Borówko
Bożepole Małe – do 1977 r. przeniesiono do innej parafii.
Bożepole Wielkie – do 1977 r. przeniesiono do innej parafii.
Chmieleniec – do 1977 r. przeniesiono do innej parafii.
Dziechno
Dzięcielec
Godętowo – w drugiej połowie XX wieku przeniesiono do innej parafii.
Jeżewo
Karczemka Rozłaska
Kętrzyno – do 1923 r. przeniesiono do innej parafii (po I wojnie miejscowość po polskiej stronie granicy)^[3].
Łówcz Górny
Nawcz
Nowe Rozłazino
Okalice – obecnie w innej parafii.
Osiek
Paraszyno
Popowo
Porzecze
Redystowo
Rozłazino
Węgornia – w drugiej połowie XX wieku przeniesiono do innej parafii.
Wielistowo – do 1977 r. przeniesiono do innej parafii.

Parafia na stronach diecezji pelplińskiej. diecezja-pelplin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-31)].

↑ wejherowo.machura.slupsk.pl. Pomniki i tablice upamiętniające żołnierzy poległych w latach 1807-1945 z terenu Pomorza Środkowego, Rozłazino/Roslasin.
↑ Ks. W. Palmowski, Dzieje parafii Rozłazino, Kraków 2000, s. 13 "Mapa parafii"
↑ Kętrzyno. [dostęp 2013-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-01)].