Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Pełkiniach-Wygarkach
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Pełkinie 305, |
| Data powołania |
8 lutego 1974 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny | |
| Proboszcz |
ks. dr Bogusław Gut |
| Wezwanie | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Jarosław  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  | |
 50°03′13,104″N 22°38′48,274″E/50,053640 22,646743
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Pełkiniach-Wygarkach − parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Jarosław I[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1889 roku w pałacu znajdującym się na Wygarkach zamieszkał na stałe książę Witold Czartoryski po ślubie z hrabiną Jadwigą z Dzieduszyckich, którzy byli bardzo religijni i ufundowali ochronkę. 24 sierpnia 1893 roku przybyły pierwsze siostry Służebniczki starowiejskie - s. Wilhelmina Lenart i s. Józefina Maź. 14 września 1893 roku odbyło się poświęcenie ochronki, w której mieścił się dom zakonny, kaplica i sala szkolna. Od października 1893 roku były odprawiane msze święte. W 1920 roku gdy Anna Czartoryska wstąpiła do zakonu Wizytek - w pałacu powstała druga kaplica. W 1922 roku szkoła w ochronce została przekształcona w szkolę III stopnia[2].
Kaplicę pałacową początkowo obsługiwali reformaci i dominikanie z Jarosławia. Wieloletnim kapelanem był o. Stefan Dziąba z klasztoru reformatów. Przez wiele lat stałym kapelanem był ks. Adolf Tyszko, a w latach 1936–1939 ks. Władysław Bachota. W kaplicy istniało Bractwo Różańcowe i Krucjata Eucharystyczna. Przez 35 lat nauczycielką szkoły była s. Konstancja Kmieć.
Podczas II wojny światowej ukrywał się w Wygarkach, aż do 26 marca 1945 roku ks. dr prof. Kazimierz Kowalski (późniejszy biskup pelpliński). Podczas frontu wojennego ochronka został uszkodzona, a kaplicę w pałacu zajęły wojska sowieckie, dlatego 27 lipca 1944 roku kaplica została przeniesiona do budynku zarządcy folwarków.
W 1957 roku ze Starej Wsi przywieziono cudowny obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1967 roku odbył się pierwszy odpust Matki Bożej Nieustającej Pomocy
8 lutego 1974 roku bp Ignacy Tokarczuk przyznał prawa do prowadzenia samodzielnego ośrodka duszpasterskiego w Wygarkach, z wydzielonego terytorium parafii Pełkinie[3].
30 listopada 2014 roku abp Józef Michalik poświęcił nowy murowany kościół.
Na terenie parafii jest 542 wiernych (w tym: Wygarki – 374, Kruhel – 168)[4].
- Kapelanowie kaplicy:
- 1940–1945. ks. dr prof. Kazimierz Kowalski.
- 1945. ks. Władysław Wołek.
- 1946–1952. ks. Jan Czajkowski[5].
- 1952–1953. ks. Michał Bednarski.
- 1953–1958. ks. Antoni Wisz Michalita.
- 1958–1964. ks. Franciszek Malak[6].
- 1964. ks. Czesław Piotrowski.
- 1964–1965. ks. Marian Burczyk[7].
- 1965. ks. Władysław Świstowicz.
- 1965–1964. ks. Stanisław Ostrowski.
- Proboszczowie parafii:
- 1974–1976. ks. Stanisław Ostrowski.
- 1976–2006. ks. Stanisław Stęchły[8][9].
- 2006–2008. ks. Piotr Babiarz.
- 2008–2017. ks. Władysław Dubiel.
- 2017–2022. ks. Henryk Pszona.
- 2022– nadal ks. dr Bogusław Gut.
Znani duchowni[edytuj | edytuj kod]
- bł. o. Michał Czartoryski – ur. w 1897 roku w Wygarkach, profesja zakonna w 1928 roku, wyświęcony w Jarosławiu w 1931 roku, rozstrzelany w Warszawie w 1944 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Pełkinie - Wygarki. Dom Najświętszego Serca Pana Jezusa [online], www.sluzebniczki-przemysl.pl.
- ↑ Historia parafii
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 124) ISSN 1429-6314
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 53) [dostęp 2023-12-28]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 62) [dostęp 2023-12-28]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 70) [dostęp 2023-12-28]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 111) [dostęp 2023-12-28]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 180-181) [dostęp 2023-12-28]