Parafia Trójcy Świętej w Gubinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia pw. Trójcy Świętej w Gubinie
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Gubin

Adres

ul. Królewska 1
66-620 Gubin

Data powołania

23 listopada 1861

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

zielonogórsko-gorzowska

Dekanat

Gubin

Kościół

Kościół Trójcy Świętej w Gubinie

Filie

Kościół Świętej Rodziny w Sękowicach
Kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gubinie
Kaplica zakonna ss. betanek w Gubinie

Proboszcz

ks. Andrzej Fiołka

Wezwanie

Trójcy Świętej

Wspomnienie liturgiczne

niedziela Trójcy Świętej

Położenie na mapie Gubina
Mapa konturowa Gubina, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia pw. Trójcy Świętej w Gubinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Parafia pw. Trójcy Świętej w Gubinie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia pw. Trójcy Świętej w Gubinie”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia pw. Trójcy Świętej w Gubinie”
Ziemia51°57′19,457″N 14°43′24,690″E/51,955405 14,723525

Parafia pw. Trójcy Świętej w Gubinie – jedna z trzech rzymskokatolickich parafii w mieście Gubin, należąca do dekanatu Gubin diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej w Polsce. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Mieści się przy ulicy Królewskiej. Jest najstarszą parafią w mieście.

Miejsca święte[edytuj | edytuj kod]

Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]

Dzieje kościoła sięgają 1852 roku[1], kiedy w domu gubińskiego kamieniarza ksiądz z Neuzelle odprawił pierwszą mszę katolicką. Rok później wykupiono działkę i postawiono na niej dom parafialny. W 1859 roku wzniesiono na działce kościół katolicki, który został poświęcony 28 października 1860 roku[1]. Liczba wiernych w 1910 roku wynosiła 2 tys. osób. Postanowiono w miejsce starego wznieść nowy kościół, ale realizację zamierzenia przerwała I wojna światowa.

Przystąpiono do rozbudowy kościoła w 1935 roku[1], starając się zachować jego architektoniczne piękno. Od strony północnej do już istniejącej kompozycji świątyni dobudowano nową absydę, zmieniając usytuowanie ołtarza. Poprawiono funkcjonalność kościoła poprzez wzrost liczby miejsc siedzących ze 140 na 250[1], a zmiana ołtarza i zakrystii wpłynęły korzystnie na jego wygląd. Oświetlenie wnętrza poprawiło wstawienie dużych okien.

Kardynał wrocławski Bertram dokonał 30 sierpnia 1936 roku poświęcenia przebudowanego kościoła[2]. Wieża kościoła została zniszczona podczas II wojny światowej, a została odbudowana prawdopodobnie przez ks. Andrzeja Michałka[2].

Kościoły filialne[edytuj | edytuj kod]

Duszpasterze[edytuj | edytuj kod]

Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]

  • ks. Karl Einert (pierwszy proboszcz parafii)
  • ks. Herman Bilecki (w latach 1900-1945)
  • ks. Szymon Stoltman (od 30 stycznia 1946 r. – (był w 1949 r.[3]))
  • ...
  • ks. kan. Ryszard Rudkiewicz (od 1 sierpnia 2005 r do 31 lipca 2022)
  • ks. Andrzej Fiołka (od 1 sierpnia 2022)

Wikariusze[edytuj | edytuj kod]

Pierwsi wikariusze od 1922 r.

  • ks. mgr Przemysław Surman (od 22 sierpnia 2014 r.)
  • ks. mgr Piotr Wadowski (od 25 sierpnia 2020 r.)

Rezydenci[edytuj | edytuj kod]

  • ks. mgr Piotr Skrocki (od 21 września 2020 r.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]