Parafia Matki Bożej Różańcowej w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sanktuarium diecezjalne Matki Bożej Różańcowej
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Adres

ul. Wysockiego 8
03-371 Warszawa

Data powołania

1913

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

warszawsko-praska

Dekanat

bródnowski

Kościół

Kościół Matki Bożej Różańcowej w Warszawie

Proboszcz

ks.Robert Rafał Szewczyk

Wezwanie

Matki Bożej Różańcowej

Wspomnienie liturgiczne

7 października

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium diecezjalne Matki Bożej Różańcowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium diecezjalne Matki Bożej Różańcowej”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium diecezjalne Matki Bożej Różańcowej”
Ziemia52°17′12,01″N 21°01′24,60″E/52,286669 21,023500
Strona internetowa

Parafia Matki Bożej Różańcowej w Warszawieparafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu bródnowskiego, diecezji warszawsko-praskiej, metropolii warszawskiej Kościoła katolickiego, w Warszawie. Obsługiwana przez księży diecezjalnych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Parafia została erygowana w 1913 przez ks. arcybiskupa Aleksandra Kakowskiego. Pierwszy drewniany kościół został zbudowany w 1909 r. z fundacji Marii Ewy Radziwiłłowej z Zawiszów i dotrwał do 1944 r., kiedy całkowicie spłonął. Nowy kościół według projektu Zdzisława Mączeńskiego zaczęto wznosić w 1938, jednak prace budowlane przerwała II wojna światowa[1]. Współczesna świątynia została wzniesiona w latach 1957–1964. 25 marca 2015 roku, arcybiskup Henryk Hoser ogłosił dekret, na którego mocy Kościół Matki Bożej Różańcowej stał się Sanktuarium diecezjalnym Matki Bożej Różańcowej.

Duszpasterstwo[edytuj | edytuj kod]

Na terenie parafii istnieją 4 zgromadzenia zakonne: Księża Klaretyni, s. Loretanki, s. Misjonarki Miłości, s. Pocieszycielki. Długą tradycję mają wspólnoty świeckich gromadzące się w pobliskim domu katechetycznym. Do największych należą: Ruch Światło Życie (oaza młodzieżowa od 1985 roku), wspólnoty Drogi Neokatechumenalnej (od 1985 roku), Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie, oraz Stowarzyszenie "Dom na Skale".

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jolanta Wiśniewska: Nowe świątynie w krajobrazie prawobrzeżnej Warszawy [w:] Odkrywanie warszawskiej Pragi. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2009, s. 36. ISBN 978-83-927791-5-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]